Εις κάθε Έλληνα το γένος και την παιδείαν "Οἱ δὲ τῶν παίδων διδάσκαλοι ἀνοιγέτωσαν μὲν τὰ διδασκαλεῖα μὴ πρότερον ἡλίου ἀνιόντος, κλειέτωσαν δὲ πρὸ ἡλίου δύνοντος. καὶ μὴ ἐξέστω τοῖς ὑπὲρ τὴν τῶν -παίδων ἡλικίαν οὖσιν εἰσιέναι τῶν παίδων ἔνδον ὄντων, ἐὰν μὴ υἱὸς διδασκάλου ἢ ἀδελφὸς ἢ θυγατρὸς ἀνήρ· ἐὰν δέ τις παρὰ ταῦτ᾽ εἰσίῃ, θανάτῳ ζημιούσθω." Αισχίνης κατά Τιμάρχου παρ.12...- Έτος ιδρύσεως 2006

Ου πάντα τοις πάσι ρητά.

Πυθαγόρας, 580-490 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος

δεν μπορούν να ειπωθούν όλα σε όλους

ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ

Παρασκευή 1 Ιουνίου 2012

Γιατί φέτος δεν είμαστε Αγανακτισμένοι; ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΤΟ ΞΕΡΟΥΝ ΟΛΟΙ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΕΣΕΝΑ


Η ζωή στην Αθήνα το καλοκαίρι διαδραματίζεται στους δρόμους της. Φέτος οι κάτοικοί της μάλλον δεν θα συγκεντρωθούν στην πλατεία Συντάγματος, ούτε στην πάνω ούτε την κάτω μεριά της. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε ξεπεράσει το στάδιο της αγανάκτησης.

Πριν από δύο χρόνια ο Σλοβένος φιλόσοφος Σλάβοϊ Ζίζεκ εξέδωσε το βιβλίο του Living in the end times. Ηταν πριν από την κρίση χρέους της Ευρώπης, αλλά κάλυπτε χρονικά την αμερικάνικη κρίση. Το τέλος των ημερών για το οποίο μίλαγε ήταν λίγο πολύ το τέλος του καπιταλισμού που βλέπει να έρχεται, τις αντιδράσεις στο οποίο ταξινομεί με βάση τα τυπικά στάδια θλίψης που έχει προτείνει η ψυχολόγος Kubler-Ross. 
Η αρχική της θεωρία αφορούσε την αντίδραση στο αν μάθαινε κάποιος ότι πάσχει από ανίατη ασθένεια για παράδειγμα, αλλά το σχήμα καλύπτει όλες τις μορφές απώλειας, ένα χωρισμό ή την ανεργία. Ανάλογα με τον άνθρωπο και την περίπτωση αλλάζει η σειρά τους, μερικοί μπορεί να μένουν ακόμα και καθηλωμένοι σε ένα. Οι περισσότεροι καταλαβαίνουμε ότι και στην Ελλάδα ζούμε τώρα το τέλος των περισσότερων βεβαιοτήτων μας. Το τέλος της ευημερίας; Το τέλος της μεταπολίτευσης; Το τέλος των κομμάτων; Το τέλος των ονείρων και των προσωπικών στόχων μας; Το τέλος της ευρωπαϊκής Ελλάδας; Είναι τουλάχιστον αξιοπερίεργο πώς οι αντιδράσεις μας ταιριάζουν σε αυτά τα στάδια.

1. Αρνηση
Τους πρώτους μήνες οι εργαζόμενοι αυτής της πόλης ανακυκλώναμε τρία όμορφα ψέματα. Το πρώτο ήταν ότι όσοι καταφέρουν να κρατηθούν στην κρίση (την οποία τοποθετούσαμε στο ένα, το πολύ δύο χρόνια) θα έβγαιναν δυνατότεροι από αυτήν. Το δεύτερο ήταν ότι η κρίση σημαίνει διάκριση, επιλογή, ότι είναι η ευκαιρία μας για αξιοκρατία. Δεν επαληθεύτηκε, αξιόλογοι άνθρωποι έχουν δουλειά και εξίσου αξιόλογοι είναι άνεργοι. Το τρίτο είναι ότι η κρίση προσφέρει ευκαιρίες για επιχειρηματικότητα. Η μοναδική νέα επιτυχημένη ιδέα είναι τα ενεχυροδανειστήρια με τις κίτρινες βιτρίνες. Η άλλη πραγματική ευκαιρία ήταν να φύγεις από τη χώρα. Στον τομέα όπου εργάζομαι θυμάμαι ακόμα συναδέλφους σε άρνηση να επιμένουν στην προβολή του πολυτελούς τρόπου ζωής, επειδή “ο κόσμος θέλει να ξεφεύγει, όπως με τις αμερικάνικες ταινίες του μεσοπολέμου”.

2. Θυμός
Σε μερικές ιδιωτικές εταιρείες οι εξελίξεις είχαν συντονιστεί με αυτές στο δημόσιο τομέα και οι εργαζόμενοί της έβλεπαν τις ειδήσεις το βράδυ για να ακούσουν ανάλογες ανακοινώσεις από την διοίκησή τους το πρωί. Κάποιες άλλες καθυστέρησαν να μπουν στο ρυθμό των τριμηνιαίων απολύσεων και περικοπών. Μέχρι το καλοκαίρι του 2011 οι περισσότεροι είχαν συντονιστεί, ήταν αγανακτισμένοι. Θυμωμένοι άνθρωποι, οι περισσότεροι με λίγη εμπειρία από δημόσιες διαμαρτυρίες, πολιόρκησαν την Βουλή για ένα καλοκαίρι.

3. Διαπραγμάτευση
Σκεφτήκαμε πως αν αλλάξουμε μερικά πράγματα, μερικές συνήθειές μας ίσως η ζωή θα μπορούσε να συνεχιστεί όπως και πριν. Θα μπορούσαμε λοιπόν να μειωθεί ο μισθός μας αν μπορούσαμε να μειώσουμε το ενοίκιο, το σουπερμάρκετ, τη βενζίνη. Θα μπορούσαμε επίσης να εργαζόμαστε δύο ή τρεις μέρες την εβδομάδα, κάποιες ώρες ή κάποιες βάρδιες. Θα μπορούσαμε επίσης να έχουμε μια πιο ευέλικτη σχέση εργασίας, με την ελπίδα ότι αν αλλάξουν τα πράγματα θα μπορούσε να βελτιωθεί. Ολόκληρη η εργασιακή αλυσίδα και η αγορά βρέθηκε να διαπραγματεύεται ξανά και ξανά.

4. Κατάθλιψη
Οταν οι διαπραγματεύσεις αποτυγχάνουν έρχεται η κατάθλιψη και μαζί της η παραίτηση. Το χειμώνα στην τελευταία μεγάλη συγκέντρωση πλήθους γύρω από τη Βουλή αυτό ήταν το κυρίαρχο αίσθημα, οι άνθρωποι ήταν λιγομίλητοι και αγέλαστοι. Κάποιοι έπαιζαν ξύλο μπροστά, δακρυγόνα, φωτιές, μία από τα ίδια, ο κόσμος αταίριαστος και πάλι μεταξύ του όπως και το καλοκαίρι διαλύθηκε, και όλοι πήγαν σπίτια τους. Δεν υπήρχε κάτι που μπορούσες να κάνεις.

5. Αποδοχή
Σε αυτό το στάδιο ο Ζίζεκ λέει ότι το άτομο περνάει το όριο μηδέν και δεν αντιλαμβάνεται την κατάσταση πλέον ως απειλή, αλλά ως την ευκαιρία για κάτι καινούργιο.  Υπάρχει μια αλλαγή προς έναν απευλευθερωτικό ενθουσιασμό γράφει, και αυτή η αίσθηση μοιάζει αρκετά με το ψυχολογικό κλίμα που επικρατεί στην προεκλογική περίοδο, και υποψιάζομαι και μετά από αυτή. Υπάρχει η αίσθηση της επερχόμενης δραστικής αλλαγής, της κατάληξης της αβεβαιότητας, με οποιονδήποτε τρόπο και αν συμβεί.
Αυτό το στάδιο, γράφει ο Ζίζεκ, μπορεί να έρθει μόνο όταν το τραυματικό γεγονός βιωθεί πλήρως και όχι απλώς παρατηρηθεί. Eίναι υποκειμενικό και επειδή δεν έχουμε ζήσει όλοι την απώλεια από την κρίση, οι αντιδράσεις μας και οι πολιτικές επιλογές διαφέρουν. Η αποδοχή οδηγεί στην στάση που περιγράφει ο Γάλλος φιλόσοφος Alain Badiou: είναι καλύτερο το ρίσκο και η πίστη σε κάτι που θεωρείς αληθινό, ακόμα κι αν οδηγήσει σε καταστροφή, παρά να φυτοζωείς στην αδιάφορη επιβίωση που ο Νίτσε αποκαλεί “οι τελευταίοι άνθρωποι”. Οπως σχολιάζει σχετικά ο Ζίζεκ ο οποίος τον θαυμάζει, αυτό που αρνείσαι με αυτόν τον τρόπο είναι την φιλελεύθερη ιδεολογία του θύματος, και την έκπτωση της πολιτικής σε ένα πρόγραμμα αποφυγής των χειρότερων, στην επιδίωξη της λιγότερο κακής επιλογής...
[Aπό άρθρο του Βάιου Παπανάγνου στο vima.gr]
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Η Γενιά της Ταυτότητας

Η Γενιά της ΤαυτότηταςEίμαστε η γενιά της ταυτότητας. Είμαστε η γενιά που μας σκοτώνουν γιατί κοιτάξαμε το λάθος πρόσωπο. Γιατί αρνηθήκαμε σε κάποιον ένα τσιγάρο ή γιατί είχαμε μια συμπεριφόρα που ενόχλησε κάποιον. Είμαστε η γενιά της εθνικής διασπασής της συνολικής αποτυχίας της συνύπαρξης, και της αναγκαστικής ανάμιξης των φυλών. Είμαστε η γενιά που τιμωρείτε διπλά. Καταδικασμένη να πληρώσει σε ένα κοινωνικο σύστημα που είναι τόσο γενναιόδορο με τους ξένους και που έγινε τόσο δυσβάσταχτο για το δικό μας λαό. Η γενιά μας είναι τα θύματα της γενιάς του Πολυτεχνείου που διοίκησε, μετατρέποντας τις σοσιαλιστικές της ιδέες σε τραπεζικούς λογαριασμούς ξεπουλώντας τον λαό και την πατρίδα. Απορρίπτουμε τα βιβλία της ιστορίας σας, για να ανακτήσουμε τις δικές μας αναμνήσεις μέσα απο τις ηρωικές πράξεις των προγώνων μας που διαγράφετε για να προβάλετε "ολοκαυτώματα" ξένων λαών. Δέν πιστεύουμε πλέον οτι ο Yusuf (αραβικό όνομα) είναι αδελφός μας. Έχουμε σταματήσει να πιστεύουμε σε ένα "Παγκόσμιο χωριό" και στην "Οικογένεια του ανθρώπου" Ανακαλύψαμε ότι έχουμε ρίζες, καταγωγή και ως εκ τούτου έχουμε ένα μέλλον. Η κληρονομιά μας είναι η γή μας, το αίμα μας, η ταυτότητα μας. Είμαστε οι κληρονόμοι του δικού μας μέλλοντος. Κλείσαμε τις τηλεόρασεις για να επιλέξουμε τι να δούμε και τι να διαβάσουμε, για να βγούμε στους δρόμους, να ζωγραφίσουμε τα συνθήματα μας στους τοίχους, να φωνάξουμε απο τα μεγάφωνα εναντίον της διευθαρμένης εξουσίας. Να σηκώσουμε τις σημαίες μας με το Λάμδα ψηλά. Το Λάμδα , που ήταν ζωγραφισμένο στις ασπίδες των περήφανων Σπαρτιατών προγόνων μας! Είναι το συμβολό μας. Δεν υποχωρούμε και δεν ενδίδουμε, κουραστήκαμε και βαρεθήκαμε απο την δειλία σας. Είστε απο τα χρόνια της μεταπολιτευτικής ευημερίας,της μίζας και της κομματοκρατίας, του SOS "Ρατσισμός" και της "ποικιλομορφίας" της σεξουαλικής απελευθέρωσης και της μιας σακούλας πλαστικά τρόφιμα απο τα Lidl. Eίμαστε η γένια με πάνω απο 50% ανεργία κοινωνικό χρέος , πολυπολιτισμική κατάρρευση και μια έκρηξη του αντιλευκού ρατσισμού. Είμαστε η γενιά με διαλυμένες οικογένειες, αυτοκτονίες και χρέη στο "κοινωνικό" σας κράτος και στίς τράπεζες της δημοκρατίας σας Δέν θα μάς εξαγοράσετε με ένα συγκαταβατικό πολιτικάντικο βλέμμα, με μια αμειβόμενη απο το κράτος εργασία της μιζέριας και ένα ελαφρύ κτύπημα στον ώμο. Δέν χρειαζόμαστε την δική σας πολιτική για την Ελλάδα.Η Ελλάδα είναι η πολιτική μας. Είμαστε απο το χτές, είμαστε απο το αύριο...Είμαστε η Γενιά της Ταυτότητας. Κείμενο απο την Γαλλική Γενιά της Ταυτότητας, προσαρμοσμένο με παρεμβάσεις στα Ελληνικά δεδομένα, απο μπλόγκ "απόρρητο" Όσους μπλόγκερ εμπνέει ας το ανεβάσουν.
http://wwwaporrito.blogspot.gr/

ΚΙΚΕΡΩΝ

Ένα έθνος μπορεί να επιζήσει από τους ανόητους και ακόμα και τους φιλόδοξούς του. Αλλά δεν μπορεί να επιζήσει από την προδοσία στο εσωτερικό του.Ένας εχθρός προ των πυλών είναι λιγότερο τρομερός γιατί είναι γνωστός και κρατά την σημαία του υψωμένη. Αλλά οι προδότες που κινούνται μεταξύ των εγκλείστων ελεύθερα, οι δικοί τους ύπουλοι ψίθυροι που σιγοψιθυρίζονται μέσα σ’όλες τις αυλές, ακούονται μέχρι τις αίθουσες της κυβέρνησης της ίδιας... γιατί ο προδότης δεν φαίνεται καθόλου ως προδότης: Μιλά με εκφράσεις γνωστές στα θύματά του, και φορά τα πρόσωπά τους και τα ενδύματά τους, απευθύνεται στη μικροψυχία που βρίσκεται βαθιά στις ψυχές όλων των ανθρώπων. Σαπίζει τη ψυχή ενός έθνους, εργάζεται κρυφά και άγνωστος στη νύχτα για να υπονομεύσει τους στυλοβάτες της πόλης μολύνει το πολιτικό σώμα έτσι ώστε να μην μπορεί πλέον να αντισταθεί. Ο δολοφόνος πρέπει να είναι λιγώτερο τρομακτικός

Τὸ καθῆκον μας : Περικλής Γιαννόπουλος , επίκαιρος όσο ποτέ

«Δὲν θὰ κρίνετε Σεῖς οἱ Φράγκοι -τὰ χθεσινὰ Ἀγριογούρουνα- Ἐμᾶς, ἀλλ᾿ Ἐμεῖς θὰ κρίνωμε Σᾶς καὶ τὸν Πολιτισμόν σας.»
Ἡμεῖς οἱ Ἰδεολόγοι εἴμεθα οἱ πνευματικοὶ πατέρες τοῦ λαοῦ. Ἡμεῖς εἴμεθα οἱ πραγματικοὶ ποιμένες αὐτοῦ. Ἡμεῖς κρατοῦμεν εἰς τὰ χέρια μας, τὴν ψυχήν του, τὴν καρδιά του, τὸ πνεῦμά του. Ἡμεῖς ἂν θέλωμεν τὸν διαφθείρομεν ἔως τὸ κόκκαλον. Ἡμεῖς ἐὰν θέλωμεν τὸν ναρώνομεν, τὸν ἀρρωσταίνομεν, τὸν πεθαίνομεν, τοῦ κόπτομεν κάθε καλόν, κάθε χαράν. Ἡμεῖς ἂν θέλωμεν τὸν βοηθοῦμεν ν᾿ ἀνθίσῃ περίφημα, νὰ εἶνε παραδειγματικός, θαυμάσιος. Οὔτε ὁ Δηλιγιάννης, οὔτε ὁ Τρικούπης, οὔτε κανεὶς ἄλλος πταίει, δι᾿ ὅ,τι ἔγινε, δι᾿ ὅ,τι γίνεται. Πταίουν μόνον, κυρίως, πρῶτοι, οἱ ἄνθρωποι τοῦ πνεύματος, καὶ ἡμᾶς βαρύνει ὁλόκληρος ἡ εὐθύνη της σήμερον, ἡ φοβερὰ εὐθύνη τῆς αὔριον ὁλόκληρος.

"Είς οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης".-Όμηρος

8 - Φεβρουαρίου 2005

"Αναλαμβάνετε, κύριε Πρόεδρε, την Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας για μία πενταετία όπου θα σημειωθούν σημαντικά γεγονότα και εξελίξεις: Η Ευρωπαϊκή ενοποίηση θα προωθηθεί με την ψήφιση ενδεχομένως και της Συνταγματικής Συνθήκης, τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιορισθούν χάριν της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας στη διευρυμένη Ευρώπη, τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές καθώς θα μπορούν να προστατεύονται, αλλά και να παραβιάζονται από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων και πάντως η Δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμασθεί από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης"

Ψαρούδα-Μπενάκη πρός Κάρολο... Παπούλια.

Η Αποκρυπτογράφηση της δήλωσης