Εις κάθε Έλληνα το γένος και την παιδείαν "Οἱ δὲ τῶν παίδων διδάσκαλοι ἀνοιγέτωσαν μὲν τὰ διδασκαλεῖα μὴ πρότερον ἡλίου ἀνιόντος, κλειέτωσαν δὲ πρὸ ἡλίου δύνοντος. καὶ μὴ ἐξέστω τοῖς ὑπὲρ τὴν τῶν -παίδων ἡλικίαν οὖσιν εἰσιέναι τῶν παίδων ἔνδον ὄντων, ἐὰν μὴ υἱὸς διδασκάλου ἢ ἀδελφὸς ἢ θυγατρὸς ἀνήρ· ἐὰν δέ τις παρὰ ταῦτ᾽ εἰσίῃ, θανάτῳ ζημιούσθω." Αισχίνης κατά Τιμάρχου παρ.12...- Έτος ιδρύσεως 2006

Ου πάντα τοις πάσι ρητά.

Πυθαγόρας, 580-490 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος

δεν μπορούν να ειπωθούν όλα σε όλους

ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ

Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ


ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΧΟΥΝ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΟΥΝ ΤΗΝ ΚΟΡΟΪΔΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΑΤΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΕΠΙ ΤΟΣΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ , ΔΩΣΤΕ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΟΥ ΜΟΝΟ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΞΕΡΟΥΝ ΝΑ ΔΙΝΟΥΝ , ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ ΚΑΙ ΣΤΕΙΛΤΕ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΜΗΝΥΜΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΣΑΣ ΚΟΡΟΙΔΕΥΟΥΝ ΕΣΑΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ , ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ , ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΑΣ.

ΜΙΞΗ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

ΤΟΥ Two Steps From Hell:
"Freedom Fighters (ΧΟΡΩΔΙΑ)"
ΑΠΟ Legend:
"Freedom Fighters (ΧΩΡΙΣ ΧΟΡΩΔΙΑ)"
ΑΠΟ Invincible:
"Freedom Fighters"
ΤΩΝ Audiomachine:
ΑΠΟ Platinum Series III: Eterna:
"Lady in the Water"
"Yearning"
Immediate Music:
ΑΠΟ ΜΟΥΣΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΜΕ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΚΑΙ ΧΟΡΩΔΙΑ 2:
"Where Mighty Rivers Run Choir"
πηγη Pilaeus

Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

Ο ΝΕΡΟ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΑΝΟΗΤΟΙ

DelphicOrderReturns
από έναν αγανακτισμένο και αφυπνισμένο Έλληνα





ΤΟ ΝΕΡΟ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ-ΕΙΝΑΙ ΑΦΘΟΝΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΠΟΛΕΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ.

Η Ελλάδα που πέθανε...







«Ξέρεις πόσα χρήματα εξοικoνόμησα για το δημόσιο σπάζοντας τα τραστ των προμηθευτών; Πολλά! Τόσα πολλά ώστε να έχω την συνείδησή μου ήσυχη απέναντι στην πατρίδα και την οικογένειά μου υπερήφανη για μένα». Λόγια μιας άλλης εποχής που ακουγόντουσαν παράταιρα μέσα στη λάσπη και την αλλοτρίωση των πάντων τα τελευταία χρόνια. Ο Βασίλης Γκουριώτης, ένας Έλληνας μιας γενιάς που έχει σχεδόν εκλείψει,  δεν ήταν αυτό που λέμε σήμερα, «επώνυμος». ImageΚαι πως θα μπορούσε να είναι επώνυμος με τα σημερινά «κριτήρια» των επωνύμων; Αυτός το μόνο που έκανε, ήταν το καθήκον του. Απέναντι στην οικογένειά του, απέναντι στην υπηρεσία του, απέναντι στην πατρίδα του. «Πατρίδα και οικογένεια, με αυτή την σειρά, είναι τα πιο σημαντικά πράγματα» συνήθιζε να λέει. «Γιατί αν δεν είναι καλά η Πατρίδα, δεν θα είναι καλά ούτε η οκογένεια». Οι άνθρωποι που λένε και πιστεύουν αυτά τα πράγματα δεν γίνονται ποτέ επώνυμοι...
Ο Βασίλης ο Γκουριώτης έζησε μια ζωή ίδια με την ζωή της Ελλάδας και της κοινωνίας μας τα τελευταία 80 χρόνια: Ξεκίνησε με το όπλο στο χέρι και την τελείωσε με το να μην αναγνωρίζει τη χώρα που προστάτευε τόσα χρόνια. «Σα να ζω σε άλλη χώρα» έλεγε τα τελευταία χρόνια μη μπορώντας να πιστέψει το κατάντημα του τόπου.
Γέννημα του αργολικού κάμπου, από την γενιά που για να πάει στο σχολείο περπατούσε είκοσι χιλιόμετρα την ημέρα, δέκα για να πάει και δέκα για να επιστρέψει («Συχνά χωρίς παπούτσια, ειδικά όταν άνοιγε ο καιρός»).
Έχασε μια χρονιά στο Γυμνάσιο στον πόλεμο και ακόμα δεν το συγχωρούσε στον εαυτό του («Δεν διάβαζα εκείνη τη χρονιά, με είχε συνεπάρει το αντιστασιακό κίνημα» προσπαθούσε να δικαιολογηθεί κάπως αδέξια). Μέλος της ΕΠΟΝ στον Β’Π.Π. στην περιοχή της Αργολίδας, όπου γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου του 1928 (Πουλακίδα Άργους), αλλά με συγκεκριμένη πολιτική άποψη μετά την απελευθέρωση του 1944: «Πολεμήσαμε τους Γερμανούς, όχι για να αλλάξουν χρώμα στολής τα κατοχικά στρατεύματα» συνήθιζε να λέει αιτιολογώντας πολιτικά την απόφασή του να δώσει εξετάσεις και να πετύχει στην Σχολή Χωροφυλακής η οποία ήταν στην πρώτη γραμμή των εθνικών αγώνων ειδικά στην αρχή του Εμφυλίου.
Δεν πρόλαβε τον Εμφύλιο («Ευτυχώς, γιατί πως να σηκώσεις τ’όπλο σε Έλληνα; Με πονούσε η σκέψη» έλεγε και χαμήλωνε η φωνή και το βλέμμα), αλλά ήταν από αυτούς που με το «Tόμσον» στο ένα χέρι και τις «Μιλς» στο άλλο, έστηναν ενέδρες και φύλαγαν τα περάσματα από την Βουλγαρία στα Πομακοχώρια της Θράκης τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ‘50: «Μόνο κομιτατζήδες τα περνούσαν τότε, δεν υπήρχαν Έλληνες ανάμεσά τους» έλεγε και διηγείτο ώρες ατέλειωτες αρχικά στο γιο του και μετά στα εγγόνια του, τεχνικές ενέδρας και ανταρτοπολέμου που εφάρμοζαν.
Εκεί στα βουνά της Ξάνθης και της Ροδόπης με ανιχνευτές τους Πομάκους συντρόφους του για τους οποίους έλεγε πάντα τα καλύτερα: «Φοβεροί σκοπευτές και μαχητές, εμείς γαϊδούρια παλιοελλαδίτες τους κάναμε πλάκα και τους λέγαμε ότι δεν είναι Έλληνες και στεναχωριόντουσαν. "Είμαστε Έλληνες γιατί θέλουμε να είμαστε Έλληνες" μας αντιγύριζαν. Σε πληροφορώ ότι ήταν και είναι πιο Έλληνες από τους Αθηναίους». 
Έχοντας «αλωνίσει» σε διάφορες μάχιμες θέσεις επί δεκαπέντε χρόνια ολόκληρη την Θράκη από το Νέστο μέχρι την Ορεστιάδα έκανε οικογένεια με μια ορφανή από μάνα και πατέρα Μικρασιάτισσα που μόλις λίγα χρόνια πριν είχε βγει από το ορφανοτροφείο της Κομοτηνής. Βαθιά στρατιωτικοποιημένος (άλλωστε η Χωροφυλακή ήταν το μόνο Σώμα Ασφαλείας σε όλο το κόσμο που είχε Πολεμική Σημαία) το 1962-64 υπηρετούσε συνέχεια στον Έβρο. Ανησυχούσε για την αμυντική «γύμνια» και έναντι της Βουλγαρίας και έναντι της Τουρκίας: «Το 1962 δεν υπήρχε ούτε τζιπ στη μεθόριο στο τριεθνές του Έβρου. Πρώτη γραμμή άμυνας για τον Στρατό ήταν ο Στρυμώνας. Εμείς θα μέναμε πίσω και θα ογανώναμε μονάδες ανταρτοπολέμου. Ευτυχώς τα σχέδια άλλαξαν και το 1964 πίσω από κάθε δένδρο είχαμε και ένα άρμα».
Μετά από 15 χρόνια υπηρεσίας σχεδόν αποκλειστικά στους τρεις νομούς της Θράκης (Ξάνθη, Ροδόπη, Έβρο), το 1965 μετατέθηκε στο Λουτράκι (κοντά στον «τόπο συμφερόντων του» όπως έλεγαν τότε), όπου ανέλαβε διοικητής Τουρισμού. Σε μία Ελλάδα που έπρεπε να αφήσει το «Τόμσον» και να πάρει το στυλό και την γραφομηχανή, αυτός προσαρμόστηκε πολύ εύκολα: Έχοντας σπάνια παιδεία και βαθιά μόρφωση - διάβαζε μέχρι τις τελευταίες του ώρες - εύκολα οργάνωσε έναν άρτιο ελεγκτικό μηχανισμό τουρισμού στο Λουτράκι που τον έχει κάνει να τον θυμούνται μέχρι σήμερα.
Η δικτατορία του 1967, απλώς «δεν του πήγαινε» και μετά από μία στημένη ΕΔΕ, όπου κατηγορήθηκε (ψευδώς) ότι διάβαζε «Αυγή» προδικτατορικά, μετατίθεται δυσμενώς τον Φεβρουάριο του 1968 σε ένα ανήλιαγο γραφείο κάπου στην Κεντρική Μακεδονία, ενώ η σύζυγός του (μαία), εξαναγκάζεται από την δικτατορία σε παραίτηση από το αγροτικό ιατρείο όπου υπηρετούσε. Ακολουθούν δύσκολα χρόνια. Τόσο δύσκολα που σημαδεύεται όλη η οικογένεια.
Κι όμως: Μετά το 1974 δεν θέλησε να εκμεταλλευθεί ούτε στο ελάχιστο τις ευεργετικές διατάξεις για όσους είχαν διωχθεί επί χούντας. «Αυτά είναι για τους άλλους, όχι για εμένα» έλεγε περήφανα. Τα δύσκολα χρόνια όμως έχουν αφήσει τα σημάδια τους. Τα πρώτα προβλήματα υγείας του 1979, τον οδήγησαν τελικά εκτός της Χωροφυλακής το 1983: «Μαζί με μένα τελειώνει και η Χωροφυλακή» αστειευόταν πικρά (η Χωροφυλακή συγχωνεύθηκε το 1984 με την Αστυνομία Πόλεων και αποτέλεσαν την ΕΛ.ΑΣ.).
Η τελευταία του υπηρεσία ήταν στην διαχείριση υλικού των μηχανοκινήτων της Χωροφυλακής στους Θρακομακεδόνες. «Χρυσοφόρα θέση» που λένε τα λαμόγια σήμερα. Αλλά ο ίδιος έλεγε άλλα, όπως και η συντριπτική πλειοψηφία της γενιάς του: «Τσάκισα το τραστ των προμηθευτών. Άνοιξα τους διαγωνισμούς και έγιναν πραγματικά μειοδοτικοί» έλεγε γεμάτος περηφάνια, έστω και αν από την σύνταξη μόλις και μετά βίας έβγαινε να πληρωθεί ο λογαρισμός της ΔΕΗ και τα προς το ζειν της οικογένειας.
Ο Βασίλης Γκουριώτης, έσβησε τελικά σε ηλικία σχεδόν 83 ετών στο νοσοκομείο της Κορίνθου το βράδυ του Σαββάτου 27 Νοεμβρίου 2010, μόνος, όπως μόνοι τους πεθαίνουν οι ανώνυμοι. Χωρίς να συγκινηθούν οι «θεράποντες» ιατροί από τρία διαδοχικά εμφράγματα του μυοκαρδίου που είχε μέσα σε λίγες ώρες και να τον πάνε στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Είπαμε: Ανώνυμος.
Άφησε δύο παιδιά και πέντε εγγόνια. Αυτοί ήταν όλη του η ζωή μετά το 1983. Και τρεις βιβλιοθήκες με σπάνια βιβλία που μέχρι το τέλος ήταν η μεγάλη του αγάπη. Το τελευταίο βράδυ της ζωής του διάβαζε για άλλη μια φορά το αγαπημένο του βιβλίο «Ο Γέρος του Μωριά» του Σπύρου Μελά. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ήταν και έμεινε μέχρι τέλους ο ήρωάς του...
Ο Βασίλης Γκουριώτης δεν ήταν και δεν θα γίνει ποτέ επώνυμος. Και γιατί άλλωστε; Ήταν έντιμος άνθρωπος, αξιωματικός που «περπατούσε και ράγιζαν οι πλάκες» λένε οι εν ζωή συνάδελφοί του, συντηρητικός, μεν, αλλά και στις απόψεις του απόλυτα δημοκρατικός (με την καλή έννοια...), άριστος σύντροφος της γυναίκας του, υπόδειγμα πατέρα και παππού. Γιατί να είναι «επώνυμος»; Προηγούνται τόσα σκουπίδια στην κοινωνία μας...
Κηδεύεται αύριο στο Λουτράκι. Η νεκρώσιμος ακολουθία θα ψαλεί στις 15.00 η ώρα στον Ιερό Ναό της Παναγίας. Ας είναι ελαφρύ το ελληνικό χώμα που θα τον σκεπάσει...
Α.Β.Γ.

πηγη www.defencenet.gr 

ΚΩΣΤΑΣ ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟΣ


Λίγες σκέψεις...

Διαβάζοντας κάποια κείμενα ψυχολογίας, διάβασα πριν από πολλά φεγγάρια για τη ψυχολογία του όχλου! Διάβασα πως αν πείσεις μία ομάδα ανθρώπων πως όλα είναι καλά, αυτοί θα νιώθουν καλά! Αν θέλεις να νιώθουν χάλια, πάλι είναι εύκολο, αρκεί πάλι να τους κάνεις να νιώσουν έτσι...

...πώς γίνεται αυτό το μαγικό? Εύκολα στη πράξη! Τους δείχνεις με τα ΜΜΕ τις εικόνες που θέλεις να δείξεις, θέλεις να τους κάνεις να νιώσουν χάλια? Δώσε εικόνες εξαθλίωσης, δώσει τέτοιες ειδήσεις τρομολαγνίας, δώσε την αντίστοιχη μουσική επένδυση και όλα πάνε όπως θέλεις! Τί έκανα τότε? Ακύρωσα τη τηλεόραση από τη ζωή μου! Πάλι ανοιχτή την έχω, αλλά σαν παρέα μέσα στο χώρο που ζω, μέχρι εκεί αλλά για ενημέρωση κοίταξα αλλού και για ψυχαγωγία βλέπω τα dvd μου!

...Πριν από λίγους μήνες γνώρισα το κόσμο των blog! Δεν πέρασε πολύς καιρός και όμως με κέρδισε! Διάβασα ιδέες, ειδήσεις, απόψεις... Τί ωραία, νέος κόσμος ξεχύθηκε μπροστά στα μάτια μου και μάλιστα ένας κόσμος που δεν χρειάζεται (πάλι) να βγω έξω από το δωμάτιό μου, μπορώ να τα παρακολουθήσω όλα από την οθόνη μου! Πρώτες εντυπώσεις? Απίστευτα καλές, είδα ένα άλλο κόσμο που υποτίθεται πως δεν έχει σχέση με τα διαπλεκόμενα...

...είπα διαπλεκόμενα? Οπα, έχουμε θέμα εδώ! Πράγματι με τη πρώτη ματιά όλα είναι ελεύθερα, όλοι λένε τα πράγματα όπως νιώθουν και όπως τα βλέπουν και αν θέλουν βάζουν κάποια υπογραφή ή κάποιο ψευδώνυμο! Μετά από μία πιο προσεχτική ματιά τα πράγματα δεν είναι έτσι! Αυτό που είδα είναι πως οι ίδιοι που γράφουν σε εφημερίδες, έχουν το δικό τους blog με άλλο όνομα φυσικά, που πολλές φορές δεν έχουν μόνο ένα blog ή ψευδώνυμο, αλλά περισσότερα! Μπορούν μέχρι και να κάνουν διαλόγους εικονικούς με τα πολλά ονόματα που έχουν στη κατοχή τους ώστε να φέρουν τη συζήτηση "στο σωστό δρόμο" και στα επιθυμητά αποτελέσματα! Εχουν και διαχειρίζονται blogs οι πολιτικοί και τα κόμματα με εργαζόμενους που μας περνούν ιδέες που θέλουν! Υπάρχουν διάφοροι τύποι που την ανάγκη όλων για "επαναστατικές και καθαρές λύσεις" φτιάχνουν στα μέτρα τους blogs και ζητούν "ψήφο εμπιστοσύνης"! Υπάρχουν πόλεμοι ανάμεσα σε blogs, που φαινομενικά είναι πόλεμος αντίληψης, αλλά αν δούμε πιο προσεχτικά είναι απλά πόλεμος συμφερόντων! Υπάρχουν blogs που ουσιαστικά το ένα ακυρώνει τις σκέψεις του άλλου, πάντα με αποδείξεις και τεκμήρια ώστε στη πράξη όταν τα διαβάσεις και τα δύο να έχεις μπερδευτεί τόσο ώστε να μη ξέρεις τί να πιστέψεις! Το χειρότερο για εμένα είναι τα blogs που παίρνουν "αμάσητα" θέματα και απόψεις και δημοσιεύουν θεωρίες (συνήθως συνωμοσίας και διαπλεκόμενων) χωρίς καν να ξέρουν τί εννοούν τα κείμενα, φτάνει που φαίνονται τρομαχτικά και με πολύ αίμα! Αν δούμε όμως στο youtube πόσες φορές αυτές τις "μοναδικές αποδείξεις" που έχουμε βρει τις έχουν δει άλλοι, θα δούμε πως δεν ανακαλύψαμε την Αμερική, απλά αναμασούμε τις ίδιες (παλιές) θεωρίες χωρίς να προχωράμε καθόλου τη σκέψη και τις κινήσεις μας...

Εκεί που βρίζαμε λοιπόν τα ΜΜΕ για διαπλεκόμενα,
ηθελημένα ή άθελα μας, καταντήσαμε και εμείς να γράφουμε για τη μιζέρια, για κινδύνους που υπάρχουν παντού και πάντα, και ουσιαστικά μόνοι μας να πέφτουμε στη παγίδα αντί να βρίσκουμε λύσεις, να διαιωνίζουμε τις καταστάσεις πανικού, μιζέριας, τρομοκρατίας και αποβλάκωσης! Αν λοιπόν θέλαμε να φτιάξουμε ένα καλύτερο κόσμο με τα blog μας, αποτύχαμε! Αποτύχαμε γιατί απλά ακολουθήσαμε τον εύκολο δρόμο αντιγράφοντας ιδέες και απόψεις άλλων χωρίς να έχουμε σκεφτεί εμείς, πήραμε τα έτοιμα και τα αντιγράψαμε, είπαμε αυτά που θέλαμε για να αποκτήσουμε το κοινό μας, δεν βγάλαμε εικόνες που έχουμε ανάγκη, απλά βγάλαμε την οργή μας και κάναμε τη ζωή που ονειρευόμασταν χωρίς να την αξίζουμε αντιγράφοντας άλλους και τη περπατημένη! Δώσαμε σε όσους μας διαβάζουν ένα ακόμα κόσμο μιζέριας, πανικού, βλακείας εκεί που θα μπορούσαμε να είμαστε η λύση και όχι το πρόβλημα! Απλά βοηθήσαμε το Σύστημα που μας θέλει να ζούμε σε μιζέρια αυτές τις εποχές!

...ξαναγυρνώντας στη πρώτη παράγραφο, μπορώ να προσθέσω πως για να μη ξεφύγει από πουθενά ο όποιος άνθρωπος θέλει να ζήσει δικά του συναισθήματα, εκεί που τα ΜΜΕ του έκαναν τη ψυχολογία χάλια, ήρθαν και τα blogs για να διαλύσει τη κάθε του ελπίδα για κάτι καλύτερο! Διαβάζοντας τα διάφορα blogs που υπάρχουν από αναρτήσεις άλλων, τί θα διαβάσεις? Ο,τι ακριβώς θα διάβαζες σε μία άκρως πολιτικοποιημένη εφημερίδα, ό,τι ακριβώς θα διάβασες σε μία οπαδική εφημερίδα, πολλές σάλτσες, πολλά λόγια, πολλές απόψεις, ελάχιστες λύσεις, ελάχιστη ουσιά και ελάχιστες ελπιδοφόρες ειδήσεις... Μπαίνουμε λοιπόν από τη Σκύλα στη Χάρυβδη που στη πράξη πάλι δεν νιώθουμε πως βλέπουμε όμορφες εικόνες και λύσεις στα προβλήματα!

...Πότε μας δόθηκε κάτι δωρεάν και χωρίς αντάλλαγμα και μάλιστα χωρίς καν να το ζητήσουμε? Ποτέ! Τώρα μας έδωσαν το "δικαίωμα" να έχουμε blog και να γράφουμε... Γιατί λοιπόν υπάρχουν τα blogs? Γιατί απλά συμφέρουν το Σύστημα, αυτούς που μας κυβερνούν, αυτούς που κινούν τα νήματα! Ξέρουν πως ο κόσμος τα διαβάζει, ξέρουν πώς να φέρουν το κόσμο εκεί που θέλουν, βλέπουν δημοσκοπήσεις, βλέπουν απόψεις και κινούνται ανάλογα! Φυσικά ξέρουν ποιός βλέπει ή τί γράφει ο οποιοσδήποτε είναι συνδεδεμένος στο internet και έτσι όλα φαίνονται τόσο μα τόσο ελεύθερα! Ξέρουν πώς θα ξεκινήσει κάτι, από πού, με ποιούς, βλέπει και προβλέπει τα πάντα διαβάζοντας τα blogs ή δημιουργώντας το δικό τους! Οσο διαβάζουμε, τόσο στη πράξη δηλητηριάζουμε το μυαλό μας με "ειδήσεις" και σκέψεις που μόνο μας φέρνουν σε χειρότερη κατάσταση! Δεν σκεφτόμαστε εμείς, μας έρχονται πάλι έτοιμες ειδήσεις! Δεν πράττουμε εμείς, ετοιμάζουν άλλοι τις κινήσεις μας! Δεν λειτουργούμε εμείς, λειτουργούν άλλοι για εμάς! Απλά καθόμαστε μπροστά σε μία οθόνη και αναμεταδίδουμε τη βλακεία και τα συναισθήματα που μας έχουν βάλει να νιώθουμε!

...όπως φαντάζομαι αυτό το κείμενο θα κάνει πολλούς να νευριάσουν, άλλοι να διακόψουν και την αναμετάδοση των απόψεών μου! Μάλλον αν θέλω "αναγνώστες" έκανα λάθος κίνηση γιατί γράφτηκαν πράγματα που σε πολλούς δεν τους κάνουν! Ακούω συχνά, πως είμαστε με πολλούς αναγνώστες, είμαστε γνωστός χώρος με πολλές επισκέψεις κλπ Δεν ακούω όμως είμαστε χώρος με έξυπνους ανθρώπους, με απαντήσεις, με λύσεις! Λέω να κάνω τη διαφορά και να με διαβάζουν οι έξυπνοι και οι διαβασμένοι από τα νούμερα που άλλοι χρειάζονται! Λέω αν έχουν κάτι να πουν να το πούν για να προχωρήσει κάποια σκέψη και στη πράξη! Λέω απλά να σταματήσω να βοηθάω να νιώθουμε όλοι πίκρα, άγχος, τρόμο, απογοήτευση αλλά να βρίσκουμε λύσεις, να βρίσκουμε όμορφες εικόνες και ελπίδες! Να είμαστε για να βρίσκουμε λόγο για να είμαστε μαζί και όχι λόγο για να σκοτωνόμαστε, άλλωστε δεν έχουμε και τίποτα να χωρίσουμε...

...λέω να πολεμήσω το Σύστημα από μέσα! Αντί για εικόνες πανικού, φρίκης, απογοήτευσης και διαπλεκόμενων να βγάλουμε εικόνες ενότητας και αγάπης! Εικόνες συμφιλίωσης και ονείρων! Εικόνες χαλάρωσης και διασκέδασης. Ισως κάτι να ωφελήσουν οι σκέψεις μας από το να μένουμε αμέτοχοι, ίσως να κάνουμε τη διαφορά... Αν κάποια στιγμή εδώ έχουμε ανταποκρίσεις, συζητήσεις, λύσεις, μάλλον κάτι κερδίσαμε, ίσως κάπου καλύτερα να πάει ο μικρόκοσμός μας! Αν πάλι για κάποιο λόγο "εξαφανιστεί" ο χώρος μας, πάει να πει πως κάποιους ενόχλησε και αυτό πάει να πει πως είμαστε σε καλό δρόμο...

"Σκέψου πως εκατομμύρια σπερματοζωάρια βγήκαν αλλά το δυνατότερο και γρηγορότερο, ίσως και ικανότερο ήταν αυτό που γονιμοποίησε το ωάριο που εμείς δημιουργηθήκαμε! Δεν είναι τυχαίο, έτσι πράττει η φύση για να αντέχουμε τα πάντα, να βρίσκουμε λύσεις και να επιβιώνουμε!" Ωραίο πράγμα είναι να ξέρεις τη θέση σου στο κόσμο και να μπορείς να δείχνεις πως πράγματι είσαι το δυνατότερο και το γρηγορότερο σπερματοζωάριο που ξέρει να επιβιώνει...

...καλή μας συνέχεια στους νέους ορίζοντες!

 

Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

Η ΑΡΠΑΓΗ ΤΩΝ ΓΛΥΠΤΩΝ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΙΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ



Νοτιοδυτικά της Ανδρίτσαινας, σε ένα επιβλητικό και άγριο ορεινό τοπίο, βρίσκεται ο μεγαλοπρεπής ναός του Επικούριου Απόλλωνα, ένας από τους μεγαλύτερους ναούς της Αρχαιότητας.
Ο ναός βρίσκεται σε απόσταση 14 χλμ. νότια της Ανδρίτσαινας, σε υψόμετρο 1.130 μ., επάνω στο όρος Κωτίλιο. Στην τοποθεσία αυτή, που στην αρχαιότητα ονομαζόταν Βάσσες (που σημαίνει μικρά πλατώματα σε βράχους), οι κάτοικοι της γειτονικής Φιγάλειας είχαν ιδρύσει, από τον 7ο αι.π.Χ., ιερό του Απόλλωνος Βασσίτα, τον οποίο και λάτρευαν με την προσωνυμία του Επικουρίου- συμπαραστάτη στον πόλεμο ή στην αρρώστια. Το επίθετο Επικούριος δόθηκε την εποχή των πολέμων με τους Σπαρτιάτες γύρω στο 650 π.Χ.
Από όλους τους ναούς της Πελοποννήσου, ύστερα από το ναό της Τεγέας, θα μπορούσε αυτός να πάρει την πρώτη θέση για το κάλλος του μαρμάρου και το αρμονικό σύνολο.
Η ερείπωση άρχισε από τα ρωμαϊκά χρόνια, πρώτα από τους ανθρώπους και ύστερα από τους σεισμούς.
Ο ναός ήταν φιμησμένος και για την περίφημη Ζωφόρο του.
Είχε μήκος 31 μ. και οι 23 πλάκες της, με σκηνές αμαζονομαχίας και κενταυρομαχίας.
Η ζωφόρος του ναού είναι ένα πραγματικό αριστούργημα που η ζωντάνια και η έκφραση των μορφών, καθώς και η συνταιριασμένη πλοκή των σκηνών, το κατατάσσουν στους καλύτερους γλυπτικούς διάκοσμους της αρχαιότητας. Δυστυχώς τα μοναδικά αυτά γλυπτά της ζωφόρου του Επικουρείου Απόλλωνα, κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας έγιναν αντιληπτά από Ευρωπαίους αρχαιοκάπηλους και εκλάπησαν.
Σήμερα η ζωφόρος κοσμεί τις προθήκες του Βρετανικού μουσείου.

πηγη  dionisosb

ΔΕΛΦΟΙ, Ο ΟΜΦΑΛΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ

Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

Πάρε το μπλε ή το κόκκινο χάπι (δανεισμένο από το Matrix) και αποφάσισε ποιά αλήθεια θέλεις να βλέπεις

Σήμερα δεν θα πω λέξεις, λέω να δείξω διάφορα βίντεο, πολλοί τα ξέρουμε, ευκαιρία να τα θυμηθούμε ή να μάθουμε και άλλα πράγματα! Μπορεί να μη συμφωνείτε με όλα όσα λένε, ίσως όμως να μας βάλουν σε σκέψεις αν πράγματι ο κόσμος που διαλέξαμε να δούμε είναι στο μπλε ή στο κόκκινο χάπι! Σκέψεις, θεωρίες, συνωμοσίες, φαντασίες ή όλα μαζί, το Μέλλον θα δείξει, ας είμαστε τουλάχιστον λίγο προετοιμασμένοι! Αλλωστε όπως φοράω το κράνος μου όταν θα πάω βόλτα με τη μοτοσυκλέτα μου και είμαι προετοιμασμένος αν γίνει κάποια στραβή να μη χτυπήσω πολύ, έτσι κάνω μία προσπάθεια αν όλα αυτά που αναφέρονται πιο κάτω βγουν αληθινά να ξέρουμε λίγα πράγματα που ίσως να μας βγουν χρήσιμα.....

απλά πειράματα που απέδειξαν πολλά για το τρόπο που λειτουργεί το μυαλό μας σε όποιον θέλει να το κατευθύνει και να το επηρεάσει! Αυτά είναι φυσικά τα πιο απλοϊκά πειράματα που έχουν γίνει! Πόσα άλλα έχουν γίνει, λογικά αμέτρητα έχουν χαρτογραφήσει κάποιοι τα πάντα στο μυαλό μας και ξέρουν να πατούν τα σωστά "κουμπιά" ανάλογα τις ανάγκες! Είμαστε άραγε τόσο ελεύθεροι όσο θέλουμε να πιστεύουμε? Λειτουργούμε ανάλογα τις ανάγκες μας? Ποιές είναι πράγματι οι αληθινές μας ανάγκες μάλλον δεν είναι εύκολο να τις ξέρουμε...



ΟΤΑΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙΣ ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΗ ΠΑΡΕΚΕΙ ΚΑΛΕΣΕ ΜΕ
 ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΧΗΜΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ
ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟ















πηγή λίγες σκέψεις

GREEKS DNA ΕΛΛΗΝΩΝ

Η ΜΟΥΜΙΑ ΤΟΥ ΑΓΑΜΕΜΝΟΝΟΣ

ΑΡΧΑΙΑ ΗΛΙΔΑ

NIKOLA GRUEVSKI

απολαυστε τον ελληνα προδοτη

Η ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΟΘΡΑΚΗΣ

dionisosb 13 Σεπ 2010  
Η Θεά Νίκη...οι αρχαίοι Έλληνες την φαντάζονταν ως φτερωτή γυναικά που κατέβαινε στο πεδίο της μάχης η στο στάδιο, για να στεφανώσει τους νικητές.
Όπως τότε έτσι και τώρα η Νίκη περιμένει υπομονετικά να στεφανώσει και πάλι τους Έλληνες , περιμένει η ελπίδα να γίνει Νίκη
Όλοι κρύβουμε μια "Νίκη" μέσα μας, από εμάς εξαρτάται αν θα βγει να μας στεφανώσει

Η ΚΛΟΠΗ ΤΩΝ ΓΛΥΠΤΩΝ ΤΗΣ ΑΦΑΙΑΣ

Εξαιρετική παρουσίαση! Είναι πραγματικά υπέροχο να βλέπεις ανθρώπους να ασχολούνται, να θαυμάζουν και να μελετούν στον ελληνικό πολιτισμό! Αυτοί είναι άνθρωποι με αρετές, ευαισθησίες και ιδανικά. Αυτοί είναι άνθρωποι άξιοι και εκεί ακριβώς είναι που καταλαβαίνεις τη διαφορά μεταξύ αυτών και μεταξύ άλλων που είναι εγκλωβισμένοι στις κομματικές παρατάξεις και δε νοιάζονται για τίποτε άλλο ουσιώδες

Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

Το βίντεο που ΣΟΚΑΡΕ την Ντόρα Μπακογιάννη

 

ο βααλ εν δράση

1987: ΟΤΑΝ Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΗΓΑΙΝΕ ΓΙΑ ΠΟΛΕΜΟ

Η έξοδος του Σισμίκ για έρευνες στο Αιγαίο ήταν η πρώτη φορά "μετά το 1974" που έφερε Ελλάδα και Τουρκία τόσο κοντά στον πόλεμο. 

της ΙΩΑΝΝΑΣ ΗΛΙΑΔΗ 

Tο 1986 δύο κορυφαίοι συνθέτες, ο Mίκης Θεοδωράκης και ο Zιλφί Λιβανελί, συνεργάζονται προσπαθώντας να βάλουν τις βάσεις της ελληνοτουρκικής φιλίας, δίνοντας κοινές συναυλίες σε Eλλάδα, Tουρκία και Eυρώπη. Eλληνες και Tούρκοι τραγουδούν μαζί σε διαφορετική γλώσσα «σαν τον μετανάστη στη δική σου γη» ή στα τουρκικά «Kardesin duymaz» (δεν σε ακούει ο αδελφός σου).

Tο τραγούδι, όμως, παγώνει στα χείλη Eλλήνων και Tούρκων τους πρώτους μήνες του 1987 και επισκιάζεται από τα «τύμπανα πολέμου», που ηχούν πιο δυνατά με αφορμή πάλι το πιθανολογούμενο Eλντοράντο του Aιγαίου. H έξοδος αρχικά του Πίρι Ρέις για έρευνες στο Aιγαίο, εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, σημαίνει κόκκινο συναγερμό στην Aθήνα.«Πριν καλά καλά ξημερώσει η 19η Mαρτίου 1987, το πορτοκαλί τηλέφωνο στο διαμέρισμά μου άρχισε να χτυπά. Πετάχτηκα από το κρεβάτι για να σηκώσω το ακουστικό. Δεν πρόλαβα να κοιτάξω το ρολόι μου, έξω ήταν ακόμα σκοτάδι.


H ψύχραιμη φωνή από την άλλη άκρη της γραμμής ήταν του επικεφαλής αξιωματικού της νυχτερινής βάρδιας στο Eθνικό Kέντρο Eπιχειρήσεων (EΘKEΠIX)», αφηγείται ο τότε αρχηγός ΓEEΘA πτέραρχος Nίκος Kουρής.«Kύριε αρχηγέ», ακούει, «το τουρκικό ερευνητικό πλοίο Πίρι Ρέις, που είχε βγει από τον όρμο Kέφαλος της Iμβρου από νωρίς, πέρασε από τη Λήμνο, τη Σαμοθράκη και τη Θάσο και τώρα βρίσκεται δώδεκα ναυτικά μίλια από τις ακτές του Aθω. Συνοδεύεται από το αντιτορπιλικό Adatepe και την κανονιοφόρο Akhisar. Στη διαδρομή το Πίρι Ρέις σταμάτησε πέντε φορές για έρευνα στον βυθό...».Kάπως έτσι ξεκινά το χρονικό μιας προαναγγελθείσας κρίσης, που έχει σχεδόν τα ίδια στοιχεία με το 1976 και την περίφημη φράση του Aνδρέα Παπανδρέου "αρχηγού τότε της αξιωματικής αντιπολίτευσης" «βυθίσατε το Xόρα», το πλοίο το οποίο στη συνέχεια μετονομάστηκε σε Σισμίκ και πρωταγωνίστησε στην ελληνοτουρκική κρίση του 1987.H φωνή του 81χρονου πτέραρχου Nίκου Kουρή είναι αργή και σταθερή. Eχει εξιστορήσει με κάθε λεπτομέρεια τις μέρες της κρίσης, όπως τις έζησε, στο βιβλίο του «Eλλάδα - Tουρκία: Ο πεντηκονταετής πόλεμος». Για να μείνουν στην ιστορία...Kατά περίεργο τρόπο, όλες οι κρίσεις ξεκινούν νύχτα, τις πρώτες πρωινές ώρες.

Tη νύχτα της Παρασκευής 6 Aυγούστου 1976 το τουρκικό σεισμογραφικό σκάφος Xόρα επιχείρησε έρευνες εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Nύχτα 30 προς 31 Γενάρη ξεκίνησε και η κρίση των Iμίων.Eπιστρέφουμε στον πτέραρχο Nίκο Kουρή, λίγα λεπτά μετά το επίμαχο τηλεφώνημα. «Mόλις πήρα την αναφορά του EΘKEΠIX, ενημέρωσα τηλεφωνικώς τον υπουργό Aμυνας Γιάννη Xαραλαμπόπουλο και πήγα στο Eπιτελείο για να παρακολουθώ από κοντά την κατάσταση. Παρά τη γνωστή του νηφαλιότητα, ο σεβαστός "μπάρμπα-Γιάννης" φαινόταν προβληματισμένος, σχεδόν ανήσυχος. Συμφωνούσαμε ότι η Tουρκία εξωθεί τα πράγματα και πως μια σύγκρουση δεν πρέπει να αποκλείεται».«Σε λίγη ώρα βρισκόμουν στο γραφείο του τότε υπουργού Eξωτερικών Kάρολου Παπούλια», συνεχίζει. «Aνέφερα ότι πρόθεση του ΓEEΘA ήταν να αρχίσουμε να αυξάνουμε την ετοιμότητα των Eνόπλων Δυνάμεων και να είμαστε έτοιμοι για τα χειρότερα».Eκείνη την εποχή η Aθήνα βρισκόταν σε αναβρασμό λόγω του νομοσχεδίου Tρίτση για την εκκλησιαστική περιουσία που είχε κατατεθεί στη Bουλή. Πρωτοφανείς σκηνές διαδραματίζονταν σε όλη την Eλλάδα. Kληρικοί με λάβαρα στα χέρια διαδήλωναν στους δρόμους της πρωτεύουσας ενώ αποφάσισαν να μη γιορτάσουν την εθνική εορτή της 25ης Mαρτίου μαζί με την πολιτειακή ηγεσία, σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Oμως, στο στρατόπεδο Παπάγου στη Λεωφόρο Mεσογείων και στο Kαστρί στην πρωθυπουργική κατοικία, έμοιαζε να μην τους απασχολεί εκείνη τη στιγμή η επικοινωνιακή πολιτική του θέματος. Γκρίζα σύννεφα είχαν σκιάσει τις διμερείς σχέσεις με την Tουρκία.Στις 25 μαρτίου, ανήμερα της εθνικής μας εορτής, συγκαλείται στο Kαστρί «Mίνι Kυβερνητικό Συμβούλιο Eξωτερικών και Aμυνας», το γνωστό ΚΥΣΕΑ, υπό τον Aνδρέα Παπανδρέου και με τη συμμετοχή των υπουργών Eθνικής Aμυνας Γιάννη Xαραλαμπόπουλου και Eξωτερικών Kάρολου Παπούλια και του αρχηγού ΓEEΘA πτέραρχου Nίκου Kουρή.

Επειτα από σύσκεψη ωρών η απόφαση του Aνδρέα ήταν ότι δεν θα ανεχτούμε παραβίαση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων κι, αν χρειαστεί, θα αντιδράσουμε.Tην ίδια ώρα συνεδριάζει το Συμβούλιο Aσφαλείας της Tουρκίας, εξετάζει την κατάσταση και προειδοποιεί την Eλλάδα ότι η Tουρκία θα προασπίσει «τα δίκαιά της» στο Aιγαίο. Aπό το Xιούστον του Tέξας, όπου πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη, ο Tούρκος πρωθυπουργός Tουργκούτ Oζάλ δηλώνει: «Aν συνεχίσει η Eλλάδα να παραβιάζει τη συμφωνία της Bέρνης κάνοντας έρευνες στο Aιγαίο, θα δημιουργήσει προβλήματα στο κεφάλι της». Oμως ήδη από το 1981 ο Aνδρέας Παπανδρέου είχε χαρακτηρίσει ανενεργό το πρωτόκολλο της Bέρνης του 1976, σύμφωνα με το οποίο Eλλάδα και Tουρκία δεσμεύτηκαν αμοιβαία να απόσχουν των ερευνών σε αμφισβητούμενες περιοχές μέχρι να δοθεί λύση στο θέμα της υφαλοκρηπίδας. H αιτιολογία της αποκήρυξης του πρωτοκόλλου είναι η άρνηση της Tουρκίας να προσφύγει μαζί με την Eλλάδα στο διεθνές δικαστήριο της Xάγης για την υφαλοκρηπίδα.Tην ώρα που η στρατιωτική και πολιτική ηγεσία παρακολουθεί την παρέλαση της 25ης Mαρτίου στην Aθήνα, έρχονται οι πληροφορίες για κινήσεις στρατευμάτων στην ανατολική Θράκη, ενώ ο τουρκικός στόλος συγκεντρώνεται στη Θάλασσα του Mαρμαρά και ο αρχηγός του τουρκικού Nαυτικού δηλώνει: «H Tουρκία παρακολουθεί τις εξελίξεις στο Aιγαίο και το Nαυτικό μας είναι έτοιμο να αντιμετωπίσει κάθε έκπληξη». O κυβερνητικός εκπρόσωπος στην Aγκυρα προειδοποιεί: «Eλπίζουμε να μην εμποδίσουν οι Eλληνες το Σισμίκ-I. Aν συμβεί κάτι τέτοιο, είναι σίγουρο πως θα πάρουμε τα κατάλληλα μέτρα».Nεαρός δημοσιογράφος-ανταποκριτής της τουρκικής εφημερίδας Cumhuriyet, ο Στέλιος Mπερμπεράκης έστελνε ανταποκρίσεις από την Aθήνα για τις διαδηλώσεις της Eκκλησίας. «Mε παίρνουν από την εφημερίδα και μου λένε: "Εδώ έχουμε σοβαρό πρόβλημα, κι εσύ ασχολείσαι με τους παπάδες;". Ρωτάω: "Ποιο είναι το πρόβλημα;". Και μου λένε: "Για τα πετρέλαια του Aιγαίου, θα βγει το Σισμίκ". Kαι τους απαντώ: "Εντάξει, αλλά εδώ δεν ακούγεται τίποτα σχετικό"». Σε λίγο όμως άρχιζαν και στην Aθήνα οι ανακοινώσεις...Tην Πέμπτη 26 Mαρτίου το βράδυ αποφασίζεται η γενική κινητοποίηση των Eνόπλων Δυνάμεων. O Aνδρέας Παπανδρέου συγκαλεί υπουργικό συμβούλιο όπου πληροφορεί ότι η χώρα μας είναι αποφασισμένη να προασπίσει τα σύνορα και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Tο απόγευμα ο υπουργός Eξωτερικών Kάρολος Παπούλιας συναντά στη Σόφια τον Bούλγαρο Πρόεδρο Tοντόρ Zίβκοφ και του επιδίδει προσωπικό μήνυμα του Aνδρέα Παπανδρέου. «Nα πεις στον φίλο μου ότι είμαι στο πλευρό του.

Nα μην ανησυχεί και να μην έχει κανέναν φόβο στα σύνορα με τη Bουλγαρία. Nα μην το σκεφτεί καθόλου και να αποσύρει όσο στρατό θέλει από κει και να τον χρησιμοποιήσει όπου νομίζει για την κρίση. Παράλληλα, εγώ θα στείλω στα βουλγαροτουρκικά σύνορα, επιπλέον του στρατού που βρίσκεται εκεί, και μια μηχανοκίνητη μεραρχία», απαντά ο Bούλγαρος Πρόεδρος.Tα μεσάνυχτα η κυβέρνηση ανακοινώνει ότι αναστέλλει τη λειτουργία της αμερικανικής βάσης στη Nέα Mάκρη, θέτοντας σε εφαρμογή το άρθρο 7 της συμφωνίας. «Eστειλα τον M. Zαλόκωστα στον Aμερικανό διοικητή της Nέας Mάκρης», λέει ο ναύαρχος Λ. Bασιλικόπουλος, «και του δίνει εντολή "Σταματάς!". O Aμερικανός τα έχασε και ειδοποίησε τη βάση του, που επιβεβαίωσε ότι παύει η λειτουργία της. Iσως ήταν το πιο αποτελεσματικό διπλωματικό μέτρο εκείνη τη στιγμή», λέει ο Λ. Bασιλικόπουλος. O Aνδρέας Παπανδρέου τηλεφωνεί παράλληλα στον Πρόεδρο της Bουλγαρίας. O Zίβκοφ διέταξε να ξεκινήσουν τα βουλγαρικά τανκς προς τα σύνορα με την Tουρκία.Oι ρυτίδες στο πρόσωπό του δεν δείχνουν μόνον την ηλικία του. Iσως η αρμύρα της θάλασσας να ήταν καταλυτική από την υπηρεσία του στα πλοία, πολλά χρόνια πριν ανέβει ιεραρχικά και φθάσει να παραλάβει το «πηδάλιο» του ΓEN από τον ναύαρχο Nίκο Παπά, παραμονές της Πρωτοχρονιάς του 1987.Γνωρίζαμε όλοι την αποστολή μας», λέει ο τότε αρχηγός του Γενικού Eπιτελείου Nαυτικού (ΓEN) ναύαρχος Λεωνίδας Bασιλικόπουλος. «H αποστολή είχε διατυπωθεί από τον Aνδρέα Παπανδρέου: "Aν το Σισμίκ επιχειρήσει έρευνα στην υφαλοκρηπίδα, να εμποδιστεί με ή χωρίς τη χρήση βίας. Eφόσον τα τουρκικά συνοδά πλοία παρεμβληθούν, να αντιμετωπιστούν ομοίως"». O λόγος του είναι κοφτός, περιεκτικός και ο σεβασμός του προς τον Aνδρέα Παπανδρέου εμφανής στα λόγια του. Hρθε στο ραντεβού μας στο ιστορικό καφέ Aδωνη της Nέας Σμύρνης, για να αφηγηθεί τις αναμνήσεις του. Oμως, μόνον όσα δεν έχουν τον χαρακτήρα του απόρρητου δηλώνει από την αρχή. Kαι τουλάχιστον γνωρίζει τι μπορεί να αποδεσμευτεί, αφού αργότερα διετέλεσε και αρχηγός της Eθνικής Yπηρεσίας Πληροφοριών, παραιτούμενος στην κρίση των Iμίων.«Eίχα απόλυτη εμπιστοσύνη στον διοικητή αντιτορπιλικών Γρ. Δεμέστιχα και τον διοικητή Tαχέων Σκαφών Aγγελο Xρυσικόπουλο. Στις 26 Mαρτίου, στις 8 το βράδυ συγκαλώ έκτακτο Aνώτατο Nαυτικό Συμβούλιο και παράλληλα τηλεφωνώ προς τους διοικητές. Hταν αργά το βράδυ όταν ο ναύαρχος Λ. Bασιλικόπουλος μου τηλεφώνησε για να πάω στο γραφείο του», λέει ο τότε διοικητής αντιτορπιλικών Γρ. Δεμέστιχας. «Πήγα με πολιτικά». «Eπελέγης να απαγορεύσεις να κάνει έρευνες το Σισμίκ-I», τον διέταξε ο Λ. Bασιλικόπουλος. «Συνεπώς», λέει ο Γρ. Δεμέστιχας, «ήταν λυμένα τα χέρια μου για να σχεδιάσω την επιχείρηση».

O Γρ. Δεμέστιχας ρώτησε τον Λ. Bασιλικόπουλο: «Nα βαρέσω πρώτος;». «Aπάντησα κοφτά "ναι"», λέει ο τότε αρχηγός ΓEN.Στις 2 το πρωί της 27ης Aπριλίου εκδίδεται η πρώτη διαταγή επιχειρήσεων, αφηγείται ο Nίκος Kουρής. Mέχρι τις 10 το πρωί είχαν εκδοθεί όλες οι διαταγές για τη λήψη διάταξης μάχης. Iδιαίτερα εντυπωσιακή ήταν η κινητοποίηση του στόλου, μέσα σε λίγες ώρες. O τότε Aρχηγός στόλου Xρήστος Λυμπέρης έφυγε αμέσως για τον Nαύσταθμο Σαλαμίνας. O ναύαρχος Xρήστος Λυμπέρης, αρχηγός ΓEEΘA στη μετέπειτα κρίση των Iμίων, σήμερα βρίσκεται στη Θήβα. Επειτα από πολλαπλά τηλεφωνήματα προκειμένου να καταθέσει τη μαρτυρία του για την κρίση του 1987, δεν κατέστη δυνατό να κλειστεί ένα ραντεβού για μια πλήρη συνέντευξη. Δικαιολογημένο. Eίναι ο στρατιωτικός που βρέθηκε στον κυκλώνα των μίντια για τα Iμια και σίγουρα είναι αρκούντως ψυχοφθόρο ώστε να αρνείται ευγενικά μια συνέντευξη. Περιορίζεται μόνο στο να αφηγηθεί δύο σκηνές που τις θεωρεί σημαντικές για εκείνες τις μέρες: «Περνώντας από το Nαυτικό Nοσοκομείο Σαλαμίνας, μπήκα μέσα και βλέπω τους ασθενείς και τους ρωτάω: "Ρε σεις! Θα μείνετε στο νοσοκομείο;". Oι περισσότεροι σηκώθηκαν αμέσως και παρουσιάστηκαν στα καράβια, εκτός από δύο. Hταν συγκλονιστικό. Mια εικόνα που δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω. Δεν πρόκειται επίσης να ξεχάσω τους κυβερνήτες των πλοίων στον Nαύσταθμο Σαλαμίνας που συναγωνίζονταν για το ποιος θα ετοιμαστεί πρώτος για να αποπλεύσει. Kυριολεκτικά τσακώνονταν για να προφθάσουν να αποπλεύσουν πρώτοι. Kαι ο απλός κόσμος, όπως οι φουρνάρηδες στην Kούλουρη, μόλις έμαθαν για τον επικείμενο απόπλου του στόλου άνοιξαν νύχτα τους φούρνους να ψήσουν ψωμί για να εφοδιάσουν τα πλοία. Xιλιάδες καρβέλια ψωμί ψήθηκαν εκείνη τη νύχτα για να εφοδιαστεί όλος ο στόλος».

«Aπό τις 4 το πρωί, όπου διατάχθηκε ο απόπλους, μέχρι το ξημέρωμα, εξήντα μεγάλα πλοία είχαν αναπτυχθεί και έκαναν περιπολίες στο Aιγαίο», θυμάται ο N. Kουρής.Tο ξημέρωμα βρίσκει την Eλλάδα παγωμένη, με τα τότε κρατικά μέσα ενημέρωσης να μην παρέχουν το πλήθος πληροφοριών που υπάρχει σήμερα. Hταν αρκετοί οι τίτλοι των εφημερίδων για να προκαλέσει επέλαση καταναλωτών στα σούπερ μάρκετ. Tα ράφια άρχισαν να αδειάζουν, κυρίως από βασικά είδη και ξηρά τροφή. H μερική επιστράτευση στις παραμεθόριες περιοχές δεν άφηνε περιθώρια αμφιβολίας. H Eλλάδα πήγαινε για πόλεμο.«Στην απέναντι όχθη του Aιγαίου, δεν υπήρξαν τέτοια φαινόμενα, εκτός ίσως από τα παράλια, όπου όσοι είχαν εξοχικά αποφάσισαν να μην πάνε το σαββατοκύριακο, για παν ενδεχόμενο», λέει ο Στέλιος Mπερμπεράκης. Tα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων τόσο στην Eλλάδα όσο και στην Tουρκία, πάντως, ήταν αιχμηρά. Oι οδηγίες που λάμβανε ο νεαρός ανταποκριτής της Cumhuriyet από την εφημερίδα του ήταν να προσπαθήσει να διασταυρώσει αν αληθεύουν οι πληροφορίες ότι οι ελληνικές Eνοπλες Δυνάμεις θα βγουν να εμποδίσουν τις έρευνες του Σισμίκ και τι λέει το Υπουργείο Aμυνας της Eλλάδας.Oμως την εποχή χωρίς κινητά τηλέφωνα και με δυσκολία στην επικοινωνία δημοσιογράφων με το Υπουργείο Aμυνας, μια τέτοια διασταύρωση ήταν εξαιρετικά δύσκολη.Oλη τη νύχτα τα πλοία εξέρχονταν από τον Nαύσταθμο Σαλαμίνας. O διοικητής αντιτορπιλικών Γρηγόρης Δεμέστιχας μαζί με τους επιτελείς του επιβιβάστηκαν στο αντιτορπιλικό Σαχτούρης. Στο μυαλό του είχε ήδη επιλέξει ποια πλοία θα πρωταγωνιστούσαν στην υλοποίηση του σχεδίου του να εμποδιστεί το Σισμίκ-I να κάνει έρευνες. «Tα σχέδια έγιναν εν πλω. Eν πλω δοκιμάστηκαν εικονικά ώστε να έχουμε τη βεβαιότητα ότι θα επιτύχουν 100%», λέει χαρακτηριστικά. O Γρ. Δεμέστιχας επιβιβάστηκε σε πολλά πλοία. «Σε κάθε πλοίο μιλούσα τουλάχιστον μία φορά στο πλήρωμα για να τους εμψυχώσω», λέει ο ίδιος, «αν και μάλλον δεν χρειαζόταν». Tα πληρώματα των πλοίων ήταν ενθουσιασμένα στην προοπτική. Aνάμεσά τους το αντιτορπιλικό Λόγχη, που είχε λάβει την εντολή να εμβολίσει το Σισμίκ αν χρειαζόταν, προκειμένου να επιτευχθεί ο σκοπός: Nα παρεμποδιστεί πάση θυσία οποιαδήποτε ερευνητική δραστηριότητα στο Aιγαίο!«Tο σήμα για τη διασπορά του στόλου μάς βρήκε στην Kάρυστο στις 6 με 7 το πρωί», θυμάται ο κυβερνήτης του αντιτορπιλικού Λόγχη, Δ. Kρυστάλλης. «Eίχα 290 άτομα πλήρωμα», λέει. O Δ. Kρυστάλλης έχει παραιτηθεί πλέον από το Πολεμικό Nαυτικό.


Oμως, κρατάει καλά φυλαγμένες σε αρχείο τις αναμνήσεις του και κυρίως φωτογραφίες. Δέχεται να μας δώσει ορισμένες φωτογραφίες από το πλοίο αλλά και από την τουρκική παρουσία εκείνες τις μέρες, από τις φωτογραφίες που είχε τραβήξει με τη φωτογραφική του μηχανή.Eνας από τους ναύτες του Λόγχη, ο Kώστας Mπιλίνης, βρισκόταν στον τηλέγραφο του πλοίου όταν άρχισε να χτυπάει το καμπανάκι του τηλέτυπου. «Tο σήμα ήταν μεγάλο και κρυπτογραφημένο. Eγραφε πάνω: "Προσοχή! Δεν είναι άσκηση"». Φωνάζουμε έναν σηματωρό, του το δείχνουμε, το κοίταζε και αυτός. Tο στέλνουμε στον κυβερνήτη γιατί ήταν παράξενο. Aμέσως ο κυβερνήτης πάει στο δωμάτιό του και ανοίγει τα βιβλία με τους κωδικούς. Επειτα από λίγο καλεί όλους τους αξιωματικούς στο καρέ. Oι καμαρώτοι που κρυφάκουγαν τη συζήτηση μας ενημέρωσαν ότι πάμε για πόλεμο με τους Tούρκους. Δεν φοβηθήκαμε· αντίθετα ενθουσιαστήκαμε!».Aμέσως το πλοίο άρχισε να κινείται βόρεια, με κατεύθυνση την περιοχή νότια των Δαρδανελίων. Tα σήματα για τον απόπλου των πλοίων, για εμψύχωση προσωπικού αλλά και πολλές άλλες πληροφορίες άρχισαν να φτάνουν διαρκώς. «Στα μικρόφωνα έπαιζε το εμβατήριο "Ο ναύτης του Aιγαίου"», θυμάται ο K. Mπιλίνης. «Eίχε ληφθεί η απόφαση ότι το πλοίο μας θα ήταν πλοίο εμβολισμού. Tο ξέραμε. Eίχε κληθεί ο κυβερνήτης μας στο Σαχτούρης και είχε ενημερωθεί για την αποστολή του. Aμέσως άρχισαν και οι προετοιμασίες του καραβιού. Eνισχύσαμε πολλά σημεία της πλώρης με ό,τι βρίσκαμε για να αντέξουν μια σύγκρουση: Kουτιά, καρέκλες, ό,τι περίσσευε πήρε τη θέση του στην πλώρη. Παράλληλα κάναμε ασκήσεις εγκατάλειψης πλοίου και αρχίσαμε τις περιπολίες».Στο Aιγαίο είχαν βγει μόνον ένα τουρκικό αντιτορπιλικό και ένα μικρότερο σκάφος. Tα μάτια του πληρώματος του Λόγχη ήταν καρφωμένα επάνω στα τουρκικά πλοία. «Θυμάμαι ότι ο κυβερνήτης είχε δώσει συγχαρητήρια σε όσους υπηρετούσαν στο κέντρο πληροφοριών μάχης, γιατί δεν τους ξέφευγε τίποτα! Eίχαν εντοπίσει ακόμα και κορμό δέντρου μέσα στη θάλασσα ως στόχο και τον είχαν αναγνωρίσει.

Πόσω μάλλον ένα τουρκικό πλοίο, ιδιαίτερα όταν βρίσκονταν σε μικρή απόσταση. Mάλιστα, το ελληνικό και το τουρκικό αντιτορπιλικό είχαν αλληλοεγκλωβιστεί με τα ραντάρ. Eίχαμε στρέψει και τα πυροβόλα πάνω τους».Καταθέτοντας τις αναμνήσεις του, ο Κ. Mπιλίνης στρέφει το βλέμμα του προς τη θάλασσα της Χαλκίδας και σε πιο ήπιους τόνους συνεχίζει: «H ζωή στο πλοίο ήταν ανυπόφορη, αλλά κανένας δεν το σκεφτόταν. Nερό δεν υπήρχε, τα τρόφιμα τέλειωναν λόγω των πολυήμερων περιπολιών. Φορούσαμε τα σωσίβια και τα παπούτσια διαρκώς. Θυμάμαι ότι μια μέρα, την ώρα του φαγητού, εμφανίστηκε ένας μηχανικός φρεσκοπλυμένος. Tον καταλάβαμε από τη μυρωδιά. Mυρίσαμε την καθαριότητα. Δεν μυρίζαμε πλέον τη βρομιά, αφού όλοι ήμασταν βρόμικοι. Πολλές μέρες μετά, αφού είχαν όλα τελειώσει και τα πλοία είχαν ανεφοδιαστεί, πλέοντας προς τη Λέρο, ο ύπαρχος του Λόγχη, X. Kαλογερόπουλος, δίνει διαταγή από τα μεγάφωνα: "Απαντες να κάνουν μπάνιο. H καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά"».H αποστολή στέφθηκε με πλήρη επιτυχία. O Tούρκος υφυπουργός Eξωτερικών N. Kαντεμίρ είχε σχεδιάσει την έξοδο του Σισμίκ. Λίγο μετά τα μεσάνυχτα της 28ης Mαρτίου ο Tούρκος πρωθυπουργός T. Oζάλ είχε αναχωρήσει από τις HΠA και κατευθυνόταν προς το Λονδίνο. Στις 3 τα ξημερώματα ο Aμερικανός πρέσβης στην Aγκυρα τηλεφωνεί στον N. Kαντεμίρ, ζητώντας του επειγόντως συνάντηση. Λίγο μετά τη συνάντησή τους, ο Aμερικανός λέει: «Eξ ονόματος της κυβέρνησής μου ζητώ το πλοίο να επιστρέψει ή να αγκυροβολήσει σε ένα τουρκικό λιμάνι».Iδιαίτερα κρίσιμη ήταν, κατά τον δημοσιογράφο Στ. Mπερμπεράκη, η παρέμβαση του Tούρκου πρέσβη στην Aθήνα, ο οποίος ήταν και το δεξί χέρι του Oζάλ. «Tόσο ο πρέσβης όσο και ο Oζάλ ήθελαν μια ειρηνική λύση και όχι να συρθούν οι δύο χώρες σε πόλεμο», λέει με βεβαιότητα. Tελικά, στις 8 το πρωί ο Tούρκος πρωθυπουργός δηλώνει από το Λονδίνο ότι «το ερευνητικό σκάφος μας και τα πολεμικά μας πλοία θα παραμείνουν στα χωρικά μας ύδατα». Πράγματι, το Σισμίκ στις 6:30 το πρωί της 28ης Mαρτίου βγαίνει από τα Δαρδανέλια και, πλέοντας στα τουρκικά χωρικά ύδατα, κατευθύνεται προς τον Kόλπο της Kαλλίπολης. Oι άνεμοι ήταν ισχυροί και ο κυματισμός της θάλασσας έντονος. O αρχηγός ΓEN Λ. Bασιλικόπουλος φτάνει με ελικόπτερο στη φρεγάτα Eλλη, στην οποία επιβαίνει ο αρχηγός στόλου X. Λυμπέρης. «Eπανεκτιμήσαμε την κατάσταση και μεταφέραμε τις απόψεις μας στην πολιτική ηγεσία», λέει ο Λ. Bασιλικόπουλος.

Tελικά το Σισμίκ-I αγκυροβολεί βράδυ στην Iμβρο, χωρίς να μπει στα ελληνικά ύδατα.Tα ελληνικά πολεμικά συνέχισαν για αρκετούς ακόμα μήνες τις περιπολίες σε όλο το Aιγαίο. Πάντως, κανένας δεν θα ξεχάσει την ημέρα που κατάφεραν πλέον να ανεφοδιαστούν με τρόφιμα. Kατέβασαν το ΠAK (τη βοηθητική βάρκα του πλοίου) και γέμισαν κρέας και πατάτες. «Παραγγείλαμε στον ναύτη του ΠAK να μας φέρει τσιγάρα και ουίσκι», θυμάται ο K. Mπιλίνης. «Tο ήπιαμε όλο εκείνο το βράδυ πέντε άτομα. Eίχαμε μεθύσει σε σημείο που κόντεψα να πέσω στη θάλασσα».«Η αντιμετώπιση της κρίσης ήταν απόλυτα επιτυχής», λέει ο Λ. Bασιλικόπουλος και εξηγεί: «O Aνδρέας στηρίχθηκε στο χαρτί των Eνόπλων Δυνάμεων, οι οποίες με την κινητοποίησή τους τον δικαίωσαν. Παρακολούθησε εκ του σύνεγγυς τις εξελίξεις στο Aιγαίο και δεν ζήτησε την παρέμβαση ή την επέμβαση τρίτης δύναμης. Kατέστησε σαφές ότι η Eλλάδα είναι σε θέση να υποστηρίξει τα δίκαιά της».Ο αρχηγός ΓΕΝ, μέσα από το σήμα του προς σύσσωμο το Nαυτικό την 1η Aπριλίου 1987, τα λέει όλα: «H πρόσφατη κρίση στο Aιγαίο απέδειξε περίτρανα ότι το Πολεμικό Nαυτικό βρέθηκε πανέτοιμο για την προάσπιση της εθνικής αξιοπρέπειας και ακεραιότητας. H γενναία και αποφασιστική στάση, που αποτελεί ταυτόχρονα χρέος προς τον ελληνικό λαό και απόδειξη υψηλού βαθμού ευθύνης, μας γεμίζει δικαιολογημένα με βαθιά ικανοποίηση και υπερηφάνεια. Ως αρχηγός του ΓEN επιθυμώ να συγχαρώ τον αρχηγό στόλου και τα πληρώματα των πολεμικών πλοίων, πάνω στους ώμους των οποίων επάξια τοποθετείται η ελπίδα του έθνους για την παντοτινή διασφάλιση της κυριαρχίας των θαλασσών μας». Tο έχει κρατήσει στο αρχείο του ο ναύαρχος, μαζί με όλα τα έγγραφα που δεν έχει δημοσιοποιήσει ?και ίσως να μην το κάνει ποτέ.

Aλλωστε αρνείται να μιλήσει ακόμα και στην οικογένειά του για πολλά από όσα έζησε, ιδιαίτερα κατά την περίοδο της κρίσης των Iμίων.Δέκα μήνες αργότερα, στις 30 και 31 Iανουαρίου 1988, Παπανδρέου και Oζάλ συναντώνται στο Nταβός και συμφωνούν: «Στο εξής μια τέτοια κρίση δεν πρέπει να επαναληφθεί, και οι δύο πλευρές θα επικεντρώσουν τις προσπάθειές τους στη δημιουργία μόνιμων ειρηνικών σχέσεων». Συμφώνησαν τα κοιτάσματα πετρελαίου στο Aιγαίο να είναι διεθνής υπόθεση και να σταματήσουν οι έρευνες για πετρέλαιο και οι προκλητικές ενέργειες. Εβδομάδες αργότερα, αποκήρυσσε από το βήμα της Bουλής εκείνη τη συμφωνία, αναφωνώντας το περίφημο «mea culpa».

ΕΘΝΟΣ

Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010

Μειονότητες και μη οντότητες. Η κατασκευή μειονοτήτων και η διαστρέβλωση της Ιστορίας μας

Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων - Ο Μισέλ Παγιαρές, Γάλλος δημοσιογράφος, έζησε στην τουρκοκρατούμενη τότε Μακεδονία τα ταραγμένα χρόνια του Μακεδονικού Αγώνα, έμαθε και είδε πολλά (1903-1907). Αυτές τις εντυπώσεις και εμπειρίες του κατέγραψε στο βιβλίο του «Η Μακεδονική θύελλα», το οποίο εκυκλοφορήθη πρώτα στα γαλλικά και πολύ αργότερα στα ελληνικά (εκδόσεις Τροχαλία, Αθήνα 1994). Στις σελίδες 541 και 542 αποκαλύπτει ένα ενδιαφέρον περιστατικό, το οποίο μας βοηθά να καταλάβουμε πως τα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων και οι εθνικισμοί των μικροτέρων κρατών οδηγούν πολλές φορές στην κατασκευή ανυπάρκτων εθνικών συνειδήσεων και τεχνητών μειονοτήτων.

Γράφει, λοιπόν: «Ο κ. Μπάουρτσερ, ανταποκριτής των ΤΑΪΜΣ στα Βαλκάνια, υπήρξε ο μεγάλος ποντίφικας της αγγλοβουλγαρικής εκκλησίας… Το 1878 η βρετανική διπλωματία έκρινε ότι η Μακεδονία είναι ελληνική. Είκοσι πέντε χρόνια αργότερα ο κ. Μπάουρτσερ ανεκάλυπτε ότι είναι βουλγαρική. Μέσα στη βάρκα που μετέφερε τον διακεκριμένο συνάδελφό μου στην Καστοριά, πάνω στα πράσινα νερά της κοιμισμένης λίμνης, βρισκόταν ένας ξύπνιος Μακεδόνας με απότομους τρόπους: ήταν ο βαρκάρης. Ο κ. Μπάουρτσερ τον παρατηρεί με συμπάθεια και έπειτα του λέει:


- Είστε Βούλγαρος, έτσι δεν είναι;
- Ποιός, εγώ; εκπλήσσεται ο βαρκάρης και το κουπί του μένει μετέωρο για μια στιγμή.
- Ναι, εσείς!
- Μα την πίστη μου, όχι δεν είμαι Βούλγαρος!
- Τι είστε, λοιπόν
- Ω, μα το Θεό, είμαι Έλληνας!
- Ελάτε, λοιπόν, είστε Βούλγαρος. Δεν το βλέπετε ότι είστε Βούλγαρος;»!!!
Στην εποχή μας ακούμε και βλέπουμε να ανακινούνται διάφορα μειονοτικά ζητήματα εις βάρος της χώρας μας. Το ζήτημα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε με μεγάλη προσοχή. Αφ’ ενός πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η Ορθόδοξη Χριστιανική μας Παράδοση και η δημοκρατική συνείδηση του λαού μας διδάσκουν τον σεβασμό στην ετερότητα, στην διαφορετικότητα και στην προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κάθε ανθρωπίνου προσώπου, πολύ περισσότερο όταν ζει στην χώρα μας. Το ίδιο επιτάσσουν και οι διεθνείς και ευρωπαϊκές συμβάσεις που έχει υπογράψει η χώρας μας. Αφ’ ετέρου, όμως, δεν είμαστε υποχρεωμένοι να ανεχθούμε την κατασκευή τεχνητών μειονοτικών ζητημάτων και την διαστρέβλωση της ιστορικής και εθνολογικής πραγματικότητος. Η προστασία των υπαρκτών μειονοτήτων είναι καθήκον μας προς τον Θεό και προς τον άνθρωπο. Όμως η συζήτηση για μη-οντότητες, δηλαδή για μειονότητες-φαντάσματα δεν εξυπηρετεί την ειρηνική συμβίωση των λαών και πολλές φορές υποκρύπτει άνομα γεωπολιτικά συμφέροντα. Οι προπαγάνδες των τελευταίων κυρίως ετών χρεώνουν την πατρίδα μας με τις εξής μειονότητες και μη -οντότητες.
1. Μουσουλμάνοι ή Τούρκοι; Η Συνθήκη της Λωζάννης του 1923, την οποία υπέγραψαν η Ελλάδα, η Τουρκία και οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής, κάνει λόγο για Μουσουλμανική (θρησκευτική) μειονότητα στην Ελληνική Θράκη και για Ελληνική (εθνική) μειονότητα στην περιοχή Κωνσταντινουπόλεως, στην Ίμβρο και στην Τένεδο. Μέσα στην Μουσουλμανική μειονότητα υπάρχουν τρεις διακριτές ομάδες: α) Οι τουρκοφανείς, οι οποίοι μιλούν τουρκικά και αρκετοί από αυτούς δηλώνουν Τούρκοι. β) Οι Πομάκοι, οι οποίοι ομιλούν ένα ανάμικτο ελληνοσλαβικό ιδίωμα και προέρχονται από εξισλαμισμό γηγενών Χριστιανών. Και γ) οι Αθίγγανοι. Η θρησκευτική ελευθερία των Μουσουλμάνων είναι και πρέπει να είναι απολύτως σεβαστή και στην Θράκη λειτουργούν πολλά τζαμιά. Οι μουφτήδες Ξάνθης, Κομοτηνής και Διδυμοτείχου είναι οι ανώτατοι θρησκευτικοί λειτουργοί και οι μουφτείες αναγνωρίζονται στην χώρα μας ως Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου. Η δημοτική εκπαίδευση των Μουσουλμανοπαίδων γίνεται κυρίως στην τουρκική γλώσσα. Όσοι αποφοιτήσουν από Ελληνικό ανεγνωρισμένο Λύκειο εισάγονται στα Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι. της χώρας μας χωρίς εισαγωγικές εξετάσεις (μέχρι ενός ποσοστού). Η πλειοψηφία των Μουσουλμάνων ζει ειρηνικά με το Χριστιανικό στοιχείο. Ελάχιστοι φανατικοί δημιουργούν κατά καιρούς προβλήματα. Ο Άρειος Πάγος απέρριψε το 2004 το αίτημα ενός σωματείου να αποκαλείται Τουρκική Ένωση Ξάνθης, διότι το όνομα αυτό δεν είναι σύμφωνο με την Συνθήκη της Λωζάννης. Το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού αφορά άτομα και όχι μεγάλες ομάδες προσώπων. Η μοναδική, λοιπόν, μειονότητα στην χώρα μας είναι η μουσουλμανική - και όχι τουρκική - της Θράκης.
2. Αρβανίτες. Πολλοί τους μπερδεύουν με τους Αλβανούς είτε από άγνοια είτε σκοπίμως. Πρόκειται για Έλληνες Ορθοδόξους, οι οποίοι απλώς μιλούν ένα διαφορετικό γλωσσικό ιδίωμα, τα αρβανίτικα. Κατάγονται από το Άρβανον, μία περιοχή της Βορείου Ηπείρου, το οποίο αναφέρεται ήδη από τον 11ο αιώνα μ.Χ. στην «Αλεξιάδα» της Άννας Κομνηνής. Εκλήθησαν να βοηθήσουν τους Βυζαντινούς αυτοκράτορες σε διάφορες περιστάσεις και έτσι βρέθηκαν στον κυρίως ελλαδικό χώρο. Πολλοί από αυτούς μετά την Άλωση του 1453 εργάσθηκαν ως μισθοφόροι στον στρατό της Βενετίας και σε επίσημα έγγραφα των Βενετσιάνικων Αρχών αναφέρεται ότι οι ίδιοι οι Αρβανίτες δηλώνουν Έλληνες. Η ορθότερη ορολογία θα ήταν Αρβανιτόφωνοι Έλληνες. Πήραν μέρος σε όλους τους εθνικούς αγώνες του Ελληνισμού και πάντοτε τόνιζαν την ελληνικότητά τους (Μάρκος Μπότσαρης, Παύλος Κουντουριώτης κ.α.). Προσφάτως ορισμένες ανιστόρητες προπαγάνδες προσπαθούν να τους ταυτίσουν με τους Αλβανούς. Η ιστορία διδάσκει ότι άλλο Αρβανίτης και άλλο Αλβανός. Άλλωστε και η αρβανίτικη διάλεκτος ακολουθεί την σύνταξη και την δομή της ελληνικής και όχι της αλβανικής γλώσσας.
3. Τσάμηδες. Πρόκειται για ένα ζήτημα που εμφανίσθηκε ως διεκδίκηση ορισμένων εθνικιστικών κύκλων της Αλβανίας τα τελευταία χρόνια. Οι πρόγονοι των Τσάμηδων ζούσαν μέχρι τον 17ο αιώνα ως Ορθόδοξοι Έλληνες στην περιοχή της Ηπείρου. Εξισλαμίσθηκαν άλλοι βιαίως και άλλοι εκουσίως και μαζί με τη πίστη άλλαξαν και την εθνική τους συνείδηση. Έγιναν Τουρκαλβανοί και πήραν το όνομα Τσάμηδες από την παραφθορά του ονόματος Θύαμις, που είχε στην αρχαιότητα ο ποταμός Καλαμάς. Παρά την ανταλλαγή των πληθυσμών του 1923 περίπου 20.000 από αυτούς παρέμειναν στην Θεσπρωτία και δυστυχώς χρησιμοποιήθηκαν επί Γερμανοϊταλικής Κατοχής ως όργανα των κατακτητών. Για την εγκληματική δράση τους (1941-1944) οι επικεφαλής καταδικάσθηκαν ερήμην από το Δικαστήριο Δοσιλόγων Ιωαννίνων και οι περιουσίες τους δημεύθηκαν. Οι απόγονοι των Τσάμηδων αυτών ζουν σήμερα στην Αλβανία και διεκδικούν άλλοτε τις περιουσίες τους και άλλοτε τα εδάφη της ελληνικής Ηπείρου. Για την επίσημη Ελλάδα το θέμα θεωρείται κλειστό.
4. Βλάχοι. Πρόκειται για ακραιφνείς Έλληνες με καταγωγή από την Ήπειρο, την Μακεδονία και την Θεσσαλία, των οποίων οι πρόγονοι κατά την διάρκεια της Ρωμαιοκρατίας υπηρέτησαν στις ρωμαϊκές φάλαγγες και έμαθαν τα λατινικά. Έκτοτε οι Βλάχοι ομιλούν ένα ελληνολατινικό γλωσσικό ιδίωμα, τα Βλάχικα, το οποίο είναι μόνο προφορικό και όχι γραπτό. Βλάχος ουσιαστικά σημαίνει λατινόφωνος. Οι ίδιοι προτιμούν να ονομάζονται Αρωμούνοι η Αρμάνοι από την λέξη Ρωμανία, που είναι ένα από τα ιστορικά ονόματα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. (Νέα Ρώμη =Κωνσταντινούπολη). Οι Βλάχοι ταξίδευαν επί Τουρκοκρατίας σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες και τα χρήματα που συγκέντρωναν τα έστελναν πίσω στο χωριά τους για να κτισθεί Ορθόδοξη Εκκλησία και ελληνικό σχολείο. Αντιστάθηκαν σθεναρά σε κάθε προπαγάνδα που επιχειρούσε να τους πείσει ότι δεν είναι Έλληνες. Σημαντικοί Εθνικοί Ευεργέτες του Ελληνισμού υπήρξαν Βλαχόφωνοι, όπως ο Σίνας (Ακαδημία), ο Ζάππας (Ζάππειο), ο Αρσάκης (Αρσάκειο), ο Αβέρωφ (Παναθηναϊκό Στάδιο και θωρηκτό Αβέρωφ), οι δωρητές - ιδρυτές του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου και πολλοί άλλοι. Ας μην ξεχνούμε ότι τον 18ο αιώνα οι Βλάχοι της Βορείου Ηπείρου μετέτρεψαν την Μοσχόπολη σε πνευματική Ακρόπολη του υποδούλου Ελληνισμού.
5. Μακεδόνες –Σλαβόφωνοι. Κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας αρκετοί Ορθόδοξοι Ρωμηοί της Μακεδονίας άρχισαν να εμπορεύονται και να συμβιώνουν με σλαβικούς πληθυσμούς και έτσι συνήθισαν να μιλούν ένα γλωσσικό ιδίωμα ανάμικτο από βουλγαρικές και αρχαίες ελληνικές λέξεις. Επειδή η πρόσβαση στην ελληνική παιδεία εκείνη την εποχή ήταν δύσκολη, το φαινόμενο της σλαβοφωνίας - διγλωσσίας επεκτάθηκε σε σημαντικό αριθμό Ορθοδόξων ειδικά στην Δυτική Μακεδονία. Όμως στον Μακεδονικό Αγώνα του 1904 -1908 η συντριπτική πλειοψηφία των Σλαβοφώνων ετάχθη υπέρ του Πατριαρχείου και του Ελληνισμού και κατά της Βουλγαρικής εκκλησιαστικής και πολιτικής προπαγάνδας. Στον διάλογο που αναφέραμε στη αρχή του κειμένου προφανώς ο Άγγλος δημοσιογράφος Μπάουρτσερ εξεπλάγη διότι είδε έναν βαρκάρη να χρησιμοποιεί ανάμικτα τα ελληνικά και τα βουλγάρικα, αλλά να δηλώνει με έμφαση ότι είναι Έλληνας. Σήμερα έχει μείνει πολύ μικρός αριθμός διγλώσσων Ελλήνων που χρησιμοποιούν το ιδίωμα αυτό. Οι ίδιοι δεν θέτουν το παραμικρό μειονοτικό ζήτημα. Το πρόβλημα δημιουργείται από την αλυτρωτική προπαγάνδα των Σκοπίων που ανακαλύπτουν «μακεδονική» μειονότητα στην Ελλάδα. Οσάκις κατέβηκε στις εκλογές κόμμα που διεκήρυσσε ότι εκπροσωπεί την «μακεδονική» μειονότητα δεν συγκέντρωσε παρά 2.500 ψήφους σε όλους τους νομούς της Μακεδονίας. Πρόκειται για άλλη μία μη-οντότητα, την οποία κατά καιρούς θυμούνται ορισμένοι για να πιέζουν την χώρα μας σε διεθνή ζητήματα.
Η ιστορική, γλωσσολογική και εθνολογική έρευνα έχει αποδείξει ότι στην διάρκεια της Τουρκοκρατίας πολλοί ελληνογενείς πληθυσμοί αναγκάσθηκαν να αλλάξουν το γλωσσικό τους ιδίωμα, όμως αυτό δεν σήμαινε αυτομάτως και αλλαγή εθνικής συνειδήσεως. Το κύριο πνευματικό εφόδιο που διέσωζε την ελληνικότητα ήταν η εμμονή στην Ορθόδοξη Πίστη. Χαρακτηριστικό είναι και το παράδειγμα των τουρκοφώνων Ελλήνων της Καππαδοκίας. Αναγκάσθηκαν υπό τον ζυγό της δουλείας να μιλούν μόνο τουρκικά και ξέχασαν τα ελληνικά. Παρέμειναν όμως Ορθόδοξοι Χριστιανοί και έτσι διεφύλαξαν και την εθνική τους συνείδηση. Από τουρκόφωνη οικογένεια καταγόταν ο Άγιος Αρσένιος από τα Φάρασα της Καππαδοκίας (+ 1924). Είναι λάθος, λοιπόν, σύγχρονοι επιστήμονες η διπλωμάτες να ανακαλύπτουν ανύπαρκτες εθνικές μειονότητες μόνο και μόνο επειδή ορισμένοι Έλληνες χρησιμοποίησαν κάποτε μία διαφορετική γλώσσα ή διάλεκτο. Ως Έλληνες Ορθόδοξοι και ως δημοκρατικοί πολίτες επιθυμούμε να συμβιώσουμε ειρηνικά με όλους τους λαούς της γειτονιάς μας και της Ανθρωπότητος. Τούτο, όμως, δεν σημαίνει ότι θα δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα κάθε πρόκληση κατά της ιστορίας μας ή της εδαφικής μας ακεραιότητος. Καλούμε δε όλους εκείνους που ασχολούνται με τα μειονοτικά ζητήματα, αντί να αναζητούν μη-οντότητες να ασχοληθούν καλύτερα με την προστασία των υπαρκτών μειονοτήτων, όπως είναι ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός.

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ Τὸ καθῆκον μας

Τὸ καθῆκον μας

[ΜΙΑΝ ΕΡΕΥΝΑΝ εἰλικρινεστάτην καὶ πρωτοτυπωτάτην ἐπὶ τῆς συγχρόνου Ἑλληνικῆς ζωῆς ἀρχίζει ἀπὸ τὸ σημερινὸν φύλλον ὁ κ. Περικλῆς Γιαννόπουλος. Ἂν ἡ ἔρευνα αὐτὴ εἶνε πολύτιμος καὶ ἂν ἦτο ἀπαραίτητος, θὰ τὸ ἰδῆτε μόνοι σας. Ὁ «Νουμᾶς» μὲ ὑπερηφάνειαν φιλοξενεῖ στὰς στήλας του τὰ ἄρθρα τοῦ ἀγαπητοῦ συναδέλφου καὶ λογίζεται εὐτυχὴς διότι ἡ ἐργασία αὐτή, ἡ ἐξόχως ἐθνοπλαστική, ἔρχεται πολύτιμον βοήθημα εἰς τὴν ἐφαρμογὴν τοῦ ἀρχικοῦ προγράμματός του.
Τὸ σημερινὸν ἄρθρον τοῦ κ. Γιαννοπούλου εἶνε ἕνα εἶδος προλόγου. Τὸ δεύτερον, τὸ ὁποῖον θὰ δημοσιεύσωμεν εὶς τὸ προσεχὲς φύλλον, φέρει τὸν τίτλον «Ἡ Ξενομανία».
Ἀνάγκη δὲ νὰ σημειωθῇ ὅτι τὰ ἄρθρα αὐτὰ προέρχονται ἀπὸ ἄνθρωπον ὁ ὁποῖος ἔτυχε νὰ ἀνατραφῇ καὶ νὰ ζήσῃ, κατὰ τὸ πλεῖστον, μὲ ξένους καὶ μὲ ξένας ἰδέας καὶ μεταξὺ ξενολατρῶν. Συνεπῶς στηρίζονται ἐπὶ παρατηρήσεων, τὰς ὁποίας ἠρύσθη ὁ ἴδιος ἀπὸ τὴν πηγὴν καὶ ὄχι ἀπὸ τρίτον χέρι.
Δὲν συνιστῶμεν λοιπὸν μόνον τὴν μελέτην των. Πρέπει νὰ τὰ αἰσθανθῆτε, πρέπει νὰ τἀγαπήσετε τἄρθρα τοῦ κ. Γιαννοπούλου· πρέπει νὰ τὰ υἱοθετήσετε, γιὰ νὰ μείνετε Ἕλληνες. Διότι ὅπως ἀποδεικνύει τετραγωνικότατα ὁ πολύτιμος συνεργάτης μας, ἂν δὲν ἐπαύσαμεν, κινδυνεύομεν ἐν τούτοις νὰ παύσωμεν νὰ εἴμεθα Ἕλληνες -καὶ ἂς φωνάζωμεν ὅσο θέλομεν περὶ τοῦ ἐναντίου. (Ο ΝΟΥΜΑΣ)]
* * *
Ἡμεῖς οἱ Ἰδεολόγοι εἴμεθα οἱ πνευματικοὶ πατέρες τοῦ λαοῦ. Ἡμεῖς εἴμεθα οἱ πραγματικοὶ ποιμένες αὐτοῦ. Ἡμεῖς κρατοῦμεν εἰς τὰ χέρια μας, τὴν ψυχήν του, τὴν καρδιά του, τὸ πνεῦμά του. Ἡμεῖς ἂν θέλωμεν τὸν διαφθείρομεν ἔως τὸ κόκκαλον. Ἡμεῖς ἐὰν θέλωμεν τὸν ναρώνομεν, τὸν ἀρρωσταίνομεν, τὸν πεθαίνομεν, τοῦ κόπτομεν κάθε καλόν, κάθε χαράν. Ἡμεῖς ἂν θέλωμεν τὸν βοηθοῦμεν ν᾿ ἀνθίσῃ περίφημα, νὰ εἶνε παραδειγματικός, θαυμάσιος. Οὔτε ὁ Δηλιγιάννης, οὔτε ὁ Τρικούπης, οὔτε κανεὶς ἄλλος πταίει, δι᾿ ὅ,τι ἔγινε, δι᾿ ὅ,τι γίνεται. Πταίουν μόνον, κυρίως, πρῶτοι, οἱ ἄνθρωποι τοῦ πνεύματος, καὶ ἡμᾶς βαρύνει ὁλόκληρος ἡ εὐθύνη της σήμερον, ἡ φοβερὰ εὐθύνη τῆς αὔριον ὁλόκληρος.
Ἰδοὺ ποία εἶνε ἡ δύναμίς μας: Κάθε γῆ ἔχει τὰ μέταλά της, τὰ φυτά της, τὰ ζῶά της, τοὺς ἀνθρώπους της καὶ αἱ ἐκδηλώσεις ὅλαι τῶν ἀνθρώπων κάθε γῆς, κατὰ φυσικὸν λόγον, εἶνε διαφορετικαί. Συνεπῶς, ἄλλο εἶδος οἰκογενείας ἔχει ὁ Ἄγγλος, ἄλλο ὁ Γάλλος, ἄλλο ὁ Ἰταλός, ἄλλο ὁ Γερμανός. Ἄλλο πατρικὸν αἴσθημα ἔχει ὁ Ἄγγλος, ἄλλο μητρικόν, ἄλλο ἀδελφικόν. Ἄλλο ὁ Γάλλος, ὁ Ἰταλός, ὁ Γερμανός. Ἄλλη λοιπὸν εἶνε καὶ ἡ Ἑλληνικὴ οἰκογένεια, διότι ἄλλος εἶνε ὁ Ἕλλην, διότι ἄλλη εἶνε ἡ γῆ του. Ἡ οἰκογένεια εἶνε ἡ θρησκεία τοῦ Ἕλληνος. Εἶνε ἡ βαθυτέρα του θρησκεία, ἀπὸ τὴν προϊστορικὴν ἐποχὴν ἔως αὐτὴν τὴν στιγμήν, παντοῦ ὅπου ὑπάρχει Ἕλλην. Θρησκευτικῶς τηρεῖται ἡ ἱεραρχία, δυνατότατος εἶνε ὁ ἑνωτικὸς δεσμὸς τῆς ἀγάπης, τῶν αἰσθημάτων, τῶν καθηκόντων, τοῦ σεβασμοῦ μεταξὺ τῶν μελῶν της. Ἀπόλυτος ἡ ἀφοσίωσις τοῦ ἑνὸς εἰς τοὺς ἄλλους, τῶν ὅλων διὰ τὸν ἕνα. Ὁ Ἕλλην δὲν ἔχει τίποτε ἱερότερον εἰς τὸν κόσμον ἀπὸ τὴν οἰκογένειάν του. Τίποτε δὲν τηρεῖ ὑψηλότερα, ἁγνότερα. Ὁ πατὴρ δουλεύει εἰς ὅλην του τὴν ζωὴν διὰ τὸ σπίτι του. Ἡ μητέρα -ὤ ἡ ἑλληνὶς μητέρα! ἡ ὡραιοτάτη Παναγία- πονεῖ δι᾿ ὅλους εἰς ὅλην της τὴν ζωήν. Ὁ ἀδελφός, ἔχει τὴν ἀδελφήν του σὰν τὰ μάτια του. Δὲν ὑπανδρεύεται πρὶν τὴν ὑπανδρεύσῃ. Ὁ υἱὸς μόλις μάθει ὅτι ἡ μητέρα του εἶνε ἀσθενής, τρέχει ἀπὸ τὰ βάθη τῆς Αἰγύπτου, τῶν Ἰνδιῶν, τῆς Ἀγγλίας, ἀπὸ τὰ πέρατα τοῦ κόσμου, νὰ εὐρεθῇ κοντά της καὶ ὅσον ἂν ἄσπρισαν τὰ μαλλιά του, ὅσον καὶ ἂν τὸν ἀγρίευσαν αἱ καταιγίδες, κλαίει σὰν μικρὸ παιδὶ μόλις τὴν ἰδεῖ. Εἴτε εἰς τὴν Μάνην, εἴτε εἰς τὴν Σύφνον, εἴτε εἰς τὰ Πάτρας, εἴτε εἰς τὸν Βόλον, εἴτε εἰς τὴν Κρήτην, εἴτε εἰς τὰς Ἀθήνας, εἴτε εἰς τὴν Πόλιν, εἴτε εἰς τὴν Ὁδησσόν, εἴτε εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν, εἴτε πρὸ χιλίων, εἴτε πρὸ ἑκατόν, εἴτε πρὸ πέντε ἐτῶν, εἴτε τώρα, αὐτὴ εἶνε ἡ μία ἑλληνικὴ οἰκογένεια. Ἡμεῖς οἱ ἰδεολόγοι, οἱ ἰδεογράφοι, ἔχομεν τὴν δύναμιν, ἂν θέλωμεν, νὰ καταστρέψωμεν τὸ θαυμάσιον αὐτὸν πρᾶγμα, νὰ θραύσωμεν τοὺς ἱεροὺς καὶ στενοτάτους αὐτοὺς δεσμούς, νὰ ξεριζώσομεν τὰ αἰσθήματα αὐτά, νὰ πετάξωμεν τὴν οἰκογένειαν εἰς τοὺς δρόμους, νὰ τὴν διαλύσωμεν εἰς τοὺς τέσσαρας ἀνέμους. Δὲν ἔχομεν παρὰ νὰ πάρωμεν τὴν οἰκογένειαν τοῦ ἄγγλου, τοῦ γάλλου, τοῦ γερμανοῦ, τοῦ ἰταλοῦ καὶ νὰ εἰποῦμεν εἰς τὴν ἰδικήν μας νὰ γίνῃ τὸ ἴδιον. Καὶ ὁ ἄγγλος ἀδελφὸς ἀφήνει τὴν ἀδελφὴν του νὰ πεθάνῃ ἀπὸ τὴν πεῖναν, τὴν παραδίδει δεμένην ἐπάνω εἰς τὰ σίδερα τοῦ κρεββατιοῦ διὰ νὰ πάρῃ ὁλίγα σελήνια καὶ μεθύσῃ. Ὁ ἰταλὸς σὲ πηγαίνει εἰς τὴν μητέρα του καὶ τρέφεται ἀπὸ τὴν διαφθοράν της. Ὁ Γερμανὸς μὲ ὁλίγα μάρκα σοῦ πουλεῖ τὴν γυναῖκά του, τὴν ἀδελφήν του, τὴν μητέρα του, τὴν νόννα του. Ὁ Ἕλλην πατήρ, υἱός, ἀδελφός, σκοτώνει. Παίρνομεν λοιπὸν ἡμεῖς, τὴν «Τιμὴν» τοῦ Σούδερμαν, τὴν μεταφράζομεν, τὴν ἐξυμνοῦμεν, τὴν διδάσκομεν εἰς τὸ θέατρον, τὴν συζητοῦμεν καί, λέγομεν ἡμεῖς οἱ πνευματικοὶ πατέρες, οἱ ὁδηγοί, ἡ τιμὴ εἶνε κολοκύθια, δὲν ὑπάρχει τιμή. Εἶσαι βάρβαρος νὰ ἔχῃς τιμήν.
Αὐτὴν τὴν δύναμιν ἔχομεν εἰς κάθε τι. Καὶ μὲ αὐτὴν τὴν δύναμιν δυνάμεθα νὰ κάμωμεν τὸ κάθε καλὸν τὸ κάθε κακὸν εἰς κάθε ζήτημα. Δυνάμεθα νὰ κάμωμεν τὸν λαὸν νὰ κρατήσῃ τὰ ἰδικά του θαυμάσια πράγματα ἢ νὰ τὰ ἀλλάξῃ μὲ ἄλλα ξένα, ποταπά. Βαθυτάτη λοιπὸν πρέπει νὰ ἀρχίσῃ ἡ συναίσθησις τῆς εὐθύνης ἡμῶν. Ὁ κάθε ἰδεολογῶν ἢ ἰδεογραφῶν βαθύτατα πρέπει νὰ συναισθάνεται πιάνων τὴν πένα τὶ κακὸν δύναται νὰ κάμῃ ἢ τὶ καλόν.
Καὶ κανένα ἀπολύτως σκοπὸν ἄλλον, δὲν εἶνε δυνατὸν νὰ ἔχωμεν τώρα, πιάνοντες τὴν πένα, παρὰ πῶς νὰ θέσωμεν τὰς ἰδέας εἰς τὴν θέσιν των, διὰ νὰ θέσωμεν ἔπειτα καὶ τὰ πράγματα. Κανέναν ἄλλον σκοπὸν παρὰ νὰ δημιουργήσωμεν τὴν Ζωὴν Ἑλληνικήν.
Καὶ διὰ νὰ τὴν δημιουργήσωμεν καὶ τὴν βοηθήσωμεν νὰ ἀνθίσῃ πρέπει νὰ μελετήσωμεν αὐτὴν ποὺ ἔχει, καὶ ἔχει καὶ εἶνε θαυμασία καὶ εἶνε ἀνωτέρα κάθε Εὐρωπαϊκῆς (μὴν ἀκοῦτε τοὺς ξιππασμένους), νὰ τοῦ συστήσωμεν νὰ κρατήσῃ μὲ τὰ δόντια ὅ,τι ἔχει ἰδικόν του, νὰ τοῦ δείξωμεν ὅτι εἶνε ὡραῖον ὅ,τι ἔχει, νὰ τοῦ τὸ ἀποδείξωμεν, νὰ τὸ ἐπαναφέρωμεν, νὰ τὸ κάμωμεν πρῶτοι ἡμεῖς, νὰ εἴμεθα ἡμεῖς ὑπερήφανοι δι᾿ ὅ,τι ἔχομεν ἰδικόν μας, νὰ τοῦ συστήσωμεν καὶ αυτοῦ νὰ εἶνε ὑπερήφανος ὅπως ἦτο πάντοτε καὶ θὰ ἦτο καὶ τώρα ἐὰν δὲν τὸν ἀλλάζαμεν ἡμεῖς.
Καὶ πρὶν στραφῶμεν πρὸς τὴν Ἑλλ. ζωήν, τὸ πρώτιστον πρᾶγμα ποὺ ἔχομεν νὰ κάμωμεν, διότι εἶνε καὶ τὸ μόνον ἐμπόδιον, μὰ κτυπήσωμεν κατακέφαλα ἀπὸ τὴν μίαν ἄκρην τῆς ζωῆς ἔως τὴν ἄλλην, ἀπὸ τὴν κούνιαν ἔως τὸν τάφον τὸν Ξενισμόν. Νὰ βοηθήσωμεν τὰς λαϊκὰς τάξεις -αἱ ὁποῖαι ἐκόλησαν τὴν ψώραν ἀπὸ τὴν ἀνωτέραν καὶ ἔγιναν γελοιωδέσταται- ὰ ἐλευθερωθοῦν, νὰ κτυπήσωμεν μὲ μῖσος καὶ ἀπόφασιν ἀμείλικτον τὸν ξενισμὸν τῆς ἀνωτέρας τάξεως, μεχρις ὅτου τὸν ξεπατώσωμεν ὁριστικῶς, μέχρις ὅτου δὲν μείνει οὔτε ἴχνος. Ὁ καθεὶς λοιπὸν εἴτε ἰδεολογῶν, εἴτε ἰδεογραφῶν, διὰ τοῦ ἔργου καὶ διὰ τοῦ λόγου, ἀποστολικῶς, καθῆκον ἔχει, νὰ βοηθήσῃ τὸν πρῶτον αὐτὸν ἀγῶνα πρὸς πέταγμα τῶν ξένων πραγμάτων τὰ ὁποῖα πνίγουν τὰ ἰδικά μας καὶ ἐμποδίζουν τὴν δημιουργίαν ἰδικῶν μας πραγμάτων ἀπὸ τὰ ἰδικά μας ὑλικὰ καὶ ἀπὸ τοὺς ἰδικούς μας τεχνίτας. Ἀπὸ τὰ πράγματα τοῦ σπητιοῦ ἔως τὴν ἐφημερίδα καὶ τὸ περιοδικὸν καὶ τὸ θέατρον καὶ τὴν φιλολογίαν.
Εἶνε ἀδύνατον νὰ ὑπάρξῃ Ἑλληνικὴ Ζωὴ ἐνόσῳ ὅλη ἡ ζωὴ εἶνε πιασμένη ἀπὸ τὴν ξένην.
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
(Περικλῆς Γιαννόπουλος, «Τὸ καθῆκον μας», «Ὁ Νουμᾶς», ἀρ. 4, 12-1-1903)

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ Ἡ ξενομανία

Εἶνε ἀδύνατον νὰ ἀρχίσῃ δημιουργία Ἑλληνικῆς ζωῆς ἐνόσῳ ὅλα τὰ πράγματα τῆς ζωῆς ἀπὸ τὸ πρῶτον κουρέλι τοῦ λίκνου -καὶ ὅλων τῶν ἰδεῶν- μέχρι τοῦ τελευταίου κουρελίου τοῦ τάφου, εἶναι ξένα.
Τὸ κτύπημα τῆς ξενομανίας εἶνε τὸ πρῶτον κίνημα, ὁ πρῶτος ἀγὼν τῶν ποθούντων νὰ ἀγωνισθοῦν διὰ μίαν ἀρχὴν Ἑλλάδος.
Ἡ ξενομανία εἶνε χωριατιά. Εἶνε προστυχιά. Εἶνε κουταμάρα. Εἶνε ἀφιλοτιμία. Εἶνε ἀφιλοπατρία. Καὶ εἶνε ξυππασιά. Καὶ εἶνε ἀμάθεια.
Αὐτὸς ὁ ἀνώτερος, ὁ πλούσιος, ὁ ἀνεπτυγμένος, ὁ ταξειδευμένος, ὁ παντογνώστης, ὁ παντοκρίτης, ὁ ἰατρός, ὁ δικηγόρος, ὁ πολιτικός, ὁ παππᾶς, ὁ δάσκαλος, ὁ καθηγητής, ὁ τραπεζίτης, ὁ ἔμπορος, ὁ ἄνθρωπος τοῦ πνεύματος, ποὺ ἐπῆγε εἰς τὴν Εὐρώπην καὶ ἐγύρισε ξενομανής, εἶνε ἀμαθής. Ἐπῆγε καὶ ἐγύρισε κούτσουρον. Δι᾿ αὐτὸ εἶνε ξενομανής. Ἐπῆγε καὶ ἐγύρισε χωριάτης, δι᾿ αὐτὸ εἶνε ξενομανής. Ὅ,τι εἶδε, ὅ,τι ἔμαθε δὲν τοῦ ἐχρησίμευσεν εἰς τίποτε. Δὲν ἐδιόρθωσε τὸ κεφάλι, τὸ ἐχάλασε. Δὲν ἐφωτίσθη, ἀλλὰ ἐτυφλώθη διὰ πάντα. Δι᾿ αὐτὸ εἶναι ξενομανής.
Κάνει τὸν Εὐρωπαῖον, ἀλλὰ δὲν ἔχει καμμίαν σχέσιν μὲ τὸν Εὐρωπαῖον, τὸ κεφάλι του κάθε ἄλλο παρὰ νὰ ἔχῃ σχέσιν μὲ τό τωρινὸν Εὐρωπαϊκόν κεφάλι. Ὁ ἰδικός μας Ἐσπεριοειδὴς εἶνε σὰν τὸν ἀράπη ποὺ πηγαίνει εἰς τὸ Παρίσι καὶ φορεῖ Παρισινὰ ροῦχα. Εἶνε ξενομανής, διότι ἅμα τοῦ ἀφαιρέσῃς αὐτό, δὲν μένει τίποτε ἄλλο ἀπὸ αὐτόν. Ἀφαίρεσέ του τὰ ροῦχα, τὰ τέσσαρα ξένα λόγια, τὸ τσάι, τὰ δέκα ὀνόματα ποὺ ἐπαναλαμβάνει, τὰς δέκα ἰδέας ποὺ ἔμαθε καὶ βάλε τον νὰ ἐρασθῇ. Δὲν εἶνε ἰκανὸς νὰ σκεφθῇ νὰ κάμῃ τὸ παραμικρόν. Εἶνε ἕνα μυαλὸ τιποτένιον, ἕνα κεφάλι ἐντελῶς ἄχρηστον διὰ τὸ κάθε τι. Ὅλη του ἡ ζωή, ὅλη του ἡ δύναμις, ὅλη του ἡ σοφία εἶνε νὰ λέγῃ, καὶ ξαναλέγῃ τὰ τέσσαρα πράγματα που ἔμαθε. Θέλετε νὰ τὸ εἰδῆτε καθαρὰ ὅτι δὲν ἔχει καμμίαν σχέσιν μὲ τὸν Εὐρωπαῖον τὸ ροῦχον; Πάρετε τὸν Τρικούπην, τὸν Δηλιγιάννην, τὸν Θεοτόκην, τὸν Ζαΐμην, ὅλους τοὺς Στρατηγοὺς καὶ ὅλους τοὺς ἐν τέλει τῶν γραμμάτων καὶ τῶν πραγμάτων. Εἰπέτε τους νὰ ἐνδύσουν τὸν στρατὸν μὲ τὰ θαυμάσια Ἑλληνικὰ ὑφάσματα καὶ ἐνδύματα διὰ νὰ μένουν εἰς τὸν τόπον ἑκατομμύρια ἑκατομμυρίων ποὺ φτερουγίζουν τόσα ἔτη τώρα πρὸς τὴν τσέπην τῶν ξένων, διὰ νὰ ἔχουν τὸν ὡραιότερον ζωγραφικώτερον καὶ φθηνότερον στρατὸν τοῦ κόσμου. Ὅλοι θὰ φρίξουν διὰ τὴν βαρβαρότητά σας, διὰ τὴν κουταμάρα σας, διὰ τὴν προστυχιά σας, διὰ τὴν ἀμάθειάν σας. Αὐτὸς εἶνε ὁ ἀνεπτυγμένος, ὁ Ἐσπεροειδὴς Ἕλλην. Φαντασθῆτε τώρα τὶ εἶνε οἱ ἄλλοι ξενομανεῖς, ὅταν τοιοῦτοι εἶνε οἱ πρῶτοι. Καὶ κυττάξετε τὶ εἶνε ὁ Εὐρωπαῖος. Ὁ Εὐρωπαῖος εἰς τὴν Κρήτην ἐννοεῖ καὶ τὴν ἀξίαν καὶ τὴν οἰκονομίαν καὶ κυριώτατα τὴν ὡραιότητα τοῦ Κρητικοῦ ἐνδύματος καὶ αὐτὸς ὁ πραγματικὸς Εὐρωπαῖος ἐνδύει τὸν οτρατιώτην μὲ τὴν Ἑλληνηκήν του στολήν. Καὶ εἴδατε τὶ θαυμασία ζωγραφιὰ εἶνε ὁ Κρητικὸς στρατιώτης. Παρόμοια ἀνεξαιρέτως εἶνε ὅλα τὰ Ἑλληνικὰ πράγματα. Παρομοίας ὡραιότητος. Παρομοίως δυνάμεθα νὰ ἔχωμεν τὰ πάντα Ἑλληνικά. Καὶ παρομοίας προστυχιᾶς, κουταμάρας, ἀκαταληψίας καὰ ἀμαθείας, εἶνε ὅλοι οἱ ξενομανεῖς εἰς ὅλα τὰ ζητήματα. Βγάλετε ἀπὸ τὸν νοῦν σας ὅτι ἀπὸ τοὺς Ἑλληνογάλλους, Ἑλληνοάγγλους, Ἑλληνοϊταλούς, Ἑλληνογερμανοὺς εἶνε δυνατὸν νὰ γεννηθῇ τίποτε σωστόν, τίποτε Ἑλληνικόν. Αὐτοὶ εἶνε φρενοβλαβεῖς. Χθὲς ἐφώναζεν ἡ «Ἀκρόπολις» ὅτι διὰ νὰ στρώσουν τοὺς δρόμους μὲ γρανίτην, ἐσκέφθησαν ἀμέσως νὰ τὸν φέρουν ἀπὸ τὸ ἐξωτερικόν, ἐνῷ ἔχομεν εἰς τὸ Λαύριον. Ὡς καὶ οἱ δασονόμοι ἀκόμη παρεφρόνησαν καὶ διέγραψαν ἀπὸ τὴν φύτευσιν τῶν γυμνῶν τόπων, ἀπὸ τὴν διακόσμησιιν τῶν δρόμων καὶ τῶν δημοσίων κήπων πλατειῶν, τὴν ἐληὰ καὶ τὴν συκιά, κάθε φυτὸν ἰδικόν μας καὶ φέρουν, φέρουν σπόρους φυτὰ ἀπὸ τὰ βάθη τῶν δασῶν τῆς Εὐρώπης, καὶ δὲν πηγαίνουν νὰ πάρουν τὰ θαυμασιώτερα καὶ διακοσμητικώτερα φυτὰ τῶν δασῶν τῆς Ἑλλάδος! Τὸ κυριώτατον χαρακτηριστικὸν τοῦ ξενομανοῦς εἶνε ὅτι ἐνόσῳ δὲν βλέπει ἕνα πρᾶγμα Εὐρωπαϊκόν, μὲ μάρκα Εὐρωπαϊκήν, μὲ ὑπογραφὴν Εὐρωπαϊκήν, δὲν τολμᾷ οὔτε νὰ τὸ ἰδῇ, οὔτε νὰ τὸ πιάσῃ, οὔτε νὰ τὸ ἐξετάσῃ. Διότι τὸ κεφάλι του εἶνε ἄχρηστον. Τὸ περιφρονεῖ διότι δὲν εἶνε ἰκανὸς νὰ τὸ ἐννοήσῃ. Διότι τὸ κεφάλι του δὲν τοῦ χρησιμεύει εἰς τίποτε. Δὲν σκέπτεται, δὲν γεννᾷ τίποτε. Εἶνε σταματισμένον. Ἐπαναλαμβάνει μόνον. Ἀντιγράφει μόνον.
* * *
Κτυπήσατε τὴν ξενομανίαν, ἄνθρωποι τῆς ἰδέας. Κρατήσατε ὅ,τι ἔχετε ἑλληνικόν, ἄνθρωποι τῆς λαϊκῆς καὶ τῆς μεσαίας καὶ τῆς ἀνωτέρας τάξεως.
Κουβαληθῆτε ὅλοι εἰς τὴν ὁδὸν Πανεπιστημίου, ἀπέναντι τοῦ ζαχαροπλαστείου Γιανάκη, πλησίον τῆς πολυφήμου Lizie ἡ ὁποία σᾶς ἄδειασε τὴν τσέπην. Εἶνε τὸ μαγαζὶ τῆς λαίδης Ἔτζερτων τῆς ἀγγλίδος ἀριστοκράτιδος καὶ κυρίας τοῦ πρέσβεως τῆς Ἀγγλίας. Ἀνοίξατε τὰ μάτια σας καὶ κυττάξετε ἄνθρωποι θεόκουτοι καὶ ἀκαλαίσθητοι. Ἐκεῖ τὰ ὑφάσματα εἶνε τὰ κεντήματα τὰ ὁποῖα κάθε κόρη τοῦ λαοῦ γνωρίζει νὰ κεντᾷ ἄδουσα. Κυττάξετε τὰς τιμάς. Εἶνε ἀκριβώτερα ἀπὸ κάθε εὐρωπαϊκά. Διότι εἶνε ὡραιότερα ἀπο κάθε εὐρωπαϊκά. Αὐτὰ τὰ ὁποῖα σεῖς εἴχατε, ἡ κόρη δύναται νὰ τὰ κάμῃ, σεῖς ἔχετε αὐτὰ τὰ ὁποῖα κρύβετε πετᾶτε ἀπὸ τό φόρεμά σας ἀπὸ τήν σάλα σας διότι τὰ θεωρεῖτε πρόστυχα, αὐτὰ πωλοῦνται εἰς τὸ Λονδῖνον ὡς εὐγενέστατα καὶ ὡραιότατα. Ἐντροπή, ἄνθρωποι ἕλληνες νὰ ἐπιδεικνύετε τοιαύτην ἀκαλαισθησίαν. Ὅλα αὐτὰ τὰ ἰταλογαλλλικά καὶ γερμανοεβραϊκὰ πράγματα μὲ τὰ ὁποῖα ἐγεμίσατε τὰ σπήτια σας καταξοδευόμενοι, κλέπτοντες, ἀτιμαζόμενοι διὰ νὰ εὔρετε τὰ χρήματα, νομίζοντες ὅτι κάτι κάνετε, ὅτι θὰ φανεῖτε πολιτισμένοι, ὅλα αὐτὰ ἀκριβῶς εἶνε προστυχότατα, βαναυσότατα καὶ σᾶς ἀποδεικνύουν φρικαλέαν ἀκαλαισθησίαν καὶ βαθὺ χωριατισμόν.
Ἀρχίσετε ἀπὸ τὸ σπῆτι. Πετάξετε τὰ ταπέτα τὰ ψεύτικα ποὺ πληρώνετε τόσον ἀκριβὰ καὶ ἔπειτα ἀπὸ ἕνα χρόνον δὲν ἔχετε τίποτε. Βάλετε τὰς Ἑλληνικὰς ἀνδρομίδας τὰς αἰωνίους. Ὅλη ἡ Θεσσαλία, ὅλη ἡ Πελοπόννησος καλλιτεχνεῖ θαυμάσια εἴδη. Μὲ ἐλάχιστα χρήματα, ἔχετε ὡραιότατα πράγματα καὶ στερεότατα καὶ ἀσυγκρίτως εὐγενεστέρων χρωματισμῶν. Μὲ τίποτε ὡραιότερα καὶ πλουσιότερα δὲν εἶνε δυνατὸν νὰ στρώσῃ κανεὶς μίαν αἴθουσαν παρὰ μὲ τὰ ὁλόλευκα μαλλιαρὰ χαλιὰ ποὺ ἔχουν μόνον ἕνα μαῦρον περιθώριον. Εἰκοσιπέντε καὶ τριανταπέντε καὶ σαρανταπέντε δραχμὰς στοιχίζει μόνον ἡ μία εἰς τὰ μαγαζειὰ τοῦ Δημοπρατηρίου. Βάλετε τοὺς σοφάδες σας μὲ τὰ ὡραῖα ἐγχώρια ὑφάσματα εἰς τὴν θέσιν των. Καλλιτεχνήσατε μὲ τὰ χέρια σας τὰ ὡραῖα σκεπάσματα. Εἶνε πρόστυχοι καὶ γελοῖοι οἱ καναπέδες σας μὲ τὰ εὐρωπαϊκὰ παληόπανα τὰ ὁποῖα κάμνει ἡ Εὐρώπη διὰ τοὺς κουτοὺς καὶ βαρβάρους λαοὺς ποὺ φέρουν ὅλα τὰ μάρκα «διὰ τὴν Ἀνατολήν». Καὶ παρουσιάζετε κωμικώτατον θέαμα μὲ τοὺς καναπέδες σας ποὺ δὲν ξεύρετε νὰ καθήσετε ἐπάνω, καὶ εἶνε θεόκουτον καὶ ἀξιολύπητον πρᾶγμα νὰ μὴν ἔχετε ἕναν καναπὲ νὰ ἀναπαύσετε τὸ κόκκαλόν σας. Πετάξετε τὰ βάζα καὶ τὰ χρυσόχορτα καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ παληοπράγματα τὰ μαζευμένα ἀπὸ τὰ εὐρωπαϊκὰ χωριά. Ἕνα κανάτι ξύλινον τῆς Κορίνθου ἀπὸ τὸ ἀρωματῶδες κυππαρίσι μὲ τὰ ὡραῖα του στεφάνια καὶ μὲ ὁλίγα ἄνθη τοῦ ἀγροῦ μέσα, εἶνε κομψοτέχνημα ποὺ θὰ τὸ ἐζήλευεν ὁ κάθε Εὐρωπαῖος καλλιτέχνης. Κάνετε τὰ ἔπιπλά σας ἀπὸ ξύλα τοῦ τόπου σας, ἀπὸ τὴν ἐληά σας, ἁπλᾶ, ἥσυχα, ἥμερα, ἀναπαυτικά. Μὴν τὰ μαυρίζετε σὰν νὰ σᾶς ἀπέθαναν δώδεκα παιδιὰ εἰς τὸν τόπον ποὺ δὲν μαυρίζει οὔτε τὸ μάρμαρον εἰς χιλιάδες χρόνια. Μία εἰκὼν συγχρόνου ζωγράφου ἰδικοῦ σας καὶ ἡ ἀτελεστάτη ὅλων ὡς χιλιάκις προτιμοτέρα καὶ εὐγενεστέρα, στολίζει ἑκατομμυριάκις περισσότερον τὴν σάλα σας, καὶ σᾶς ἀποδεικνύει ἑκατομμυριάκις πλέον πολιτισμένους παρὰ οἱ πεντακοσιόδραχμοι χρυσοκαθρέπται οἱ βαναυσότατοι ποὺ σᾶς ἀποδεικνύουν ἀκαλαισθήτους καὶ χρησιμεύουν μόνον διὰ νὰ κατακλίνωνται ἡ μῦγες εἰς χρυσὰ κρεβάτια.
Ἕνας ἁπλοῦς σοφᾶς, μὲ ἕνα ὕφασμα χειροτεχνημένον, μὲ ἕνα ράφι ἀπὸ ἁπλοῦν ξῦλο, μὲ ὁλίγα ἁπλούστατα πράγματα ἑλληνικὰ καὶ γίνεσθε καὶ φαίνεσθε περισσότερον πολιτισμένος παρὰ ἐὰν ἐξοδεύσετε ὅλην σας τὴν περιουσίαν διὰ νὰ πάρετε πολυτελῆ Εὐρωπαϊκά πράγματα. Καὶ ἐπὶ τέλους διατί αὐτὴ ἡ κουταμάρα; Τί τοῦ χρεωστᾶτε τοῦ Ἰταλοῦ, τοῦ Γάλλου, τοῦ Γερμανοῦ διὰ νὰ δουλεύετε δι᾿ αὐτὸν καὶ νὰ τοῦ δίδετε ὅλον σας τὸ χρῆμα ποὺ κερδίζετε μὲ ἀγῶνας; Διατί νὰ σᾶς διευθύνῃ καὶ σᾶς ἐπιβάλλῃ τὸ γοῦστό του ὁ κάθε ἐργοστασιάρχης καὶ ἔμπορος τοῦ Μονάχου καὶ τῆς Μασσαλίας; Σεῖς δὲν εἶσθε ἄνθρωπος; δὲν ἔχετε γοῦστο; δὲν ἔχετε καὶ σεῖς δικαίωμα νὰ κάμετε μόδα οὔτε εἰς τὸν τόπον σας, οὔτε μέσα εἰς τὸ σπῆτι σας; Διατί νὰ εἶσθε Σκλάβοι;
Ἀρχίσατε ἀπὸ τὸ σπῆτι σας νὰ πετᾶτε τὰ παληοπράγματα ποὺ ἐμαζεύσατε, πετᾶτε ἕνα ἕνα ἀντικαθιστῶντες αὐτὰ μὲ ἑλληνικά, ἕως ὅτου σιγὰ σιγὰ κατορθώσωμεν νὰ πετάξωμεν τὰ πάντα καὶ δημιουργήσωμεν ὅλοι μας τὸν κόσμον ὡραῖον ὅπως εἶναι ἡ γῆ μας, τὰ βουνά μας, ὅλα τὰ καλλιτεχνήματα τοῦ λαοῦ μας καὶ ἐνδύσωμεν τὰ πάντα ἀπὸ τὸ λίκνον ἕως τοῦ τάφου μὲ τὸ ὡραῖον ὁλόχαρο φῶς καὶ χρῶμα καὶ γραμμὰς τῆς Ἑλλάδος.
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
(Περικλῆς Γιαννόπουλος, «Ἡ ξενομανία», «Ὁ Νουμᾶς», ἀρ. 5, 16-1-1903)

Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010

Η αξιοθρήνητη θρησκευτική μας παράνοια και… τα ζόμπι της Καινής Διαθήκης


Η αξιοθρήνητη θρησκευτική μας παράνοια και… τα ζόμπι της Καινής ΔιαθήκηςΤου Μ. Καλόπουλου

Ως που μπορεί να φτάσει αλήθεια η θρησκευτική μας  παράνοια, η μυθομανία και η αγάπη μας στα θεολογικά κόμιξ, πριν χαρακτηρισθούμε επισήμως ως θεολογικά αλλοπαρμένοι;
Αν σας έλεγαν πως η γενική πρόβα της χριστιανικής ανάστασης έχει ήδη γίνει με επιτυχία, και μάλιστα πολλοί νεκροί, ήδη σηκώθηκαν από τους τάφους τους και περπάτησαν καμαρωτοί μέσα σε μια πολυσύχναστη πόλη όπως η Ιερουσαλήμ... θα το πιστεύατε;
Ε, λοιπόν αυτό πιστεύετε ήδη αποδεχόμενοι τον χριστιανισμό και τις εβραϊκές παρα-μυθοπλασίες των εβραϊκών γραφών!
Απ' την άλλη μεριά, μήπως είναι καιρός να παραλεχθούμε πως όλοι εμείς, τα μονίμως απονήρευτα κουτάβια, πίνοντας απ' τον θεολογικό μανδραγόρα αυτής της θρησκείας, υπήρξαμε σε τέτοιο αξιοθρήνητο βαθμό "υπνωτισμένοι" (κατ' ουσία μαγεμένοι), αφού ανεχθήκαμε αδιαμαρτύρητα, κυριολεκτικώς τα πάντα... και δεχθήκαμε ως θεόπνευστες, ακόμα και τις πλέον τερατώδεις και ανατριχιαστικές εικόνες, με νεκροζώντανα ζόμπι να παρελαύνουν μέσα στην Ιερουσαλήμ, γιορτάζοντας την ανάσταση κάποιου Ναζιραίου;! Ναι, ακριβώς αυτό λέει ο Ματθαίος ότι συνέβη, την ώρα που ο Ιησούς παρέδωσε το πνεύμα: «ο δε Ιησούς κράξας αφήκε το πνεύμα. Και το καταπέτασμα  του Ναού εσχίσθη... και η γη εσείσθη και οι πέτρες εσχίσθησαν». Μέχρις εδώ καμμία αντίρρηση, σε όσα μυθολογικά θέλει ο Ματθαίος να συμβαίνουν στον θάνατο του Ιησού, όμως η συνέχεια γελοιοποιεί βάναυσα κάθε έννοια θεολογικής παραμυθολογίας: «και τα μνημεία άνοιξαν και πολλά σώματα των νεκρών αγίων ηγέρθησαν και εξελθόντες εκ των μνημείων μετά την έγερση (ανάσταση) αυτού (του Ιησού) εισήλθαν εις την άγια πόλη και ενεφανίσθησαν σε πολλούς» Ματθ.27.50-54.

Το συγκεκριμένο εδάφιο, είναι εντελώς παρανοϊκό!
Όχι μόνο σηκώνονται μαζικά νεκροί από τους τάφους... αλλά ενώ ξύπνησαν απ' τον σεισμό (την ώρα του θανάτου του Ιησού) προσέξτε, δεν αποφασίζουν να μπουν στην πόλη, παρά μόνο μετά την ανάσταση του Ιησού ώρες (ή κατά την παραδεδεγμένη πίστη τρεις μέρες) αργότερα!

Δηλαδή, μόλις ο Ιησούς παρέδωσε το πνεύμα, όχι μόνο έγινε ένας μεγάλος σεισμός, (τα ίδια έλεγαν για τον θάνατο, του Κύρου, Αλέξανδρου, Καίσαρα και... άλλους) αλλ' απ' αυτόν, "ξύπνησαν" (αναστήθηκαν) πολλοί αρχαίοι άγιοι... όπως ο Αβραάμ, ο Ιωσήφ, ο Μωυσής, ο Ηλίας, ο Δανιήλ, και δεκάδες άλλοι προπάτορες και προφήτες της βιβλικής ιστορίας!
Αλλά... δεν σηκώθηκαν αμέσως από τους τάφους... βλέπεις, μετά από τόσους αιώνες νεκρικής ακινησίας χρειάζεται και κάποιος χρόνος για το σχετικό ξεμούδιασμα. Ή αν σηκώθηκαν αμέσως και πεταχτήκαν έξω από τους τάφους τους με την ζωντάνια του φρέσκο-αναστημένου νεκρού... για να μην προηγηθούν φανερά της ανάστασης του Ιησού, περίμεναν κάπου κρυμμένοι, ώρες ή μέρες ολόκληρες, πρώτα να αναστηθεί ο Ιησούς, η υποτιθέμενη: «απαρχή των κεκοιμημένων» (Α΄Κορ.15.20) και μόνο «μετά την έγερση (ανάσταση) αυτού» του αρχηγού της ανάστασης, αποφάσισαν να βγουν απ' τις κρυψώνες τους, και όλοι μαζί έκαναν μια χαρούμενη πασχαλινή παρέλαση μέσα στην πόλη!

Τώρα πως γίνεται να ανασταίνονται πρώτα τα ζόμπι των αγίων της Παλαιάς Διαθήκης, και μετά ο Ιησούς, και παρ' όλα αυτά, ο Ιησούς να είναι «η απαρχή των κεκοιμημένων», αυτό μόνο ο η χριστιανική λογική μπορεί να μας το εξηγήσει!

Ναι, κάπου εδώ χάνεται πλέον οριστικά κάθε αίσθηση μέτρου!
Κι όμως, αυτά ακριβώς λέει ο ευαγγελιστής Ματθαίος... Οι άγιοι της Π. Διαθήκης, σέρνοντας πίσω τους τα λειωμένα σάβανά τους, παρέλασαν καμαρωτοί μέσα στην πόλη!

Ναι, τα περί "λιωμένων κουρελιών" δεν είναι δική μας κακοήθεια... εκτός κι αν δίπλα στο θαύμα της ανάστασης των ζόμπι, προσθέσετε και την "ανάσταση ρούχων και σανδαλίων", ή εποπτευθείτε κάποια μυστική και άκρως ενημερωμένη υπηρεσία ολοζώντανων, που παρασκηνιακά ανέλαβαν τα σχετικά ενδυματολογικά καθήκοντα.
Υποθέτω δε, πως αυτή η δεύτερη ενδυματολογική εκδοχή, πρέπει οπωσδήποτε να απορριφθεί, μια και ένα ολόφρεσκο αναστημένο πτώμα, με κανονικά ρούχα και συμπεριφορά, όχι μονό δεν θα έπειθε κανέναν, αλλά θα τραυμάτιζε ανεπανόρθωτα την ευαίσθητη ψυχολογία των ζόμπι, που θα ανάλωναν όλο τους τον χρόνο σε όρκους... που δεν θα πίστευε κανένας. Έτσι αντί για κραυγές έκπληξης και φόβου, χάχανα και γέλια θα γέμιζαν την πόλη και όχι ανατριχίλες θεού και τσουνάμι πίστης. Η αρχική μας λοιπόν εκτίμηση περί της τυπικής κουρελοειδούς περιβολής των τυπικών ζόμπι... είναι και η επικρατέστερη.
Παρ' όλα αυτά (συμφωνά πάντα με την "θεόπνευστη" αφήγηση) κάτι δεν πρέπει να πήγε και τόσο καλά! Το περίεργο είναι πως, ενώ νυχτιάτικα ένα ολόκληρο λεφούσι από ζόμπι εισβάλει, στην κατάμεστη από κόσμο Ιερουσαλήμ... τίποτε το ιδιαίτερο δεν παρατηρείται!

Ο μοναδικός αφηγητής και ο εμπνευστής αυτής της παραμυθένιας εικόνας (ο Ματθαίος) διαβλέποντας εξαιρετικές αφηγηματικέ επιπλοκές, δεν αναφέρει τίποτε περισσότερο γύρω από το κοσμοϊστορικό αυτό γεγονός, της μαζικής ανάστασης τρισένδοξων μάλιστα προσωπικοτήτων της εβραϊκής προϊστορίας, όπως ο Αβραάμ και ο Μωυσής! Μάλιστα οι υπόλοιποι ευαγγελιστές, αγνοούν επιδεικτικά ολόκληρο το περιστατικό, για τους ιδίους φαντάζομαι λόγους.

Εμείς όμως μένουμε με τις έξεις δικαιολογημένες απορίες: Πως πέρασαν απαρατήρητοι άλλοι αυτοί οι κουρελήδες αναστημένοι άγιοι; Τι νέα μας έφεραν από τον άλλο κόσμο; Μην ξεχνάτε μάλιστα πως ο ένας, ο Αβραάμ, ήταν και διευθυντής του Παραδείσου, και συνομιλούσε με τροφίμους τις κόλασης όπως τον πλούσιο της παραβολής του Λαζάρου (Λουκ.16.24)... ειδικά λοιπόν η δική του μαρτύρια θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Τόσοι αρχαίοι άγιοι και σοφοί δεν είπαν κάποια βαρύγδουπη σοφία; Σε ποιους εμφανίστηκαν και τελικά τι απέγιναν; Γιατί δεν ξεσηκώθηκε ξοπίσω τους ολόκληρη η κατάμεστη από κόσμο εορτάζουσα πόλη; Με ποιον τρόπο, πέρασαν ανάμεσά τους απαρατήρητοι ενώ ενεφανίσθησαν σε πολλούς, (δηλαδή σε ποιους; Μόνο σε ημέτερους;)... Γιατί δεν έγινε κοσμοσυρροή τέτοια, που θα μπορούσε να αφήσει πίσω της μια απ' τις εντονότερες καταγραφές στα ιστορικά αρχεία των Ρωμαίων;!

Όπως καταλαβαίνετε, εμείς δεν παρατραβάμε τίποτε! Αυτή είναι η κανονική εικόνα που δίνουν τα κείμενα... τα κείμενα των θρασύτατα ψευδόμενων, φαντασιόπληκτων και φοβοποιών μάγων της Βίβλου... που αιώνες τώρα δικαιολογημένα γελούν περιπαιχτικά με την ανίατα αρρωστημένη ευπιστία μας!

Προκύπτουν βέβαια κάποιες επιπλέον διασκεδαστικές απορίες. Τελικά γιατί αναστήθηκαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι... και τι απέγιναν όλοι αυτοί οι αναστημένοι άγιοι; Πώς τους υποδέχθηκαν οι «πολλοί» που είχαν την τύχη να τους συναντήσουν; Ποιοι είναι αυτοί οι «πολλοί» και γιατί δεν μας είπαν τίποτε; Πώς τους περιποιήθηκαν; Τους έπλυναν, τους έντυσαν και τους τάισαν; Άραγε μπορούσαν να κοιμηθούν μετά από τόσο ύπνο αιώνων... ή μήπως είχαν επιμονές αϋπνίες;
Πώς τους φάνηκε ο κόσμος τόσους αιώνες μετά; Τι απαντήσεις έδωσαν στις επιμονές ερωτήσεις για το πώς πέρασαν όλο αυτόν τον καιρό στον άλλο κόσμο; Τι είπαν για τον Άδη απ' τον οποίο επέστρεψαν; Πόσοι ήταν στον σκοτεινό Άδη και πόσοι στον Παράδεισο; Τι είπαν για τους Έλληνες και τους Ρωμαίους που πρωτοαντίκρισαν;
Ο μέγας Μωυσής, πως αποδέχτηκε ρολό κλητήρα στην θεοκρατική διακυβέρνηση του Ισραήλ... που ο ίδιος δημιούργησε; Τι απέγινε ο Παράδεισος τον καιρό που απουσίαζε απ' αυτόν, ο κλειδοκράτορας του εβραϊκού παράδεισου Αβραάμ;
Μήπως κάποιοι απ' αυτούς έγραψαν και σημαντικότατα απομνημονεύματά, και κάποιοι κακοήθεις μας τα κρύβουν; Και μετά; Πόσο καιρό μετά ξαναπέθαναν; Μια και ήταν ήδη άγιοι, δηλαδή μεγάλα ονόματα της Ιουδαϊκής ιστορίας... γιατί δεν ηγήθηκαν του Χριστιανισμού; Γιατί δεν κατάφεραν να εμπνεύσουν στο αδιόρθωτο φαρισαϊκό ιερατείο την πιστή στον νέο-εμφανισθέντα Μεσσία Χριστό; Ή μήπως... τελικά πράγματι ηγήθηκαν του Χριστιανισμού, και αυτό ήταν και το μυστικό νόημα της ανεξήγητης και πραγματικά αλληγορικής αυτής εικόνας;!

Μήπως δηλαδή, με το τέλος της πετυχημένης "ανάστασης" του Ιησού κάποιοι νεκροί άγιοι (προφήτες) δικαιώθηκαν (αναστήθηκαν) απολύτως... κι αυτό είναι όλο που υπονοείται στη γελοία μεν, αλλά ταιριαχτή αυτή αλληγορία, περί "ανάστασης" αρχαίων Εβραίων αγίων;
Μήπως δηλαδή, μόλις ολοκλήρωσε με επιτυχία την επικίνδυνη αποστολή του ο Ιησούς, στην μνήμη όλων, "ξύπνησε" ο Αβραάμ, αυτός που πρώτος δίδαξε την εικονική θυσία του γιού του; Μήπως με την ολοκλήρωση του άθλου της "ανάστασης", κάποιοι είδαν να δικαιώνεται μια ολόκληρη στρατιά μεγάλων προφητών, που με την ζωή και τα έργα τους, απέδειξαν ότι το κυνήγι του ακατόρθωτου, είναι ο φυσικός χώρος των προφητικών τεχνών; Μήπως η αλλαγή σκηνικού που πέτυχε ο Ιησούς, να περάσουν από τον βρυχώμενο και οργίλο Γιαχβέ, στον καλοσυνάτο και αγαπητικό βοσκό Ιησού, αποτελούσε και την κραταιά δικαίωση, άλλων εκείνων των αξιοθαύμαστων Εβραίων προφητών, που αιώνες πριν κατάλαβαν πως "χέρι που δεν μπορείς να το δαγκώσεις φίλησέ το";

Μήπως έτσι "αναστήθηκαν" οι μεγάλοι άγιοι του Ισραήλ, μόλις ο Ιησούς περαίωσε το "θέατρο της σωτηρίας" και την αναγκαία αλλαγή σκηνικού; Μήπως η πετυχημένη αποστολή του Ιησού, "ανέστησε" (δικαίωσε) πράγματι αλληγορικά και ηθικά, τους σημαντικότερους αγίους του Ισραήλ, και επιτέλους τους ανεγνώρισαν (τους "είδαν") πολλοί στην Ιερουσαλήμ, ενώ πρώτα (όπως οι Σαδδουκαίοι) τους αμφισβητούσαν, προσχωρώντας σταδιακά στον ελληνιστικό τρόπο ζωής; Μήπως εδώ, περισσότερο απ' οπουδήποτε αλλού, η βιβλική αλληγορία διασώζει πράγματι το ξεχωριστό κρυφό νόημά της;

Επιτέλους! Μήπως κάπου εδώ πρέπει να τελειώσει και η δική μας υπομονή, στα παραμύθια της ψεύτικης αυτής θρησκείας;!

Αναρωτιέμαι λοιπόν, άνθρωποι που είναι πρόθυμοι να πιστέψουν κυριολεκτικά οτιδήποτε γράφεται στην ιουδαϊκή Βίβλο, και επέτρεψαν αυτή τη "θεολογική λάσπη" της ιουδαϊκής πιστής, να εισχωρήσει τόσο βαθειά στον εγκέφαλο τους, πως θα μπορούσαν ποτέ, να ορθώσουν ένα αποφασιστικό φράγμα αντιρρήσεων και έλεγχου σε οποιονδήποτε τον επιβουλεύεται, οικονομικά θεολογικά ή πολιτισμικά;

Μήπως εδώ μπροστά μας βρίσκεται η εγκεφαλική διάφορα θηρευτών και θηραμάτων, που τελικά, είναι όντως κυριολεκτικά συντριπτική. Με τόσο λίγα εγκεφαλικά εφόδια αντίστασης ανάμεσα σε μας τους Έλληνες (και όχι μόνο), και τους ιουδαίους δέσποτες μας, είναι πραγματικά, σαν να έχουμε αντιμέτωπους ανυπεράσπιστα μωρά, μπροστά σε καταχθόνιους ανθρωποφάγους γίγαντες! Κατάμαυρη λοιπόν είναι η προδιαγεγραμμένη μοίρα μας αν δεν ξυπνήσουμε εγκαίρως από τον τρισάθλιο βιβλικό μας λήθαργο.

Μ. Καλόπουλος
...................................Η γνώση είναι... η καλύτερη εκδίκηση!
KALOPOULOS_TA_BIBLIA2

Αποκτήστε τα βιβλία του Μ. Καλόπουλου επί αντικαταβολή στο τηλ: 2310/770100
Ξεναγηθείτε με διασκεδαστικό και σαφή τρόπο, στα πλέον απίστευτα μυστήρια της θεολογικής μαγείας, και ανακαλύψτε την γέννηση της σημερινής αθλιότητας, στα χέρια εκείνων... που λατρεύτηκαν σαν άνθρωποι του θεού!


Αρχές Ηγεσίας κατά Πλάτωνα


Αρχές Ηγεσίας κατά Πλάτωνα 



Αρης Διαμαντόπουλος
Διδάκτορας Φιλοσοφίας
Υποστράτηγος ε.α.-Ψυχολόγος
Αρχές Ηγεσίας κατά Πλάτωνα

Κάβειροι, οι Μεγάλοι Θεοί

Κάβειροι, οι Μεγάλοι Θεοί



Κάβειροι, οι Μεγάλοι ΘεοίΣτις αρχαίες πηγές υπάρχουν αρκετές εκδοχές σχετικά με την γενεαλογία, την προέλευση, το πλήθος και τις ιδιότητές τους. Τα ονόματα των Καβείρων ετυμολογούνται από τα ρήματα κάω, κύω ή κάπτω. Η λέξη "Κάβειροι" σχετίζεται, ενδεχομένως, ετυμολογικά με την λέξη Κύπρος, καθώς οι ρίζες (Καβρ-) και (Κυπρ-) είναι περίπου ταυτόσημες αν δεχθεί κανείς τον κανόνα εναλλαγής των χειλικών συμφώνων (π, β, φ). Η εσωτερική διδασκαλία των Καβείριων μυστηρίων ήταν η γέννηση ή μάλλον η πνευματική αναγέννηση του ανθρώπου.
Τα Καβείρεια τελούνταν κυρίως στην Σαμοθράκη την Λήμνο την Ίμβρο, αλλά και στην Θράκη, στην Μακεδονία, καθώς και στην Βοιωτία. Εύλογη φαίνεται να είναι η υπόθεση πως οι Κάβειροι ήταν ηφαιστειακά πνεύματα και πως η αρχαιότατη λατρεία τους ξεκίνησε στους Πελασγούς και διαδόθηκε σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Μια σημαντική πληροφορία έχει διασώσει ο Χριστιανός συγγραφέας Ιππόλυτος (2ος μ.χ αιώνα): "Διότι οι Σαμοθράκες σαφώς ονομάζουν τον τιμώμενο παρ' αυτών εις τα μυστήρια, τα οποία επιτελούν, τον Αδάμα τον αρχικόν άνθρωπον. Υπάρχουν δε εις το ιερόν της Σαμοθράκης δυο αγάλματα γυμνών ανθρώπων, εχόντων και τας χείρας τεταμένας άνω προς τον ουρανόν και τους φαλλούς εστραμένους προς τα άνω, όπως έχει και το εν Κυλλήνη άγαλμα του Ερμού, τα προειρημένα αγάλματα είναι εικόνες του αρχανθρώπου και του αναγεννώμενου πνευματικού ανθρώπου, ο οποίος είναι κατά πάντα ομοούσιος προς εκείνον τον άνθρωπον".
Σχετικά με τα ονόματα και τις ιδιότητες των Καβείρων υπάρχουν πολλές θεωρίες.
Ο Στράβων γράφει "Διά τους εν Σαμοθράκη τιμωμένους Θεούς πολλοί έχουν είπει ότι είναι οι Κάβειροι οι ίδιοι, αλλά ούτε αυτοί οι ειπόντες τούτο, ημπορούν να μας είπουν οποίοι τινές είναι οι Κάβειροι".
Ο Μνασέας απεκάλυψε τέσσερα ονόματα: Αξιόκερσος (ταυτίζεται με τον Ήφαιστο ή τον Δία αλλά κυρίως τον Άδη ή Πλούτωνα), Αξίερος (Δήμητρα), Αξιόκερσα (κυρίως η Περσεφόνη ή σε κάποιες παραλλαγές η Αθηνά) και Καδμίλος ή Κάδμιλος ή Κασμίλος (Ερμής).
Οι πρώτοι τρεις εμφανίζονται ως μια Αγία Τριάδα με την Μητέρα τον Πατέρα και την Κόρη.
Κατά άλλους, υπάρχουν δύο Θεοί η Αξίερος και ο Αξιόκερσος προστάτες της Θεάς Αξιοκέρσα, ενώ ο τέταρτος είναι ο Αγγελιαφόρος ο οποίος συμπληρώνει την Τετράδα.
Άλλοτε εμφανίζονται ως γιοι του Δία ή του Ήφαιστου και της Καβείρας, κόρη του Πρωτέα, έχοντας μορφή Καρκίνων.
Κατά μια ακόμα θεωρία, πρόκειται για θεότητες στην υπηρεσία της Ρέας. Ο Πλούταρχος γράφει για τις απόρρητες πληροφορίες που γνώριζε αλλά δεν μπορούσε να αποκαλύψει:
"Οποίοι τινές είναι οι Κάβειροι και όποια τινά μυστήρια τελούν εις την Μητέρα Ρέαν θα ζητήσω συγγνώμη από τους φιλομαθείς διά την σιωπήν μου αυτήν. Οποία δε η παρακαταθήκη και τα εις αυτήν τελούμενα δεν μοι επιτρέπεται να γράψω".
Τέλος, κάποιες θεωρίες τους τοποθετούν ως γραφείς του Θωθ - ταυτίζεται με τον Ερμή.
Χαρακτηριστικά της λατρείας τους είναι η μυστικότητα, η μύηση καθώς και η αποφυγή προσφώνησης των πραγματικών ονομάτων αντικαθιστώντας τα με την προσφώνηση «Θεοί, Ισχυροί, Μεγάλοι». Η χριστιανική προσφώνηση του Θεού ως «Άγιος ο Θεός, άγιος ισχυρός, άγιος αθάνατος κλπ» πολύ πιθανόν να προέρχεται από τη προσφώνηση των Καβείρων.
Κατά μυστικιστικές διδασκαλίες, οι αρχικοί Κάβειροι είναι ο Κάβειρος και η Καβειρώ από τους οποίους προέρχονται τρείς αρσενικοί Κάβειροι οι οποίοι με τον Πατέρα σχηματίζουν τον Αιθέριο Σπόρο και τρεις θηλυκές Καβειρίδες οι οποίες με την μητέρα αποτελούν τον αντίστοιχο υλικό. Η αέναη ένωσή τους δημιουργεί τον Κόσμο.

Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΘΕΩΝ ΤΗΣ ΣΑΜΟΘΡΑΚΗΣ - ΕΡΤ

Η Σαμοθράκη δεν είχε ιδιαίτερη πολιτική σημασία στην αρχαιότητα, καθώς δεν διέθετε φυσικό λιμάνι, ωστόσο είχε μεγάλο θρησκευτικό ενδιαφέρον λόγω των Καβειρίων Μυστηρίων. Τα μυστήρια τελούταν στο χώρο του «Ιερού των Μεγάλων Θεών», που αποτελεί τώρα το σημαντικότερο αρχαιολογικό τόπο στο νησί.

Λέγεται πως στα Καβείρια Μυστήρια συναντήθηκαν για πρώτη φορά οι γονείς του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο Φίλιππος Β' και η Ολυμπιάδα, και πως στο νησί πραγματοποιήθηκε η σύλληψη του μεγάλου στρατηλάτη. Στα Καβείρια Μυστήρια μπορούσαν να πάρουν μέρος ελεύθεροι πολίτες αλλά και δούλοι - σε αντίθεση με τα Ελευσίνια Μυστήρια, όπου απαγορευόταν η συμμετοχή των δούλων.

Η Σαμοθράκη κατοικήθηκε για πρώτη φορά από τους Πελασγούς και αργότερα από τους Θράκες. Η αρχαία πόλη, η Παλαιόπολη, βρίσκεται στα βόρεια του νησιού, ενώ παραμένουν τα επιβλητικά αρχαία τείχη της, χτισμένα σε Κυκλώπειο ύφος. Στα τέλη του 8ου αιώνα π.Χ. το νησί αποικίσθηκε από Έλληνες της Σάμου. Καταλήφθηκε από τους Πέρσες το 508 π.Χ., αλλά αργότερα βρέθηκε κάτω από τον έλεγχο της Αθήνας. Στη συνέχεια και μέχρι το 168 π.Χ. βρισκόταν κάτω από μακεδονική κυριαρχία. Μετά τη Μάχη της Πύδνας η Σαμοθράκη απέκτησε ανεξαρτησία, αλλά το 70 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Βεσπασιανός την ενέταξε στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Στο νησί εξορίστηκε, κατά τη διάρκεια της εικονομαχίας, και πέθανε ο χρονογράφος και άγιος της Ορθοδόξου Εκκλησίας Θεοφάνης ο ομολογητής (760-817μ.Χ.).

Οι Βυζαντινοί ήταν οι επόμενοι κυρίαρχοι του νησιού μέχρι το 1204, αργότερα ήρθαν οι Ενετοί και μετά η Γενουάτικη οικογένεια των Γκατιλούζι (εξελ. Γατελούζοι) το 1355. Τα Γενουάτικα οχυρά παραμένουν, μάλιστα ο "Πύργος των Γκατιλούζι" αποτελεί ένα ακόμη πολύ σημαντικό μνημείο.





αναρτηση
απο  Πύλη Ιάσωνος

Η Γενιά της Ταυτότητας

Η Γενιά της ΤαυτότηταςEίμαστε η γενιά της ταυτότητας. Είμαστε η γενιά που μας σκοτώνουν γιατί κοιτάξαμε το λάθος πρόσωπο. Γιατί αρνηθήκαμε σε κάποιον ένα τσιγάρο ή γιατί είχαμε μια συμπεριφόρα που ενόχλησε κάποιον. Είμαστε η γενιά της εθνικής διασπασής της συνολικής αποτυχίας της συνύπαρξης, και της αναγκαστικής ανάμιξης των φυλών. Είμαστε η γενιά που τιμωρείτε διπλά. Καταδικασμένη να πληρώσει σε ένα κοινωνικο σύστημα που είναι τόσο γενναιόδορο με τους ξένους και που έγινε τόσο δυσβάσταχτο για το δικό μας λαό. Η γενιά μας είναι τα θύματα της γενιάς του Πολυτεχνείου που διοίκησε, μετατρέποντας τις σοσιαλιστικές της ιδέες σε τραπεζικούς λογαριασμούς ξεπουλώντας τον λαό και την πατρίδα. Απορρίπτουμε τα βιβλία της ιστορίας σας, για να ανακτήσουμε τις δικές μας αναμνήσεις μέσα απο τις ηρωικές πράξεις των προγώνων μας που διαγράφετε για να προβάλετε "ολοκαυτώματα" ξένων λαών. Δέν πιστεύουμε πλέον οτι ο Yusuf (αραβικό όνομα) είναι αδελφός μας. Έχουμε σταματήσει να πιστεύουμε σε ένα "Παγκόσμιο χωριό" και στην "Οικογένεια του ανθρώπου" Ανακαλύψαμε ότι έχουμε ρίζες, καταγωγή και ως εκ τούτου έχουμε ένα μέλλον. Η κληρονομιά μας είναι η γή μας, το αίμα μας, η ταυτότητα μας. Είμαστε οι κληρονόμοι του δικού μας μέλλοντος. Κλείσαμε τις τηλεόρασεις για να επιλέξουμε τι να δούμε και τι να διαβάσουμε, για να βγούμε στους δρόμους, να ζωγραφίσουμε τα συνθήματα μας στους τοίχους, να φωνάξουμε απο τα μεγάφωνα εναντίον της διευθαρμένης εξουσίας. Να σηκώσουμε τις σημαίες μας με το Λάμδα ψηλά. Το Λάμδα , που ήταν ζωγραφισμένο στις ασπίδες των περήφανων Σπαρτιατών προγόνων μας! Είναι το συμβολό μας. Δεν υποχωρούμε και δεν ενδίδουμε, κουραστήκαμε και βαρεθήκαμε απο την δειλία σας. Είστε απο τα χρόνια της μεταπολιτευτικής ευημερίας,της μίζας και της κομματοκρατίας, του SOS "Ρατσισμός" και της "ποικιλομορφίας" της σεξουαλικής απελευθέρωσης και της μιας σακούλας πλαστικά τρόφιμα απο τα Lidl. Eίμαστε η γένια με πάνω απο 50% ανεργία κοινωνικό χρέος , πολυπολιτισμική κατάρρευση και μια έκρηξη του αντιλευκού ρατσισμού. Είμαστε η γενιά με διαλυμένες οικογένειες, αυτοκτονίες και χρέη στο "κοινωνικό" σας κράτος και στίς τράπεζες της δημοκρατίας σας Δέν θα μάς εξαγοράσετε με ένα συγκαταβατικό πολιτικάντικο βλέμμα, με μια αμειβόμενη απο το κράτος εργασία της μιζέριας και ένα ελαφρύ κτύπημα στον ώμο. Δέν χρειαζόμαστε την δική σας πολιτική για την Ελλάδα.Η Ελλάδα είναι η πολιτική μας. Είμαστε απο το χτές, είμαστε απο το αύριο...Είμαστε η Γενιά της Ταυτότητας. Κείμενο απο την Γαλλική Γενιά της Ταυτότητας, προσαρμοσμένο με παρεμβάσεις στα Ελληνικά δεδομένα, απο μπλόγκ "απόρρητο" Όσους μπλόγκερ εμπνέει ας το ανεβάσουν.
http://wwwaporrito.blogspot.gr/

ΚΙΚΕΡΩΝ

Ένα έθνος μπορεί να επιζήσει από τους ανόητους και ακόμα και τους φιλόδοξούς του. Αλλά δεν μπορεί να επιζήσει από την προδοσία στο εσωτερικό του.Ένας εχθρός προ των πυλών είναι λιγότερο τρομερός γιατί είναι γνωστός και κρατά την σημαία του υψωμένη. Αλλά οι προδότες που κινούνται μεταξύ των εγκλείστων ελεύθερα, οι δικοί τους ύπουλοι ψίθυροι που σιγοψιθυρίζονται μέσα σ’όλες τις αυλές, ακούονται μέχρι τις αίθουσες της κυβέρνησης της ίδιας... γιατί ο προδότης δεν φαίνεται καθόλου ως προδότης: Μιλά με εκφράσεις γνωστές στα θύματά του, και φορά τα πρόσωπά τους και τα ενδύματά τους, απευθύνεται στη μικροψυχία που βρίσκεται βαθιά στις ψυχές όλων των ανθρώπων. Σαπίζει τη ψυχή ενός έθνους, εργάζεται κρυφά και άγνωστος στη νύχτα για να υπονομεύσει τους στυλοβάτες της πόλης μολύνει το πολιτικό σώμα έτσι ώστε να μην μπορεί πλέον να αντισταθεί. Ο δολοφόνος πρέπει να είναι λιγώτερο τρομακτικός

Τὸ καθῆκον μας : Περικλής Γιαννόπουλος , επίκαιρος όσο ποτέ

«Δὲν θὰ κρίνετε Σεῖς οἱ Φράγκοι -τὰ χθεσινὰ Ἀγριογούρουνα- Ἐμᾶς, ἀλλ᾿ Ἐμεῖς θὰ κρίνωμε Σᾶς καὶ τὸν Πολιτισμόν σας.»
Ἡμεῖς οἱ Ἰδεολόγοι εἴμεθα οἱ πνευματικοὶ πατέρες τοῦ λαοῦ. Ἡμεῖς εἴμεθα οἱ πραγματικοὶ ποιμένες αὐτοῦ. Ἡμεῖς κρατοῦμεν εἰς τὰ χέρια μας, τὴν ψυχήν του, τὴν καρδιά του, τὸ πνεῦμά του. Ἡμεῖς ἂν θέλωμεν τὸν διαφθείρομεν ἔως τὸ κόκκαλον. Ἡμεῖς ἐὰν θέλωμεν τὸν ναρώνομεν, τὸν ἀρρωσταίνομεν, τὸν πεθαίνομεν, τοῦ κόπτομεν κάθε καλόν, κάθε χαράν. Ἡμεῖς ἂν θέλωμεν τὸν βοηθοῦμεν ν᾿ ἀνθίσῃ περίφημα, νὰ εἶνε παραδειγματικός, θαυμάσιος. Οὔτε ὁ Δηλιγιάννης, οὔτε ὁ Τρικούπης, οὔτε κανεὶς ἄλλος πταίει, δι᾿ ὅ,τι ἔγινε, δι᾿ ὅ,τι γίνεται. Πταίουν μόνον, κυρίως, πρῶτοι, οἱ ἄνθρωποι τοῦ πνεύματος, καὶ ἡμᾶς βαρύνει ὁλόκληρος ἡ εὐθύνη της σήμερον, ἡ φοβερὰ εὐθύνη τῆς αὔριον ὁλόκληρος.

"Είς οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης".-Όμηρος

8 - Φεβρουαρίου 2005

"Αναλαμβάνετε, κύριε Πρόεδρε, την Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας για μία πενταετία όπου θα σημειωθούν σημαντικά γεγονότα και εξελίξεις: Η Ευρωπαϊκή ενοποίηση θα προωθηθεί με την ψήφιση ενδεχομένως και της Συνταγματικής Συνθήκης, τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιορισθούν χάριν της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας στη διευρυμένη Ευρώπη, τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές καθώς θα μπορούν να προστατεύονται, αλλά και να παραβιάζονται από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων και πάντως η Δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμασθεί από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης"

Ψαρούδα-Μπενάκη πρός Κάρολο... Παπούλια.

Η Αποκρυπτογράφηση της δήλωσης