Μικρασιατική Καταστροφή
Το φετινό μας αφιέρωμα βασίζεται σε μια παρέμβαση του φίλου“Κιλκισιώτη” σε μια σχετική συζήτηση, όπου απαντά σε κάποιον που εκφράζει την παραδοσιακή αντίληψη της παλαιοελλαδικής αριστεράς, ότι στη Μικρά Ασία οι Έλληνες έκαναν ιμπεριαλισμό στο πλαίσιο μιας “υπερπόντιας εκστρατείας”.
Η σφαγή και η πυρπόληση της Σμύρνης από τους νικητές κεμαλικούς εθνικιστές, υπήρξε η ύστατη στιγμή μιας μεγάλης ιστορικής διαδικασίας περάσματος από την εποχή των πολυεθνικών αυτοκρατοριών 
στην εποχή των εθνών-κρατών με όχημα τους κάθε λογής εθνικισμούς. Η Ελλάδα απέτυχε παταγωδώς να συμμετάσχει στη διαδικασία αυτή. Αντίθετα, εξαιτίας των εσωτερικών αντινομιών και συγκρούσεων επέτρεψε το εθνικιστικό κίνημα του Μουσταφά Κεμάλ Πασά, του επωνομασθέντος Ατατούρκ, να ολοκληρώση την εθνοκάθαρση, να πνίξει την Ανατολή στο αίμα και να εγκαθιδρύσει ένα μιλιταριστικό αυταρχικό κράτος…
στην εποχή των εθνών-κρατών με όχημα τους κάθε λογής εθνικισμούς. Η Ελλάδα απέτυχε παταγωδώς να συμμετάσχει στη διαδικασία αυτή. Αντίθετα, εξαιτίας των εσωτερικών αντινομιών και συγκρούσεων επέτρεψε το εθνικιστικό κίνημα του Μουσταφά Κεμάλ Πασά, του επωνομασθέντος Ατατούρκ, να ολοκληρώση την εθνοκάθαρση, να πνίξει την Ανατολή στο αίμα και να εγκαθιδρύσει ένα μιλιταριστικό αυταρχικό κράτος…
Η ευθύνη ανήκε κυρίως στην παλαιοελλαδική Δεξιά [που κέρδισε τις εκλογές με συνθήματα εγκατάλειψης της Μικράς Ασίας και των Μικρασιατών και διαχειρίστηκε τη Μικρασιατική Κρίση από το Νοέμβριο του '20 έως και τον Αυγουστο του '22], στο Παλάτι, τον Ιωάννη Μεταξά, στο Λαϊκό Κόμμα. Όμως στην κατεύθυνση αυτή συνήργησαν οι νεαροί κομμουνιστές του ΣΕΚΕ που συνεργάστηκαν με τους κεμαλικούς για τη νίκη τους, καθώς και ο Ελ. Βενιζέλος, που επέτρεψε στους αντιπολεμικούς και αντιμικρασιάτες βασιλικούς να πάρουν την εξουσία εν μέσω πολέμου.
Ο “Κιλκισιώτης”, λοιπόν, γράφει :
“Η άποψη που εκφράζεις αποτελεί την κλασική καθεστωτική άποψη της “μικράς πλην εντίμου Ελλάδος”, η οποία -της απίστευτης αριστεράς του ΣΕΚΕ βοηθούσης- οδήγησε με την ανορθολογική της πολιτική στην ήττα, 
δηλαδή στην ενίσχυση του τουρκικού εθνικισμού και στην ολοκλήρωση των γενοκτονιών των μη μουσουλμανικών κοινοτήτων που είχαν αποφασίσει από το 1911 και άρχισαν να υλοποιούν από το 1914.
δηλαδή στην ενίσχυση του τουρκικού εθνικισμού και στην ολοκλήρωση των γενοκτονιών των μη μουσουλμανικών κοινοτήτων που είχαν αποφασίσει από το 1911 και άρχισαν να υλοποιούν από το 1914.
Η ιστορική στιγμή ήταν διαφορετική απ’ αυτή που προσπάθησαν να μας πείσουν τα νεοελληνικά δεξιά κι αριστερά αφεντικά.
Κατέρρεε μια πολυεθνική, προνεωτερική θρησκευτική αυτοκρατορία και στη θέση της θα δημιουργούνταν τα νέα έθνη-κράτη. Στην ηττημένη Οθωμανική Αυτοκρατορίας που διοικούσαν οι εθνικιστές Νεότουρκοι, οι Έλληνες ήταν 2 εκατομμύρια σε συνολικό πληθυσμό 10 εκατ. Την ίδια στιγμή οι Ελλαδίτες ήταν 4,5 εκατομ.
Σε μια κοινωνία που μετασχηματιζόταν, σ’ αυτα τα 2 εκατομ. αντιστοιχούσε το 20% του παλιού κοινού αυτοκρατορικού εδάφους.
Τελικά απ’ αυτούς, λιγότεροι από 1.5 εκατομ. θα έρθουν προσφυγες στα Βαλκάνια, ξεπουλημένοι από τους Ελλαδίτες “ομοεθνείς” τους. Να σου θυμίσω ότι η ελληνική κυβέρνηση απαγόρευσε στους Μικρασιάτες (προτάσεις Μικρασιατικής Άμυνας) να συγκροτήσουν δικό τους αυτόνομο μικρασιατικό στρατό.
Δηλαδή τους απαγόρευσε ακόμη και να έχουν το τέλος των Εβραίων της Βαρσοβίας.
Αντίθετα, τους παρέδωσε στους νικητές κεμαλικούς. Επίσης δεν έστειλε ούτε μια σφαίρα στους Πόντιους αντάρτες στο μικρασιατικό Βορρά, οι οποίοι μόνοι τους, παρατημένοι στο έλεος των καιρών έδωσαν το δικό τους αγώνα.
Ακόμα, με τηλεγράφημά προς τον αρμοστή Σμύρνης Αριστείδη Στεργιάδη μετά την ήττα του Αυγούστου του ’22, απαγορεύτηκε η εκκένωση της Ιωνίας από τους Έλληνες. Δηλαδή η τότε ελληνική κυβέρνηση του Λαϊκού Κόμματος παρέδωσε συνειδητά τους Ίωνες στα εθνικιστικά τουρκικά στρατεύματα του προελαύνοντος Κεμάλ πασά. [Εξάλλου από τον Ιούνιο του '22 και ενώ είχε αποφασίσει την αποχώρηση από τη Μικρά Ασία -απλώς δεν της δόθηκε η ευκαιρία- πέρασε νόμο με την υπογραφή του πρωθυπουργού και του "βασιλέως Κωνσταντίνου", με τον οποίο απαγόρευε την αναχώρηση του ελληνικού πληθυσμού από τη Μικρά Ασία και προέβλεπε σκληρή τιμωρία για τους παραβάτες.]
Θα σου πρότεινα ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο που βλέπει σωστά, από αριστερή σκοπιά, τα γεγονότα εκείνα:
Απλά, η ματιά σου ταυτίζεται με την καθεστωτική ματιά των νικητών. Γιατί όσο κι αν φαίνεται παράδοξο οι μόνοι ηττημένοι ήταν οι Ανταλλάξιμοι, οι Έλληνες της Μικράς Ασίας και της Ανατολικής Θράκης και οι μουσουλμάνοι της Ελλάδας που υποχρεωτικά εκδιώχθηκαν για τη δικιά τους “μητέρα-πατρίδα”.
Όσο και αν φαίνεται επίσης παράδοξο η Ελλάδα ως κρατικός μηχανισμός και γραφειοκρατία, κέρδισε πάρα πολλά από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Το ίδιο και πολλοί ντόπιοι ελλαδικοί πληθυσμοί που “ξεφορτώθηκαν” τους μουσουλμάνους συντοπίτες τους και καταπάτησαν τις περιουσίες τους, δίνοντας στους Μικρασιάτες που έχασαν τα πάντα ένα ξεροκόμματο κι αυτό με το ζόρι.”
Ο εγκληματικός Νόμος της ντροπής, με τον οποίον απαγόρευαν την εκκένωση της Μικράς Ασίας ενώ είχαν αποφασίσει ήδη να την εγκαταλείψουν και να επιστρέψουν “Οίκαδε”, στην “Μικρά πλην έντιμον Ελλάδα”!!! Μόνο που λόγω της τουρκικής αντεπίθεσης ΔΕΝ πρόλαβαν να υλοποιήσουν τα σχέδιά τους. Με το Νόμο αυτό η Μοναρχία με τις υπογραφές των Κωσταντίνου, Γούναρη και Ρούφου παρέδιδε τους Έλληνες της Μικράς Ασίας στους Τούρκους εθνικιστές. Την πολιτική αυτή υλοποίησαν και μετά την κατάρρευση του μετώπου όταν απαγόρευσαν την εκκένωση της Σμύρνης από τους Έλληνες. Η κυβέρνηση του Λαϊκού Κόμματος και η Μοναρχία υπήρξαν συνυπεύθυνοι με τον Κεμάλ στη σφαγή της Σμύρνης.
Όσον αφορά τους παλαιοελλαδίτες κομμουνιστές του ΣΕΚΕ και τη σύμπραξη με τους Τούρκους εθνικιστές, οι λεπτομέρειες ας συζητηθούν σ’ ένα από τα επόμενα ποστ που έχει ως τίτλο: “Ήταν δωσίλογος ο Πουλιόπουλος;”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου