http://alfeiospotamos.blogspot.com
Σπάρτη-Ιουδαία και φαιδρά…πορτοκαλέα!!!!!!
Aπάντηση στο άρθρο του Δημήτρη Κιτσίκη: «Η αινιγματική συγγένεια Σπάρτης – Ιερουσαλήμ» στο τεύχος αρ. 165 του Οκτ. 2008 του περιοδικού Τρίτο Μάτι
Aπάντηση στο άρθρο του Δημήτρη Κιτσίκη: «Η αινιγματική συγγένεια Σπάρτης – Ιερουσαλήμ» στο τεύχος αρ. 165 του Οκτ. 2008 του περιοδικού Τρίτο Μάτι
ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ ΚΑΙ ΕΒΡΑΙΟΙ Αγαπητό ΤΜ
Αναφέρομαι στο τεύχος σου αρ. 165 του Οκτωβρίου 2008 και ειδικότερα στο ανυπόγραφο σημείωμα με τίτλο: «Η αινιγματική συγγένεια Σπάρτης – Ιερουσαλήμ» εντός του άρθρου «Άγις Δ’» του κ. Δ. Κιτσίκη. Ομολογώ ότι το ΤΜ δεν μας έχει συνηθίσει σε τόσο αυθαίρετες, ατεκμηρίωτες, αόριστες και προδήλως μεροληπτικές απόψεις υπέρ του όποιου ιδεολογήματος όπως αυτές του σημειώματος. Το εντός αυτού σχόλιο (σε μαύρο φόντο) δεν διορθώνει δυστυχώς τα πράγματα, μάλλον το αντίθετο.
Ήδη από την αρχή, ο γράφων το σημείωμα, μας προδιαθέτει για τη συνέχεια με τον ισχυρό… “κόλαφο” (!) που, όπως λέει, καταφέρνει στον «ελληνικό αντισημητισμό» αναφερόμενος σε «σωρεία στοιχείων από τη διεθνή βιβλιογραφία περί της κοινής προελεύσεως Σπαρτιατών και Εβραίων», αλλά το μόνο στοιχείο που παραθέτει είναι οι ταξιδιωτικές εντυπώσεις του Sir Ρ. L. Fermor (1958), στη Μάνη, όπου κάποιοι χωρικοί τού συνέστησαν να μην επισκεφθεί το χωριό Αναβρυτή γιατί οι εκεί κατοικούντες Εβραίοι «θα τον γδάρουν» δηλ. θα τον εκμεταλλευτούν οικονομικά. Και λοιπόν; Προσθέτει μάλιστα με έμφαση ότι «τουρίστες από το Ισραήλ επισκέπτονται σήμερα τη Σπάρτη ως χώρο προγόνων τους». Εγώ θα πρόσθετα ότι και οι Σκοπιανοί λένε ότι για τον ίδιο λόγο επισκέπτονται τη Βεργίνα! Και λοιπόν;
Παρακάτω ο γράφων προσπαθεί να στηρίξει τις απόψεις του στα βιβλία των Μακκαβαίων, αποφεύγοντας να αναφέρει ότι σε αυτά έχει τις ιστορικές του ρίζες ο νεώτερος σιωνιστικός ανθελληνισμός (όρα και άρθρο στο ίδιο τεύχος περί J. Soros για Μακεδονία, Η. Κissinger για Κύπρο κ.λπ.)· και λέγω νεώτερος γιατί υπάρχει και ο ανθελληνισμός των Προφητών της ΠΔ (Ζαχαρίας, θ’ 13, Σοφονίας Β’ 5-6, Ιεζεκιήλ ΚΕ’ και Λ’ 5, Δανιήλ Η’ 21) για να μη μιλάμε μόνο για αντισιωνισμό.
Παραθέτει μάλιστα ως σοβαρό επιχείρημα κάποιο (
αρχαίο έγγραφο που αναφέρει ότι «οι Σπαρτιάτες και οι Ιουδαίοι είναι αδελφοί και ότι αμφότεροι κατάγονται από τη γενεά του Αβραάμ» δεν μας λέγει όμως ποιο είναι αυτό το έγγραφο και ποιος το έγραψε, ούτε που βρίσκεται. Και με όλα αυτά τα φαιδρά αποσιωπά εσκεμμένα ότι οι ίδιοι οι Δωριείς Σπαρτιάτες ανάγουν την καταγωγή τους στον Δώρο, γιο του Έλληνος και εγγονό του Δευκαλίωνος (Ωγυγία τ.Δ’, βιβλ. Α’) και αγνοούν παντελώς την ύπαρξη του Αβραάμ.
Συνεχίζοντας την επιχειρούμενη εκ μέρους του υποβάθμιση της νοημοσύνης των αναγνωστών του ΤΜ επιμένει με ανεξήγητο πείσμα στην… εξ Αβραάμ καταγωγή των Σπαρτιατών, αναφέροντας ότι «ένα ιερό βιβλίο των Σπαρτιατών, το οποίο όμως δεν έχει σωθεί, αποδείκνυε την κοινή προέλευση Εβραίων και Σπαρτιατών από τον Αβραάμ» αλλά δεν μας λέγει ούτε την πηγή της πληροφορίας του, ούτε πως κατάφερε να διαβάσει ένα βιβλίο που δεν υπάρχει!
Επικαλούμενος συνεχώς και επίμονα ως πηγές τους Μακκαβαίους, για να στηρίξει τις απόψεις του, προσθέτει για ποικιλία και τον Ηρόδοτο ο οποίος αναφέρει ότι ο Λάκων θήρας (πρόσωπο του Λακωνικού αποικισμού) εκατάγετο από τον Φοίνικα Κάδμο. Πέρα από το θέμα της αναμείξεως θρύλων, μύθων και ιστορικών στοιχείων από τον Ηρόδοτο, πρέπει να επισημάνουμε την επιλεκτική χρήση που κάνουν ορισμένοι σε διάφορες μικρές αναφορές στα κείμενα τους για να στηρίξουν προσωπικές τους απόψεις και σχέδια (π.χ. φοινικισμός), παραβλέποντας άλλες αντίθετες όταν δεν τους εξυπηρετούν.
Και να θυμίσουμε ότι ο Κάδμος ήταν εγγονός του Ινάχου, βασιλέως του Αργούς και γιος του Αγήνορος «ο δε Αγήνωρ ελθών (σ.σ. ναι, ελθών!) εις την Φοινίκην, έλαβε γυναίκα την Τηλέφασσαν, και εγέννησε την Ευρώπη, τον Κάδμον, Φοίνικα και Κίλικα». Επίσης, «ο Κάδμος ελθών εις την Ρόδον ίδρυσε Ναό του Ποσειδώνα και αφιέρωσε στην Αινδίαν Αθηνάν πολλά αφιερώματα» (Α. Σταγειρίτη, Ωγυγία, τ.Δ’, κεφ. Θ΄ βιβλ. Γ’). Αγνοούσε λοιπόν καταφανώς ο Κάδμος τον Βιβλικό θεό Γιαχβέ και τον προστατευόμενο του Αβραάμ!
Η επιστημονική μέθοδος αποδείξεως δεσμών συγγενείας μεταξύ λαών προϋποθέτει απαραιτήτως και παράθεση στοιχείων θρησκευτικών και γλωσσολογικών. Πώς όμως να πεισθούμε περί της εξ Αβραάμ καταγωγής των Σπαρτιατών όταν γνωρίζουμε ότι ο θεός Απόλλων, «ο θείος κηδεμών ολοκλήρου του ελληνικού έθνους» (Δ. Γουδής, Το Μαντεί-ον των Δελφών) ήτο ο κατ’ εξοχήν τιμώμενος θεός από τους Δωριείς Σπαρτιάτες; Ως Απόλλων Κάρνειος ετιμάτο από όλους τους Δωριείς, ιδιαιτέρως δε στη Σπάρτη, με ιερά και βωμούς καθώς και η θεά Άρτεμις-Ηγεμόνη (ή Αγεμώ: Παυσ. Λακωνικά) όπως και οι δύο Διός-κούροι (τω σιώ). Όσο για τα γλωσσολογικά στοιχεία, εμένα μου έρχεται στον νου το περίφημο (εξαφανισμένο σήμερα) βιβλίο του καθηγητού εβραϊκής γλώσσας και Ιουδαίου στην εθνότητα και το θρήσκευμα Joseph Isaak Jahuda με τίτλο Ηebrew is greec το οποίο προλογίζει ο καθηγητής αρχαίων γλωσσών του Πανεπιστημίου της Ν. Υόρκης Saul Levin και το οποίο βιβλίο αποδεικνύει ότι τα εβραϊκά είναι παραλλαγμένα ελληνικά: «Camouflaged Greec in Grammar as well as vocabulary».
Επειδή δε, εξ όσων γνωρίζουμε, δε λειτουργούσαν τότε στην Παλαιστίνη φροντιστήρια ξένων γλωσσών, συνάγουμε το συμπέρασμα ότι η ισχυρή αυτή επίδραση της ελληνικής γλώσσας στα εβραϊκά προήλθε από τους εκεί Ελληνες αποίκους (Κρήτες, Φιλισταίους κ.λπ.).
Ελπίζω πάντως να μη χαρακτηρισθούν οι ως άνω επιστήμονες ως Έλληνες… «σκληροπυρηνικοί εθνικιστές»!
Ως σοβαρό επιχείρημα θεωρεί ο γράφων την καταγεγραμμένη ιστορικώς απέχθεια των Σπαρτιατών προς το χρήμα και την παραλληλίζει με τη δήθεν αντίστοιχη απέχθεια των αρχαίων Εβραίων. Δυστυχώς τον διαψεύδει η ίδια η Βίβλος αναφέροντας ότι ο Αβραάμ έγινε «πλούσιος σφόδρα εις κτήνη, εις αργύριον και εις χρυσόν» σε αντάλλαγμα της “θητείας” της γυναίκας του Σάρας στο χαρέμι του Αιγυπτίου Φαραώ αρχικά και του βασιλέα των Γεράρων, Φιλισταίο, Αβιμέλεχ μετά! (Γένεση, ιβ’ 13-16), παράδειγμα που ακολούθησε και ο γιος του Ισαάκ με τη γυναίκα του Ρεβέκκα (Γένεση, κε’ 13), καθώς επίσης ότι κατ’ επιταγήν του Γιαχβέ, δια στόματος Μωϋσή, κατά την έξοδο εξ Αιγύπτου συναποκόμισαν «οι υιοί του Ισραήλ …σκεύη αργυρά και χρυσά …και εγυμνωσαν τους Αιγυπτίους” (Έξοδος, 35,36).
Πιθανόν αυτές οι πρακτικές να συνηθίζονταν εκείνη την εποχή, αλλά επίσης αποδεικνύουν την πολύ καλή σχέση των αρχαίων Εβραίων με τον χρυσό και τον άργυρο και το πόσο ο γράφων δεν διστάζει να παραποιεί την αλήθεια γιατί έτσι τον βολεύει.
Συνεχίζει ασχολούμενος με τα μακριά μαλλιά των Σπαρτιατών στα οποία έδιναν «μυστική σημασία… όπως και ο Σαμψών» και αρχίζουμε να προβληματιζόμαστε μήπως και οι τρέφοντες πλούσια κόμη “καρη-κομόωντες Αχαιοί” της Ιλιάδος είχαν… πρόγονο τον Αβραάμ!
Τέλος, κλείνει με το φίδι που εικονίζεται σε Σπαρτιατικές ασπίδες, σύμβολο αθανασίας και αναγεννήσεως (λογική ενθάρρυνση για πολεμιστές) αλλά και σοφίας, αφού κοσμεί αγάλματα της Αθηνάς και του Ασκληπιού και μας αποτελειώνει, ο καλός αρθρογράφος, συσχετίζοντας το φίδι-σύμβολο των Σπαρτιατικών ασπίδων με το δηλητηριώδες φίδι της ερήμου έχιδνα-ασπίς με το οποίο παρομοιάζεται στη Γένεση (Γένεση, μθ’ 17) η εβραϊκή φυλή Δαν!!….
Για να μην κάνω κατάχρηση της φιλοξενίας σας, θα κλείσω εδώ, με μία παρατήρηση: Πολλοί προσπάθησαν να σφετεριστούν, καπηλευθούν, αλλοιώσουν, συκοφαντήσουν, αμφισβητήσουν τα λαμπρά επιτεύγματα του Ελληνικού Πολιτισμού, σε όλες του τις εκφάνσεις. Ο καθένας για τους δικούς του σκοπούς. Ακαδημαϊκοί καριέρας, ινδοευρωπαϊστές, φοινικιστές, ανατολιστές, αφροκεντρικοί καί άλλοι, ακόμη και οι… Σκοπιανοί εσχάτως! Όλοι συντονισμένοι. Όλοι, ελπίζοντας ότι θα ξυλευθούν και αυτοί, άλλος λίγο, άλλος πολύ, αν ρίξουν τη μεγάλη Δρύ που λέγεται Ελλάδα. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να ξύνουν με τα νύχια τους τον κορμό της! Αιδώς Αργείοι!
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
Αναφέρομαι στο τεύχος σου αρ. 165 του Οκτωβρίου 2008 και ειδικότερα στο ανυπόγραφο σημείωμα με τίτλο: «Η αινιγματική συγγένεια Σπάρτης – Ιερουσαλήμ» εντός του άρθρου «Άγις Δ’» του κ. Δ. Κιτσίκη. Ομολογώ ότι το ΤΜ δεν μας έχει συνηθίσει σε τόσο αυθαίρετες, ατεκμηρίωτες, αόριστες και προδήλως μεροληπτικές απόψεις υπέρ του όποιου ιδεολογήματος όπως αυτές του σημειώματος. Το εντός αυτού σχόλιο (σε μαύρο φόντο) δεν διορθώνει δυστυχώς τα πράγματα, μάλλον το αντίθετο.
Ήδη από την αρχή, ο γράφων το σημείωμα, μας προδιαθέτει για τη συνέχεια με τον ισχυρό… “κόλαφο” (!) που, όπως λέει, καταφέρνει στον «ελληνικό αντισημητισμό» αναφερόμενος σε «σωρεία στοιχείων από τη διεθνή βιβλιογραφία περί της κοινής προελεύσεως Σπαρτιατών και Εβραίων», αλλά το μόνο στοιχείο που παραθέτει είναι οι ταξιδιωτικές εντυπώσεις του Sir Ρ. L. Fermor (1958), στη Μάνη, όπου κάποιοι χωρικοί τού συνέστησαν να μην επισκεφθεί το χωριό Αναβρυτή γιατί οι εκεί κατοικούντες Εβραίοι «θα τον γδάρουν» δηλ. θα τον εκμεταλλευτούν οικονομικά. Και λοιπόν; Προσθέτει μάλιστα με έμφαση ότι «τουρίστες από το Ισραήλ επισκέπτονται σήμερα τη Σπάρτη ως χώρο προγόνων τους». Εγώ θα πρόσθετα ότι και οι Σκοπιανοί λένε ότι για τον ίδιο λόγο επισκέπτονται τη Βεργίνα! Και λοιπόν;
Παρακάτω ο γράφων προσπαθεί να στηρίξει τις απόψεις του στα βιβλία των Μακκαβαίων, αποφεύγοντας να αναφέρει ότι σε αυτά έχει τις ιστορικές του ρίζες ο νεώτερος σιωνιστικός ανθελληνισμός (όρα και άρθρο στο ίδιο τεύχος περί J. Soros για Μακεδονία, Η. Κissinger για Κύπρο κ.λπ.)· και λέγω νεώτερος γιατί υπάρχει και ο ανθελληνισμός των Προφητών της ΠΔ (Ζαχαρίας, θ’ 13, Σοφονίας Β’ 5-6, Ιεζεκιήλ ΚΕ’ και Λ’ 5, Δανιήλ Η’ 21) για να μη μιλάμε μόνο για αντισιωνισμό.
Παραθέτει μάλιστα ως σοβαρό επιχείρημα κάποιο (
αρχαίο έγγραφο που αναφέρει ότι «οι Σπαρτιάτες και οι Ιουδαίοι είναι αδελφοί και ότι αμφότεροι κατάγονται από τη γενεά του Αβραάμ» δεν μας λέγει όμως ποιο είναι αυτό το έγγραφο και ποιος το έγραψε, ούτε που βρίσκεται. Και με όλα αυτά τα φαιδρά αποσιωπά εσκεμμένα ότι οι ίδιοι οι Δωριείς Σπαρτιάτες ανάγουν την καταγωγή τους στον Δώρο, γιο του Έλληνος και εγγονό του Δευκαλίωνος (Ωγυγία τ.Δ’, βιβλ. Α’) και αγνοούν παντελώς την ύπαρξη του Αβραάμ.Συνεχίζοντας την επιχειρούμενη εκ μέρους του υποβάθμιση της νοημοσύνης των αναγνωστών του ΤΜ επιμένει με ανεξήγητο πείσμα στην… εξ Αβραάμ καταγωγή των Σπαρτιατών, αναφέροντας ότι «ένα ιερό βιβλίο των Σπαρτιατών, το οποίο όμως δεν έχει σωθεί, αποδείκνυε την κοινή προέλευση Εβραίων και Σπαρτιατών από τον Αβραάμ» αλλά δεν μας λέγει ούτε την πηγή της πληροφορίας του, ούτε πως κατάφερε να διαβάσει ένα βιβλίο που δεν υπάρχει!
Επικαλούμενος συνεχώς και επίμονα ως πηγές τους Μακκαβαίους, για να στηρίξει τις απόψεις του, προσθέτει για ποικιλία και τον Ηρόδοτο ο οποίος αναφέρει ότι ο Λάκων θήρας (πρόσωπο του Λακωνικού αποικισμού) εκατάγετο από τον Φοίνικα Κάδμο. Πέρα από το θέμα της αναμείξεως θρύλων, μύθων και ιστορικών στοιχείων από τον Ηρόδοτο, πρέπει να επισημάνουμε την επιλεκτική χρήση που κάνουν ορισμένοι σε διάφορες μικρές αναφορές στα κείμενα τους για να στηρίξουν προσωπικές τους απόψεις και σχέδια (π.χ. φοινικισμός), παραβλέποντας άλλες αντίθετες όταν δεν τους εξυπηρετούν.
Και να θυμίσουμε ότι ο Κάδμος ήταν εγγονός του Ινάχου, βασιλέως του Αργούς και γιος του Αγήνορος «ο δε Αγήνωρ ελθών (σ.σ. ναι, ελθών!) εις την Φοινίκην, έλαβε γυναίκα την Τηλέφασσαν, και εγέννησε την Ευρώπη, τον Κάδμον, Φοίνικα και Κίλικα». Επίσης, «ο Κάδμος ελθών εις την Ρόδον ίδρυσε Ναό του Ποσειδώνα και αφιέρωσε στην Αινδίαν Αθηνάν πολλά αφιερώματα» (Α. Σταγειρίτη, Ωγυγία, τ.Δ’, κεφ. Θ΄ βιβλ. Γ’). Αγνοούσε λοιπόν καταφανώς ο Κάδμος τον Βιβλικό θεό Γιαχβέ και τον προστατευόμενο του Αβραάμ!
Η επιστημονική μέθοδος αποδείξεως δεσμών συγγενείας μεταξύ λαών προϋποθέτει απαραιτήτως και παράθεση στοιχείων θρησκευτικών και γλωσσολογικών. Πώς όμως να πεισθούμε περί της εξ Αβραάμ καταγωγής των Σπαρτιατών όταν γνωρίζουμε ότι ο θεός Απόλλων, «ο θείος κηδεμών ολοκλήρου του ελληνικού έθνους» (Δ. Γουδής, Το Μαντεί-ον των Δελφών) ήτο ο κατ’ εξοχήν τιμώμενος θεός από τους Δωριείς Σπαρτιάτες; Ως Απόλλων Κάρνειος ετιμάτο από όλους τους Δωριείς, ιδιαιτέρως δε στη Σπάρτη, με ιερά και βωμούς καθώς και η θεά Άρτεμις-Ηγεμόνη (ή Αγεμώ: Παυσ. Λακωνικά) όπως και οι δύο Διός-κούροι (τω σιώ). Όσο για τα γλωσσολογικά στοιχεία, εμένα μου έρχεται στον νου το περίφημο (εξαφανισμένο σήμερα) βιβλίο του καθηγητού εβραϊκής γλώσσας και Ιουδαίου στην εθνότητα και το θρήσκευμα Joseph Isaak Jahuda με τίτλο Ηebrew is greec το οποίο προλογίζει ο καθηγητής αρχαίων γλωσσών του Πανεπιστημίου της Ν. Υόρκης Saul Levin και το οποίο βιβλίο αποδεικνύει ότι τα εβραϊκά είναι παραλλαγμένα ελληνικά: «Camouflaged Greec in Grammar as well as vocabulary».
Επειδή δε, εξ όσων γνωρίζουμε, δε λειτουργούσαν τότε στην Παλαιστίνη φροντιστήρια ξένων γλωσσών, συνάγουμε το συμπέρασμα ότι η ισχυρή αυτή επίδραση της ελληνικής γλώσσας στα εβραϊκά προήλθε από τους εκεί Ελληνες αποίκους (Κρήτες, Φιλισταίους κ.λπ.).
Ελπίζω πάντως να μη χαρακτηρισθούν οι ως άνω επιστήμονες ως Έλληνες… «σκληροπυρηνικοί εθνικιστές»!
Ως σοβαρό επιχείρημα θεωρεί ο γράφων την καταγεγραμμένη ιστορικώς απέχθεια των Σπαρτιατών προς το χρήμα και την παραλληλίζει με τη δήθεν αντίστοιχη απέχθεια των αρχαίων Εβραίων. Δυστυχώς τον διαψεύδει η ίδια η Βίβλος αναφέροντας ότι ο Αβραάμ έγινε «πλούσιος σφόδρα εις κτήνη, εις αργύριον και εις χρυσόν» σε αντάλλαγμα της “θητείας” της γυναίκας του Σάρας στο χαρέμι του Αιγυπτίου Φαραώ αρχικά και του βασιλέα των Γεράρων, Φιλισταίο, Αβιμέλεχ μετά! (Γένεση, ιβ’ 13-16), παράδειγμα που ακολούθησε και ο γιος του Ισαάκ με τη γυναίκα του Ρεβέκκα (Γένεση, κε’ 13), καθώς επίσης ότι κατ’ επιταγήν του Γιαχβέ, δια στόματος Μωϋσή, κατά την έξοδο εξ Αιγύπτου συναποκόμισαν «οι υιοί του Ισραήλ …σκεύη αργυρά και χρυσά …και εγυμνωσαν τους Αιγυπτίους” (Έξοδος, 35,36).
Πιθανόν αυτές οι πρακτικές να συνηθίζονταν εκείνη την εποχή, αλλά επίσης αποδεικνύουν την πολύ καλή σχέση των αρχαίων Εβραίων με τον χρυσό και τον άργυρο και το πόσο ο γράφων δεν διστάζει να παραποιεί την αλήθεια γιατί έτσι τον βολεύει.
Συνεχίζει ασχολούμενος με τα μακριά μαλλιά των Σπαρτιατών στα οποία έδιναν «μυστική σημασία… όπως και ο Σαμψών» και αρχίζουμε να προβληματιζόμαστε μήπως και οι τρέφοντες πλούσια κόμη “καρη-κομόωντες Αχαιοί” της Ιλιάδος είχαν… πρόγονο τον Αβραάμ!
Τέλος, κλείνει με το φίδι που εικονίζεται σε Σπαρτιατικές ασπίδες, σύμβολο αθανασίας και αναγεννήσεως (λογική ενθάρρυνση για πολεμιστές) αλλά και σοφίας, αφού κοσμεί αγάλματα της Αθηνάς και του Ασκληπιού και μας αποτελειώνει, ο καλός αρθρογράφος, συσχετίζοντας το φίδι-σύμβολο των Σπαρτιατικών ασπίδων με το δηλητηριώδες φίδι της ερήμου έχιδνα-ασπίς με το οποίο παρομοιάζεται στη Γένεση (Γένεση, μθ’ 17) η εβραϊκή φυλή Δαν!!….
Για να μην κάνω κατάχρηση της φιλοξενίας σας, θα κλείσω εδώ, με μία παρατήρηση: Πολλοί προσπάθησαν να σφετεριστούν, καπηλευθούν, αλλοιώσουν, συκοφαντήσουν, αμφισβητήσουν τα λαμπρά επιτεύγματα του Ελληνικού Πολιτισμού, σε όλες του τις εκφάνσεις. Ο καθένας για τους δικούς του σκοπούς. Ακαδημαϊκοί καριέρας, ινδοευρωπαϊστές, φοινικιστές, ανατολιστές, αφροκεντρικοί καί άλλοι, ακόμη και οι… Σκοπιανοί εσχάτως! Όλοι συντονισμένοι. Όλοι, ελπίζοντας ότι θα ξυλευθούν και αυτοί, άλλος λίγο, άλλος πολύ, αν ρίξουν τη μεγάλη Δρύ που λέγεται Ελλάδα. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να ξύνουν με τα νύχια τους τον κορμό της! Αιδώς Αργείοι!
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
Ιωάννης Στέργιου, Θεσσαλονίκη
Αγαπητέ κ. Στέργιου
Η επιστολή σας μέ έλύπησε βαθύτατα. Όχι διότι δεν έπερίμενα τέτοιου είδους αντίδραση. Χαρακτηριστικό είναι ότι δυσκολεύεσθε νά πιστεύσετε ότι το ένθετο κείμενο στο άρθρο μου περί Αγιδος είναι του ίδιου συγγραφέως. Το θεωρείτε ανώνυμο. Συμπεραίνω πώς το καθ’ αυτό άρθρο το εγκρίνετε και διερωτάσθε: πώς ο ελληνοκεντρικός Κιτσίκης ήδυνήθη νά πρόσθεση ένα τέτοιο ένθετο; Μάλλον πρόκειται περί σιωνιστικού δακτύλου πού παρεισέφρησε εν αγνοία του. ‘Αλλά και τό ένθετο, ιδικό μου είναι, αγαπητέ φίλε, και ή επιστολή σας γιά πολλοστή φορά αποδεικνύει ότι τό σημερινό κρατίδιο των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης δεν είναι απλώς σε πλήρη παρακμή, είναι νεκρό. Ουδείς πλέον μάς παίρνει στά σοβαρά. Βλέπουμε παντού συνωμοσίες εναντίον μας αντί νά πράξουμε έργο.
Έάν δεχθούμε ότι ό ελληνισμός, και όχι ό έλλαδισμός είναι ό ίδιος ό πλανήτης, άποψη πού είναι ό ακρογωνιαίος λίθος της σκέψεως μου, τότε άς αφήσουμε τόν Σκοπιανό, τον Εβραίο και τον κόσμο όλο νά φλέγεται άπό την επιθυμία νά ταυτίζεται μέ τους ήρωες μας, μέ τόν Αλέξανδρο καί τόν Αγιδα. Καί οι Μαύροι ακόμα ταυτίζονται μέ τόν Σωκράτη.
Καί εγώ, αγαπητέ φίλε, ώς πιστός θεράπων τού Ιησού. αισθάνομαι Εβραίος, Μαύρος καί Κινέζος, ακριβώς επειδή είμαι Έλλην, δηλαδή οικουμενικός άνθρωπος. Τα επί μέρους επιχειρήματα πού παρουσιάζετε θά ήδύναντο νά συζητηθούν, όπως αυτό συνηθίζεται στά επιστημονικά μας συνέδρια, μεταξύ ιστορικών της επιστήμης μας, αλλά όχι μέ τό ύφος της επιστολής σας.
Στά διεθνή συνέδρια τού κλάδου μας θά σάς έξεδίωκαν “σηκωτό”, προφανώς κατόπινεντολής τού διεθνούς σιωνιστικού δικτύου.
Μέ πολλή συμπάθεια,
Δημήτρης Κιτσίκης
Η επιστολή σας μέ έλύπησε βαθύτατα. Όχι διότι δεν έπερίμενα τέτοιου είδους αντίδραση. Χαρακτηριστικό είναι ότι δυσκολεύεσθε νά πιστεύσετε ότι το ένθετο κείμενο στο άρθρο μου περί Αγιδος είναι του ίδιου συγγραφέως. Το θεωρείτε ανώνυμο. Συμπεραίνω πώς το καθ’ αυτό άρθρο το εγκρίνετε και διερωτάσθε: πώς ο ελληνοκεντρικός Κιτσίκης ήδυνήθη νά πρόσθεση ένα τέτοιο ένθετο; Μάλλον πρόκειται περί σιωνιστικού δακτύλου πού παρεισέφρησε εν αγνοία του. ‘Αλλά και τό ένθετο, ιδικό μου είναι, αγαπητέ φίλε, και ή επιστολή σας γιά πολλοστή φορά αποδεικνύει ότι τό σημερινό κρατίδιο των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης δεν είναι απλώς σε πλήρη παρακμή, είναι νεκρό. Ουδείς πλέον μάς παίρνει στά σοβαρά. Βλέπουμε παντού συνωμοσίες εναντίον μας αντί νά πράξουμε έργο.
Έάν δεχθούμε ότι ό ελληνισμός, και όχι ό έλλαδισμός είναι ό ίδιος ό πλανήτης, άποψη πού είναι ό ακρογωνιαίος λίθος της σκέψεως μου, τότε άς αφήσουμε τόν Σκοπιανό, τον Εβραίο και τον κόσμο όλο νά φλέγεται άπό την επιθυμία νά ταυτίζεται μέ τους ήρωες μας, μέ τόν Αλέξανδρο καί τόν Αγιδα. Καί οι Μαύροι ακόμα ταυτίζονται μέ τόν Σωκράτη.
Καί εγώ, αγαπητέ φίλε, ώς πιστός θεράπων τού Ιησού. αισθάνομαι Εβραίος, Μαύρος καί Κινέζος, ακριβώς επειδή είμαι Έλλην, δηλαδή οικουμενικός άνθρωπος. Τα επί μέρους επιχειρήματα πού παρουσιάζετε θά ήδύναντο νά συζητηθούν, όπως αυτό συνηθίζεται στά επιστημονικά μας συνέδρια, μεταξύ ιστορικών της επιστήμης μας, αλλά όχι μέ τό ύφος της επιστολής σας.
Στά διεθνή συνέδρια τού κλάδου μας θά σάς έξεδίωκαν “σηκωτό”, προφανώς κατόπινεντολής τού διεθνούς σιωνιστικού δικτύου.
Μέ πολλή συμπάθεια,
Δημήτρης Κιτσίκης
■ ΠΕΡΙ ΕΒΡΑΪΚΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ
ΣΠΑΡΤΙΑΤΩΝ
Αγαπητό Τρίτο Μάτι
Στο τεύχος 165, είδα καλά τον ισχυρισμό για την εβραϊκή καταγωγή των Σπαρτιατών. Καλό να γίνονται έρευνες και διάλογος μεταξύ των ερευνητών, αλλά όχι να βγάλουμε μόνοι μας τα μάτια μας.
Έχω να πω ότι: στην εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου (για να μην πάω πιο παλιά), οι Εβραίοι ήσαν εντελώς άγνωστοι. Όταν έμαθαν για τη Σπάρτη, αποφάσισαν να πάρουν την αίγλη τους, γι’ αυτό έγραψαν στα βιβλία των Μακκαβαίων τον ισχυρισμό ότι τάχα η Σπάρτη επικοινωνούσε με το Ισραήλ.
Ουδαμού στα αρχαία ελληνικά κείμενα (π.χ., στον Διόδωρο Σικελιώτη ή στον Απολλόδωρο) δεν αναφέρεται κάτι για την αβρααμική καταγωγή των Σπαρτιατών εν γένει, ή του Πελασγού ήρωα Κάδμου. Ουδαμού. Το έψαξα καλά.
Εξάλλου πώς είναι δυνατό να βρέθηκαν Εβραίοι στην αρχαία Ελλάδα; Οι ποιμενικοί Εβραίοι πήγαν με ναυτικό; Με ούφο; Μάλλον ο κ. Κιτσίκης δεν πρόσεξε τη βοιωτική παράδοση, που ήθελε τον Κάδμο γιο του αυτόχθονος ήρωος Ωγύγου, ο οποίος προϋπήρξε του κατακλυσμού του Δευκαλίωνος (βλέπε Λεξικό Ρίθπβ ΟππίπίάΙ, λ. «Κάδμος», σελ. 336).
Αλλά και γιος του Αγήνορος και της Τηλεφάσσης να ήταν, ο Κάδμος ήταν Έλληνας Πελασγός ήρωας σαφέστατα. Εκτός και αν υπήρξαν πολλοί προϊστορικοί ήρωες φέροντες ο καθένας το όνομα Κάδμος.
Το παραμύθι περί εβραϊκής καταγωγής των Λακώνων επανέλαβε ο Φλάβιος Ιώσηπος με τα έργα του «Ιουδαϊκή Αρχαιολογία» και «Κατά Απίωνος», στα οποία λοιδορούσε τον ελληνικό πολιτισμό. Εβραίος συγγραφέας ήταν, όχι ιστορικός.
Κλείνοντας θα ήθελα να τονίσω ότι ο Ελληνισμός χρειάζεται εθνική αυτογνωσία, όχι τερατολογίες -και ημιμάθεια- για αβρααμική καταγωγή Ελλήνων.
Ο κ. Κιτσίκης να μην επιμένει σε αυτά και να τα μελετήσει καλά τα ιστορικά στοιχεία.
Άγγελος Σακελλίας, Αθήνα
ΣΠΑΡΤΙΑΤΩΝ
Αγαπητό Τρίτο Μάτι
Στο τεύχος 165, είδα καλά τον ισχυρισμό για την εβραϊκή καταγωγή των Σπαρτιατών. Καλό να γίνονται έρευνες και διάλογος μεταξύ των ερευνητών, αλλά όχι να βγάλουμε μόνοι μας τα μάτια μας.
Έχω να πω ότι: στην εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου (για να μην πάω πιο παλιά), οι Εβραίοι ήσαν εντελώς άγνωστοι. Όταν έμαθαν για τη Σπάρτη, αποφάσισαν να πάρουν την αίγλη τους, γι’ αυτό έγραψαν στα βιβλία των Μακκαβαίων τον ισχυρισμό ότι τάχα η Σπάρτη επικοινωνούσε με το Ισραήλ.
Ουδαμού στα αρχαία ελληνικά κείμενα (π.χ., στον Διόδωρο Σικελιώτη ή στον Απολλόδωρο) δεν αναφέρεται κάτι για την αβρααμική καταγωγή των Σπαρτιατών εν γένει, ή του Πελασγού ήρωα Κάδμου. Ουδαμού. Το έψαξα καλά.
Εξάλλου πώς είναι δυνατό να βρέθηκαν Εβραίοι στην αρχαία Ελλάδα; Οι ποιμενικοί Εβραίοι πήγαν με ναυτικό; Με ούφο; Μάλλον ο κ. Κιτσίκης δεν πρόσεξε τη βοιωτική παράδοση, που ήθελε τον Κάδμο γιο του αυτόχθονος ήρωος Ωγύγου, ο οποίος προϋπήρξε του κατακλυσμού του Δευκαλίωνος (βλέπε Λεξικό Ρίθπβ ΟππίπίάΙ, λ. «Κάδμος», σελ. 336).
Αλλά και γιος του Αγήνορος και της Τηλεφάσσης να ήταν, ο Κάδμος ήταν Έλληνας Πελασγός ήρωας σαφέστατα. Εκτός και αν υπήρξαν πολλοί προϊστορικοί ήρωες φέροντες ο καθένας το όνομα Κάδμος.
Το παραμύθι περί εβραϊκής καταγωγής των Λακώνων επανέλαβε ο Φλάβιος Ιώσηπος με τα έργα του «Ιουδαϊκή Αρχαιολογία» και «Κατά Απίωνος», στα οποία λοιδορούσε τον ελληνικό πολιτισμό. Εβραίος συγγραφέας ήταν, όχι ιστορικός.
Κλείνοντας θα ήθελα να τονίσω ότι ο Ελληνισμός χρειάζεται εθνική αυτογνωσία, όχι τερατολογίες -και ημιμάθεια- για αβρααμική καταγωγή Ελλήνων.
Ο κ. Κιτσίκης να μην επιμένει σε αυτά και να τα μελετήσει καλά τα ιστορικά στοιχεία.
Άγγελος Σακελλίας, Αθήνα
Αγαπητέ κε Σακελλία,
σάς ευχαριστώ γιά τίς απόψεις
σας καί σάς παραπέμπω στην
παραπάνω απάντηση πού δίδω
στον Θεσσαλονικιό μας φίλο.
Φιλικά,
Δημήτρης Κιτσίκης
σάς ευχαριστώ γιά τίς απόψεις
σας καί σάς παραπέμπω στην
παραπάνω απάντηση πού δίδω
στον Θεσσαλονικιό μας φίλο.
Φιλικά,
Δημήτρης Κιτσίκης
______________________________________________________________
Για να δούμε τι μας λέει ο Παπαρρηγόπουλος σχετικά με τις…επαφές των Σπαρτιατών με τους…Ιουδαίους!!!!!Έτσι για να σταματήσουν οι…Ιουδαίζοντες να λένε το κατ’ελάχιστον “βλακείες”,περί…συγγένειας και άλλων φαιδρών πορτοκαλέων!!!
“ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ”,Κ.Παπαρρηγόπουλου,βιβλίον έβδομον,εκδόσεις ΓΑΛΑΞΙΑ-ΕΡΜΕΙΑΣ.
Και για να μπουν τα πράγματα στη θέση τους,πάρτε και τη χαριστική βολή του Παπαρρηγόπουλου,από το ίδιο βιβλίο και από τη σελίδα 104:
“Ο δε Ιώσηπος,όστις ήτο σύγχρονος του Ουεσπασιανού(αμέσως μετά τον Νέρωνα),ηκολούθησεν εν τη ιστοριογραφία την αυτήν οδόν της συνοικειώσεως,διότι παρεκτός άλλων έγραψεν ιουδαικήν αρχαιολογίαν εις βιβλία είκοσι,δι’ ής παρέστησε τα γνωστότερα της ανατολής έθνη,και ιδίως το ελληνικόν,εις στενήν σχέσιν προς το εβραικόν,το οποίον άλλοτε ελογίζετο ως όλως μεμονωμένον και συνήθως μάλιστα ως όλως άγνωστον.”
Δηλαδή πριν τον Ιώσηπο,πουθενά και κανείς δεν ανέφερε ποτέ για κάποιο…”εβραικό έθνος”!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΓΝΩΣΤΟΝ!!!!!
ΔΙΟΤΙ ΑΠΛΟΥΣΤΑΤΑ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΠΟΤΕ ΤΕΤΟΙΟ…ΕΘΝΟΣ!!!!!!
ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΓΝΩΣΤΟΝ!!!!!
ΔΙΟΤΙ ΑΠΛΟΥΣΤΑΤΑ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΠΟΤΕ ΤΕΤΟΙΟ…ΕΘΝΟΣ!!!!!!
Αναρτήθηκε από Πλάτων Πισατίδης
 | |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου