Πέραν όμως όλων τούτων, η ελληνική τηλεόραση έπαιξε και τον ρόλο της αποταύτησης της κοινωνικής και εθνικής συνείδησης μας με τον πιο έντεχνο τρόπο μέσω της υποβολής και κυριολεκτικά του υπνωτισμού των τηλεθεατών. Απαξίωσε τον γάμο και την οικογένεια, επειδή υποτίθεται ότι βασίζεται στην τυραννία του «πατέρα αφέντη», στην «σεξουαλική και οικονομική καταπίεση», την «άμισθη εργασία» της γυναίκας και στην… «έλλειψη κατανόησης» προς τις σωματικές και ψυχολογικές ανάγκες των παιδιών. Την μητρότητα, επειδή υποτίθεται ότι παρεμποδίζει την «ελευθερία», την «ολοκλήρωση της προσωπικότητας» και το «δικαίωμα στην εργασία και στον έρωτα της γυναίκας». Την ιστορία, επειδή είναι φορέας «σωβινισμού», «εθνικισμού», «προκαταλήψεων» και «μίσους». Τον πατριωτισμό, επειδή είναι «ρατσισμός» και «φασισμός». Τα εθνικά σύνορα, για τον ίδιο λόγο. Την Ορθοδοξία, είτε διότι είναι υποτίθεται απαρχαιωμένη, είτε διότι διαπνέεται από αντιφεμινισμό, είτε διότι η ηθική της «καταπιέζει» τις «φυσικές» σεξουαλικές τάσεις του ανθρώπου είτε ότι στρέφεται κατά της «ελευθερίας» τους και κατά του «δικαιώματός» τους στην ομοφυλοφιλία ή στον «απελευθερωτικό» πανηδονισμό. Καλλιέργησε όλα τα αρνητικά στοιχεία της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης και κυρίως όσα έχουν να κάνουν με εριστικά πάθη, γιατί αυτά έχουν τεράστια ενέργεια και προκαλούν πολύ μεγάλη τηλεθέαση. Πολλές εκπομπές δημιούργησαν αυτό που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε «τηλεοπτική εξομολόγηση», με παρουσιαστές τηλεαστέρες «εξομολογητές», συχνά συνεπικουρούμενοι από υποτιθέμενους ψυχοθεραπευτές, ψυχολόγους, δημοσιογράφους, ηθοποιούς, ομοφυλόφιλους, λεσβίες, πρόσωπα της νύχτας που αρέσκονται σ’ αυτόν τον ρόλο. Σ’ αυτές τις εκπομπές φαίνεται από την μια μεριά η τραγική ανάγκη πολλών απλών ταλαιπωρημένων ανθρώπων να πουν κάπου το πρόβλημα που τους βασανίζει και από την άλλη μεριά αυτοί που «τρίβουν» τα χέρια τους με την έκθεση των δυστυχισμένων που έχει τεράστιο οικονομικό αντίκτυπο στις τσέπες τους.
Όλο αυτό το οικοδόμημα στηρίχτηκε στην ιδιότυπη δικτατορία της τηλεμέτρησης των εκπομπών, μια από τις μεγαλύτερες άπατες της σύγχρονης νεοελληνικής ιστορίας. Να θυμηθούμε ότι τον Απρίλιο του 2006 ασκήθηκε δίωξη κατά της AGB, (της μονοπωλιακής εταιρείας μέτρησης της τηλεθέασης), με βάση πόρισμα που συνέταξε ύστερα από 18 μήνες έρευνας η εισαγγελέας Πρωτοδικών, κυρία Ευαγγελία Τουλουπάκη. Το κατηγορητήριο περιλάμβανε τα αδικήματα της απάτης κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση αλλά και της ψευδούς υποβολής υπεύθυνης δήλωσης κατ’ εξακολούθηση. Συνοπτικά, το πόρισμα ανέφερε ότι οι κατηγορούμενοι, (δηλαδή η AGB), διαβεβαίωναν ψευδώς τα κανάλια που είχαν υπογράψει συμβάσεις με την εταιρεία πως πραγματοποιούσαν αδιάβλητες και επιστημονικώς τεκμηριωμένες μετρήσεις τηλεθέασης, από την αξιοπιστία των οποίων κρίνεται και η κατανομή της διαφημιστικής πίτας. Η εγκυρότητα της μέτρησης της τηλεθέασης κατέρρεε με μεγαλοπρεπή τρόπο. Κάποιοι τότε ζήτησαν να σταματήσουν οι μετρήσεις τηλεθέασης από την συγκεκριμένη εταιρία, ενώ άλλοι ζήτησαν να σπάσει το μονοπώλιο και να υπάρξει η δυνατότητα και άλλες εταιρείες να διεξάγουν μετρήσεις τηλεθέασης. Τελικά τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε. Το δικαστικό θέμα χάθηκε στους «δαιδάλους» της ελληνικής δικαιοσύνης, με αποτέλεσμα να συνεχιστεί και να αποκορυφωθεί η αποβλάκωση, το τηλεοπτικό «ξεβράκωμα» και ο τηλεοπτικός κανιβαλισμός σαν η αποθέωση της «τηλεοπτικής δικτατορίας» των μετρήσεων τηλεθέασης
Αυτή η τηλεοπτική απάτη τα τρία τελευταία χρόνια πήρε μια ιδιαίτερη εκ των περιστάσεων εθνοκτόνο διάσταση. Το μεγαλύτερο «όπλο» της μνημονιακής κατοχής αναδείχτηκε ακριβώς αυτό το τηλεοπτικό «καρκίνωμα» που με όλα τα μέσα που διαθέτει διέσπασε τον λαό, χαλιναγώγησε την οργή του, έθαψε τους αντιφρονούντες, ανάδειξε τους υπηρέτες της ξένης κατοχής και συνεχίζει απτόητο το έργο του με αντίτιμο την εξαγορά των τεράστιων χρεών του προς το ελληνικό δημόσιο. Κάποτε όμως αυτά τα χρέη αρχίζουν να πνίγουν τους ίδιους τους παραλήπτες τους καθώς η απληστία δεν έχει όρια και οι άπληστοι στο τέλος τρώνε τις ίδιες τους τις σάρκες. Όσο γι αυτή την χώρα που λέγεται Ελλάδα, αν δεν κοπεί το «απόστημα» της τηλεοπτικής προδοσίας πολύ δύσκολα αυτός ο τόπος θα δει καλύτερες μέρες. Οι φυλακές δεν είναι για τους λεβέντες αλλά.. για τους απατεώνες και τους προδότες.ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
olympia
http://greeknation.blogspot.gr/2014/01/blog-post_4936.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου