«Δεν θα επιτρέψουμε ποτέ η Ελλάδα να γίνει Μεγάλη Δύναμη»
του Νίκου Καλογερόπουλου
Το παρόν αποτελεί συνέχεια της σειράς ερωτηματικών με τα οποία τελείωνε το προηγούμενο άρθρο μου. Έχουμε φθάσει στο τέλος μιας μακράς διαδικασίας που έχει αρχίσει από το 1973 και φθάνει σήμερα να πλησιάζει τον τελικό της σκοπό.
Δεν θα σταματήσω να το τονίζω, όπως ο Κάτων: Delenda Carthago και Delenda η οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδος. Την θέση του Κάτωνος έχουν σήμερα οι κληρονόμοι του ιστορικού γεγονότος που λέγεται «το Ανατολικό Ζήτημα». Άρχισε επί Αικατερίνης συνεχίζεται με την Ιερή Συμμαχία και υπάρχει ολοζώντανο μέχρι σήμερα, το μόνο που έχει αλλάξει είναι οι πρωταγωνιστές και τα αίτια.
Όχι όμως και οι προθέσεις των Ισχυρών..Τα αίτια τότε ήσαν «ο δρόμος προς τις Ινδίες». Σήμερα είναι «ο θεός Πετρέλαιον». Και είναι η σαθρή βάση όπου, με την ευθύνη των Αμερικανικών κυβερνήσεων, ετέθη εξ αρχής το θέμα του Ισραήλ. Για το τελευταίο θα βρω ευκαιρία να επανέλθω άλλη φορά διότι δεν είναι το κύριο θέμα αυτού του άρθρου. Με συντομία θα πω ότι η σαθρότης της βάσεως είναι ότι η δίκαιη απόφαση για ίδρυση του κράτους ακολουθείται με την άδικη μεταχείρηση του λαού της Παλαιστίνης ο οποίος, εξ αρχής εθεωρήθη αλαζονικά από τις ΗΠΑ, ως λαός εσχάτης κατηγορίας.
Το ότι δεν απεκατεστάθη ταυτοχρόνως ο λαός της Παλαιστίνης με ένα πλουσιοπάροχο είδος Σχεδίου Μάρσαλ έχει οδηγήσει σε τραγικό αδιέξοδο που είναι και η κύρια, μάλιστα η μοναδική, αιτία της εξαπλώσεως της τρομοκρατίας και του Μουσουλμανικού κινδύνου που διείδε, κάπως αργά, ο Huntington. Οι ΗΠΑ επήραν αλαζονικά, μετά τον πόλεμο, τον ρόλο της Πλανητικής Ηγεμονίας. Αρχικώς τελείως άπειροι και ανώριμοι, απεδείχθησαν ανίκανοι να μάθουν από τα πάθη τους. Ανιστόρητοι θεμελιωδώς, δεν αντελήφθησαν τίποτε από την σοφή πολιτική ψυχολογικής διεισδύσεως του μαθητή του Αριστοτέλους Αλέξανδρου την οποίαν κατόπιν εφήρμοσαν οι Ρωμαίοι, με μίαν Pax Romana όπου κυριαρχεί το Ρωμαίκό Δίκαιο, που εκράτησε σταθερά πάνω από 700 έτη με συνέχειαν άλλων 1000 θαυμαστών ετών της Βυζαντινής κυριαρχίας. Μετέβαλαν την Pax Romana σε obese αλαζονία που κατέληξε να δημιουργήσει τον τύπο του Ugly American (όπως το έδειξε ένα ομώνυμο φιλμ με ευρείαν απήχηση).
Τι συνέβη ακριβώς, το έχουμε όλοι οι Έλληνες συνειδητοποιήσει;
Πώς μία χώρα και ένας περήφανος λαός, από το 1953 μέχρι και το 1973 προχωρούσε με ετήσια άυξηση του ΑΕΠ 8% και των ιδιωτικών επενδύσεων 10% του ΑΕΠ και ΞΑΦΝΙΚΑ (πράγματι ξαφνικά) με την έλευση του «Εθνάρχη» φθάνει το 1975 σε αύξηση ΑΕΠ 3,5% και, το τραγικότερο, πτώση των ιδιωτικών επενδύσεων στο …0,6%;
Μηδέν, κόμμα έξη, που συνεχίζεται και μετά την έλευση το 1981 του «Χαρισματικού» ο οποίος, κατά την Τσαρούχειον δήλωση «μεγάλος οικονομολόγος» εξ Αμερικής, κατόρθωσε να κατεβάσει το ΑΕΠ στο 1,5%! Και έκτοτε η συνέχεια της εκκολάψεως με τον αχαλίνωτο δανεισμό για εξαγορά ψήφων, με το «Τσοβόλα δώσ’τα όλα» τα δανεικά, με την δαιμονοποίηση και δίωξη του επενδυτή επιχειρηματία, με την Orwellική κοπρολόγηση λέξεων όπως πατρίδα, έθνος, προσπάθεια πρωτιάς, αγώνας για εργασία και βελτίωση, με την πιστή εφαρμογή της αποδιδομένης δήθεν στον Kissinger εθνικής εξουθενώσεως και ευτελισμού αλλά εφαρμοζομένης από πλήθος προθύμων «Ελλήνων», η από 1975 εκκόλαψις τελικώς έτεκεν όχι μυν αλλά όρος.
Η Πτώχευση με μουσική υπόκρουση το περίφημο τραγούδι που ξαναθυμώμαστε «Βρέχει την φτωχογειτονιά, βρέχει και στην καρδιά μου». Και παρηγοριά για καλύτερες μέρες το Μνημόνιο, ύστερα από «σκληρή διαπραγμάτευση» του αδαούς πηδαλιούχου με το μηδέν στο πηλίκιο και στο σπασμένο πηδάλιο!
Βεβαίως ούτε εγώ ούτε κανείς άλλος πιστεύει ότι η Ελλάδα ΔΕΝ θα χρεοκοπήσει. Έχει χρεοκοπήσει ήδη από το 1984 (το 1984!) όταν έγραφα στο βιβλίο μου Ο Μαρξιστικός Μύθος (σελ. 37 Σημ. 2) «η οικονομική καταστροφή της Ελλάδος είναι τόσον ιστορικώς τελεσίδικη όσο και η Μικρασιατική καταστροφή». Και προσθέτω τώρα: για τους ίδιους λόγους!
Ποιούς ακριβώς; Αλλά πώς είναι δυνατόν ένας λαός που ανέδειξε την πρώτη Ναυτιλία στον κόσμο (αναπτυσσόμενη εκτός Ελλάδος), που δοξάστηκε με δύο βραβεία Νόμπελ και μεγάλους καλλιτέχνες στο εξωτερικό, που επί μία εικοσαετία (1953-1973) είχε την δραχμή ως «σκληρό νόμισμα», που ήταν δεύτερος στην ανάπτυξη μετά την Ιαπωνία, που όλη η Ευρώπη μίλαγε για το «ελληνικό οικονομικό θαύμα», πώς είναι δυνατόν αυτός ο λαός ΞΑΦΝΙΚΑ να γίνει διεθνώς περίγελως ως τεμπέλης, ως απατεών, ως ΤΙΠΟΤΑ;
Πώς είναι δυνατόν αυτός ο λαός να βλέπει τα παιδιά του να μαθαίνουν στο σχολείο από την ΓΓ του Υπουργείου Παιδείας ότι «δεν είναι Έλληνες», να ακούει από τον πρωθυπουργό Σημίτη ότι πρέπει «να αποτρέψει με κάθε κόστος την ιδέα του έθνους», να βλέπει τον νυν πρωθυπουργό του να λέει στον Ερντογκάν σαν ψοφοδεής ραγιάς «φοβάμαι μη μου επιτεθείς και μου πάρεις κανένα νησί»; Ποιοί και γιατί τον έκαναν να ντρέπεται για την Ιστορία του και για τα «κίνητρα» που τον έφεραν στην Επανάσταση του 1821;;
Θα πω με λίγα λόγια τον λόγο για όλα αυτά. Μετά την εξουθένωση του πολέμου και την «ολόμαυρη ράχη» που άφησε η κομμουνιστική ανταρσία, οι Αμερικανοί βοήθησαν στην οικονομική ανάπτυξη. Όχι από φιλελληνισμό αλλά διότι εσκέφθηκαν ότι αν τον αφήσουν στην εξαθλίωση θα γινόταν κομμουνιστής. Αλλά με τον θρίαμβο της 20ετίας, την εισροή των Ελλήνων της διασποράς και του επενδυτικού κεφαλαίου προς την πατρίδα, είδαν ότι η κατάσταση του προτεκτοράτου κινδύνευε να τους ξεφύγει από τα χέρια. Η Ελλάς «κινδύνευε» να γίνει μεγάλη Οικονομική Δύναμις.
Έτσι, όπως ο Μαρδόνιος, ανεζήτησαν τους πρόθυμους Εφιάλτες. Είναι πάντοτε παρόντες στην Ιστορία της Ελλάδος, από την αρχαιότητα. Έχουν άλλοτε την ωραία μορφή του Αλκιβιάδη, άλλοτε την αποκρουστική του Σατύρου. Τότε ακούστηκαν οι φωνές για το «μεγάλο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο που πίνει το αίμα του λαού». Τότε άρχισε ο διωγμός των επενδυτών με την επιδοκιμασία των αγυρτών «καλά κάναν και τους τα πήρανε». Τότε ξεριζώθηκε κάθε βιομηχανία που μόλις είχε αρχίσει να φυτρώνει και αναπτύσσεται. Τότε, μπροστά στην φυγή του κεφαλαίου των επενδυτών που οι αγύρτες «πηδαλιούχοι» προκάλεσαν, άρχισε ο ασύστολος δανεισμός με τις παροχές για την εξαγορά ψήφων.
Το χρέος, από τα 700 εκατ. Δολάρια το 1973 που το άφησε η Χούντα, οι αγύρτες της πολιτικής το έφθασαν 400 δισεκατομμύρια!
Και η Ελλάς έγινε ΤΙΠΟΤΑ. Διατί απορούμε γι’ αυτό το κατάντημα;
Όλα αυτά «τυχαίως» έγιναν; «Ο όφις με ηπάτησε» είχε πει η αγαθή πρωτόπλαστη. Λαός «πάντα ευκολόπιστος και πάντα προδομένος» είπε ο ποιητής. Η φιλοσοφία του Ανατολικού Ζητήματος υπό μακράν εκκόλαψη πλέον των 35 ετών έτεκεν τελικώς όρος.
Το 1855 ο Τσάρος Νικόλαος Α’ άκουγε τον Βρετανό Πρέσβυ να θέτει την απαράβατη ντιρεκτίβα: «Δεν θα επιτρέψουμε ποτέ η Ελλάδα να γίνει Μεγάλη Δύναμη». Και ούτω «επληρώθη το υπό του Προφήτου λεχθέν».
http://greeknation.blogspot.gr/2014/10/1855.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου