Πόσοι θυμούνται τι συνέβη στο πυρηνικό εργοστάσιο «Θρή Μάιλ Άιλαντ» της Πενσυλβένια το 1979; Όλα τα σκέπασε η τραγωδία του Τσερνόμπιλ το 1986 βοηθούντος και του ψυχροπολεμικού κλίματος.
Το τρίτο και χειρότερο δυστύχημα πυρηνικού εργοστασίου, στην Ιαπωνία έρχεται οδυνηρή υπενθύμιση των τραγικών επιπτώσεων από την χρήση της πυρηνικής ενέργειας.
Ξύπνησαν οι εφιάλτες της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, χωρίς να υπάρχει πόλεμος αυτή τη φορά… Πειθαρχημένοι οι Ιάπωνες βρίσκονται αντιμέτωποι με
# την εκατόμβη των θυμάτων από το τσουνάμι,
# την οικονομική καταστροφή από τα επακόλουθα του σεισμού και
# τον εφιάλτη της ραδιενέργειας.
Αλλά το δυστύχημα στον ιαπωνικό πυρηνικό εργοστάσιο Φουκουσίμα - Νταΐτσι ήρθε και μας απέσπασε το ενδιαφέρον από όσα συμβαίνουν στη Λιβύη.
Οι υπουργοί Εξωτερικών των «οκτώ» ισχυρών οικονομικά, αποφάσισαν να πετάξουν το μπαλάκι στον ΟΗΕ για την επιβολή «“no-fly zone”», απαγόρευση των πτήσεων της πολεμικής αεροπορίας της Λιβύης, πάνω από το λιβυκό έδαφος. Παίρνοντας θέση καθαρά υπέρ των εξεγερμένων.
Το υποκριτικό είναι ότι κατηγορούν τον Καντάφι ότι χρησιμοποιεί «μισθοφόρους» εναντίον των εξεγερμένων, αλλά κλείνουν τα μάτια στην είσοδο στρατευμάτων από τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Εμιράτα στο Μπαχρέιν, για την καταστολή των εκεί εξεγερμένων.
Τι διαφορετικό έχουν αυτοί που ζητούν «δημοκρατία», στην Λιβύη από τους «άλλους» του Μπαχρέιν; Μα αυτά τα συζήτησαν η Χίλαρυ Κλίντον με τον ομόλογό της, του Μπαχρέιν και τα βρήκαν.
Άλλο καθοδηγούμενη εξέγερση από τη Δύση κι άλλο ανεξέλεγκτη που ίσως γέρνει προς ανεξάρτητες, ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Στην Αίγυπτο, πχ. τα πράγματα ανέλαβε να καθοδηγήσει ο απόλυτα ελεγχόμενος από τις ΗΠΑ στρατός…
Απόδειξη της «ανεξάρτητης» πολιτικής που ήδη εφαρμόζεται, είναι ότι ο Αραβικός Σύνδεσμος ζήτησε να εφαρμοστεί “no-fly zone”, πάνω από τη Λιβύη. Τρομοκρατημένοι οι Άραβες δεσπότες απεγνωσμένα ζητούν την περισσότερο ενεργή ανάμειξη των ΗΠΑ (του ΝΑΤΟ) στην περιοχή.
Μη ξεχνάμε ότι στο Μπαχρέιν βρίσκεται η βάση του 5ου αμερικανικού στόλου και στη Σαουδική Αραβία υπάρχουν πλέον αμερικανικές βάσεις όπως και στο Κουβέιτ… ‘Οσο για το Ιράκ…τα αμερικανικά κατοχικά στρατεύματα, βρίσκονται εδώ και καιρό σε κατάσταση αποχώρησης, παραμένοντας…
1. Όσοι φωνάζουν για στρατιωτική παρέμβαση στη Λιβύη, ξεχνούν ότι έτσι παραβιάζεται η κυριαρχία ανεξάρτητου κράτους. Και δεν πρόκειται για απλή νομική άποψη, μια και ενδεχόμενη ΝΑΤΟϊκή παρέμβαση σημαίνει ότι ο λαός της Λιβύης έχει χάσει τα κυριαρχικά του δικαιώματα και τον έλεγχο του μέλλοντός του, παραδίδοντάς το στις «μεγάλες δυνάμεις» και δη στις ΗΠΑ.
2. Η παρέμβαση θα παρατείνει και δεν θα τερματίσει τον εμφύλιο πόλεμο. Και θα αυξήσει την αιματοχυσία.
3. Η παρέμβαση οδηγεί σε κλιμάκωση των αντιθέσεων (τι έγινε στο Ιράκ;).
4. Δεν βρισκόμαστε στην Ισπανία του 1936, όταν «μη παρέμβαση» σήμαινε ενίσχυση των φασιστικών δυνάμεων.
5. Μην ξεχνάμε ότι η επιβολή “no-fly zone” στο Ιράκ στη δεκαετία του ’90, μετά τον πρώτο πόλεμο στον Κόλπο από ΗΠΑ, Βρετανία και Γαλλία δεν οδήγησε στην Ειρήνη, αλλά στον δεύτερο πόλεμο εναντίον του Ιράκ από τους «μεγάλους». Επακόλουθο είναι να υπάρχει ήδη διαχωρισμός του ιρακινού κράτους με την λειτουργία άτυπου κουρδικού ενώ ουδείς ξέρει πόσα άλλα κρατίδια θα δημιουργηθούν «άμα με το καλό» φύγουν οι Αμερικανοί.
6. Ο κίνδυνος της πολυδιάσπασης της ενιαίας κρατικής οντότητας της Λιβύης, είναι και τώρα ορατός.
7. Έχουμε και πιο κοντινό παράδειγμα τη Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο. Η ανάμειξη του ΝΑΤΟ έχει οδηγήσει σε ειρηνική λύση; Όχι βέβαια, αλλά στη δημιουργία δύο προτεκτοράτων που τα φυλάνε (ακόμα και δικά μας) στρατεύματα.
8. Αναμφίβολα εδώ έχουμε να κάνουμε με πολύ πετρέλαιο. Αλλά γιατί τότε μόνο επέμβαση στη Λιβύη και όχι και στο Κονγκό; Επειδή εκεί τα πράγματα ήδη τα ελέγχει η ΒΡ…
9. Είναι ξεκάθαρο πως ασκείται έτσι πίεση στην Αίγυπτο – τη μεγαλύτερη απειλή στα αποικιοκρατικά ενδιαφέροντα της περιοχής. Αλλά μια ΝΑΤΟϊκή βάση δίπλα θα ασκεί πάντα μια πίεση με την απειλή επέμβασης να αιωρείται…
10. Την αλήθεια εξέφρασε ξεκάθαρα ο κορυφαίος Ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής Lindsey Graham: «Υπάρχουν καθεστώτα που θέλουμε να αλλάξουν και άλλα που δεν θέλουμε».
Η αλήθεια είναι ότι όπου το ΝΑΤΟ επεμβαίνει είναι για να καταστείλει τις κοινωνικές επιθυμίες και να επιβάλει αρεστά σ’ αυτό καθεστώτα, αδιαφορώντας για τους τάφους που αφήνει πίσω η επέμβασή του – βλέπετε Ιράκ και Αφγανιστάν.
Η προέλαση των κυβερνητικών δυνάμεων στη Λιβύη, και οι νίκες τους απέναντι στους εξεγερμένους (ποιοι είναι και τι ακριβώς επιδιώκουν και κυρίως ποιοι τους ελέγχουν) προς το παρόν επιβεβαιώνει την πρόβλεψη του αρχηγού της αμερικανικής αντικατασκοπίας James Clapper, ότι «μακροχρόνια το λιβυκό καθεστώς θα επιβιώσει»…
Τι θα γίνει με τα πυρηνικά εργοστάσια που λειτουργούν ως ωρολογιακές βόμβες απειλή στην ανθρωπότητα και εκείνα που σχεδιάζονται να κατασκευαστούν παρά τα προειδοποιητικά συγκλονιστικά ατυχήματα θα κάνει κάποιος επίσημος πρόβλεψη;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου