Το αίμα που χύθηκε θα πρέπει να αποτελέσει το λίπασμα που θαθεριέψει τη γενικευμένη κοινωνική αγανάκτηση και τον ασυμβίβαστο αγώνα προκειμένουνα πάρουμε πίσω τη ζωή μας και τις γειτονιές που μεγαλώσαμε, από τηνπολυπολιτισμική απανθρωπιά.
Το άγριο φονικό με πρωταγωνιστές τα ανθρωπόμορφα τέρατα τουκατευθυνόμενου ισλαμοφασισμού που αλωνίζουν ανεξέλεγκτα στις γειτονιές τηςΑθήνας, καμουφλαρισμένα σε συσκευασία «δυστυχισμένων» θυμάτων τουιμπεριαλισμού, δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία.
Δε συνιστά ούτε καν έγκλημα του κοινού ποινικού δικαίου,όπως επιχειρούν να το παρουσιάσουν τα φερέφωνα του ψευδεπίγραφου ανθρωπισμού.
Κανένα απελπισμένο κλεφτρόνι δεν εξετέλεσε ποτέ εν ψυχρώ άνθρωπογια να του κλέψει μια βιντεοκάμερα…
Κανένα απελπισμένο κλεφτρόνι δεν μαχαίρωσε ποτέ με τέτοιο απάνθρωποτρόπο για να παντελονιάσει ένα κινητό τηλέφωνο ή να τσεπώσει κάποια ελάχιστάευρώ.
Όχι…
Σ αυτή την παγίδα του κατευθυνόμενου αποπροσανατολισμού δενπρέπει να πέσουμε...
Η Ελληνική κοινωνία βρίσκεται αντιμέτωπη με τον πιο επικίνδυνοόλεθρο και οφείλει να αντιδράσει – έστω και αν χρειαστεί να πάρει στα χέρια τηςτις τύχες της – απέναντι σε μια πολιτεία ανάλγητη, αδιάφορη και προκλητικάυπερπροστατευτική απέναντι σε οτιδήποτε βιάζει καθημερινά τη ζωή μας.
Αυτό το φονικό, είναι μια ακόμα εκδήλωση της σύγκρουσης τωνπολιτισμών και δη των πολιτισμικών αξιών στην πιο ακραία της έκδοση.
Μέσα σ αυτό το φονικό ενσαρκώνεται το μίσος και η απανθρωπιάαπέναντι στο κατ εξοχήν αυθεντικά ανθρώπινο, που είναι η ίδια η καθημερινότητατου απλού Έλληνα πολίτη.
Η ελληνική κοινωνία οφείλει να κατανοήσει πως δεν την καλούννα συμβιώσει με καταφρονεμένους ανθρώπους που απελπισμένοι και κυνηγημένοιαγωνίζονται για την επιβίωση και τα στοιχειώδη.
Την υποχρεώνουν να διαβαίνει καθημερινά τις πύλες του Αχέροντασφιχταγκαλιασμένη με το θάνατο. Nα περπατά στο ίδιο πεζοδρόμιο με τους δολοφόνους του παιδιού της.
Όχι…
Τα χέρια αυτών των ανθρωπόμορφων τεράτων δεν τα όπλισε ηδυστυχία και η ανέχεια….
Τα χέρια αυτών των τεράτων τα οπλίζει καθημερινά το μίσος απέναντισε κάθε τι ανθρώπινο, που δεν το ανέχονται και δεν είναι πρόθυμα να συμβιώσουνμαζί του.
Πρόκειται για τέρατα που γεννήθηκαν για να σκοτώνουν και αυτήτην αλήθεια έχουμε χρέος να μη την παραβλέψουμε.
Όμως δεν είναι ένοχα τα τέρατα…
Το έγκλημα είναι μέρος της φύσης τους. Συνιστά το περιβάλλοντης ύπαρξης και της επιβίωσής τους.
Το φίδι αν το βάλεις στον κόρφο σου, αργά ή γρήγορα θα σεδαγκώσει. Αυτή είναι η φύση του και δεν ευθύνεται το φίδι γι αυτό.
Η μεγάλη ευθύνη ανήκει σ αυτόν που επέλεξε να συμβιώσει καινα ερωτοτροπήσει μαζί του.
Τα χέρια του κατευθυνόμενου ισλαμοφασισμού τα όπλισαν εκείνοιπου τους «καλωσόρισαν» με σκοπό να αποσυνθέσουν την Ελληνική κοινωνία.
Αυτά τα εγκληματικά χέρια τα όπλισαν όλοι εκείνοι που συνεχίζουννα ψαρεύουν στα θολά νερά ενός υποτιθέμενου ανθρωπισμού και καταγγέλλουν συλλήβδηνγια ρατσισμό το σύνολο της Ελληνικής κοινωνίας.
Τα εγκληματικά τους χέρια τα όπλισε η σοσιαλθολούρα των απερίσκεπτωνπου επιμένουν να βλέπουν μονομερώς την ταξική τους προέλευση, και να προσπερνούνεπιδεικτικά τις ασύμβατες με την Ελληνική κοινωνία «αξίες» μισανθρωπισμού με τιςοποίες έχουν γαλουχηθεί οι πολυπολιτισμικοί δολοφόνοι.
Τα εγκληματικά τους χέρια τέλος τα οπλίζει καθημερινά η ίδιαη κοινωνική ανοχή, η ανοχή όλων μας και η ηλίθια ελπίδα πως μια κοινωνία ανοχήςθα εξανθρωπίσει τα τέρατα και θα τα ενσωματώσει στις δικές της αξίες.
Αυτοί είναι οι μεγάλοι ένοχοι, και απέναντι σ αυτούς οφείλειη Ελληνική κοινωνία να στρέψει την ασυμβίβαστη οργή της.
Το αίμα που χύθηκε άδικα..
Το αίμα ενός πατέρα που δε θα γνωρίσει ποτέ το παιδί του,δεν πρέπει να στεγνώσει μόλις τα φώτα της δημοσιότητας επιχειρήσουν να στρέψουναλλού την προσοχή και την αγανάκτησή μας.
Αυτό το αίμα πρέπει να μετατραπεί σε ποτάμι οργής για να πνίξειτον «ανθρωπισμό» τους, τη σοσιαλθολούρα τους, τα ίδια τα τέρατα που βιάζουνκαθημερινά τη ζωή μας, αλλά και το τελευταίο ίχνος κοινωνικής ανοχής απέναντι σαυτήν την ολέθρια πραγματικότητα.
Οι Έλληνες πολίτες δεν πρέπει να «μασήσουν» άλλο το επικίνδυνοπαραμύθι του δήθεν ανθρωπισμού.
Το βιώσαμε…
Το ανεχτήκαμε…
Και σήμερα θερίζουμε με αίμα και θάνατο τους καρπούς της ανοχήςμας.
Αυτό το αίμα ας είναι το τελευταίο αδικοχαμένο αίμα ανυποψίαστουσυνανθρώπου μας, που έπεσε θύμα στο βωμό της πολυπολιτισμικότητας που ευαγγελίζονταιτα τσιράκια της Νέας Τάξης.
Και για να γίνει αυτό μόνο ένας τρόπος υπάρχει…
Αυτό το αίμα να αποτελέσει το λίπασμα που θα θεριέψει τηγενικευμένη κοινωνική αγανάκτηση και τον ασυμβίβαστο αγώνα προκειμένου να πάρουμεπίσω τη ζωή μας και τις γειτονιές που μεγαλώσαμε, από την πολυπολιτισμική απανθρωπιά.
Κάθε μέρα ολιγωρίας και ανοχής, θα ισοδυναμεί με αίμα και μεθάνατο.
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ Σκέψεις... Απόψεις... Προσεγγίσεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου