Η ανορθογραφία του τίτλου είναι εσκεμμένη.. Διαβάστε γιατί.
Κρατάω στα χέρια μου το πρώτο μέρος της Ιλιάδας του Ομήρου, της σειράς "Βιβλιοθήκη Αρχαίας Ελλάδας" του National Geographic από τις εκδόσεις 4Π (Τέσσερα Πι Α.Ε.). Η μετάφραση (sic!) του ομηρικού κειμένου είναι του Αλέξανδρου Πάλλη (1851-1935)..
Κατάργηση του "οι"
Ανοίγω τυχαία το βιβλίο. Πέφτω στις σελίδες 282-283. Πάρτε μία γεύση τι διάβασα. Στίχος 101, "Κι όπιου (sic) μας είναι εδώ απ' τους διο (sic) γραφτό του να πεθάνει, ας πέσει". Από ότι ξέρω το όπιο ανακαλύφθηκε στην Δύση πολύ αργότερα από την εποχή του Τρωικού Πολέμου, εκτός βέβαια κι αν οι Αχαιοί είχαν γνώσεις τις οποίες εμείς δεν γνωρίζουμε! Εκτός κι αν...εννοεί "όποιου". Γιατί όμως να το γράψει έτσι; Που πήγε το "οι"; Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλα χωρία, όπως στον στίχο 92 που λέει, "κι όπιος (sic) νικήσει...", ενώ στον στίχο 153, καταργεί το "οι" και σε άλλη λέξη, όπου γράφει "τέτιοι (sic) στον πύργο κάθουνταν...".
Κατάργηση του "υ"
Επίσης στον στίχο 101, σελίδα 282, αντί για 'δυο' διαβάζουμε 'διο'. O δαίμων του τυπογραφέιου χτύπησε. Η μήπως όχι; Λίγο παρακάτω στον στίχο 110 διαβάζουμε, "πως πιο καλύτερα η δουλιά (sic) να βγει και από τους διο (sic) τους" και παρακάτω στίχος 116, "Κι ο Έχτορας τότε έστειλε διο κράχτες μες στη χώρα". Σε άλλο σημείο στον στίχο 142 λέει "...στα δάκρια (sic) βουτημένη" ενώ και στον στίχο 165, στην σελίδα 284 γράφει "που μούστειλαν (sic) τον πόλεμο και τα πολλά του δάκρια (sic)". Τι απέγινε το "υ"; Το καταργήσαμε και δεν το πήραμε είδηση; Σύμπτωση που επαναλαμβάνεται παύει να είναι συμπτωση. Το "υ" όμως καταργείται και ως ήχος "φ" όπως συμβαίνει στις λέξεις "αυτός", "αυτοί" κτλ. Ας δούμε μερικά παραδείγματα. Στον στίχο 132, σελ. 283, γράφει "που πρώτα αφτοί (sic)...". Πιο πίσω στην σελίδα 280, στίχο 41, γράφει "Κάλια κι' αφτό (sic)...". Αρκετά παρακάτω, στην σελίδα 327, στίχο 405-406 γράφει "...κι εσένα σουστειλε (sic) αφτόν (sic)..." και λίγο πιο κάτω στίχος 422, "...γιατί αφτοί (sic) την έχουν μαγεμένα...". Και σε άλλες λέξεις όμως η γραφή του "υ" που ακούγεται "φ" καταργείται, όπως στην σελίδα 414, στον στίχο 580 γράφει, "τ' άλλο μισό έτσι αφύτεφτο (sic) χωράφι να διαλέξει" και λίγο πιο κάτω στον στίχο 590 λέει "Τότες με θρήνους μ' οδυρμούς το λατρεφτό (sic) του τέρι (sic)". Άλλο τρανταχτό παράδειγμα στην σελίδα 286, στον στίχο 258 όπου γράφει "...ομορφονιές και ζηλεφτά (sic) πουλάρια".
Όσο συνεχίζουμε να διαβάζουμε ανακλύπτουμε ότι το "υ" καταργείται και ως ήχος "β". Για παράδειγμα στην σελίδα 280, στον στίχο 47 διαβάζουμε "και το γιαλό ταξίδεβε (sic)...". Στην σελίδα 294, στον στίχο 454 γράφει, "τι σαν το μάβρο (sic) θάνατο τονέ μισούσαν όλοι", ενώ την ίδια λέξη συναντάμε στο θηλυκό γένος στην σελίδα 282, στον στίχο 103, όπου γράφει "Πρόβατο φέρτε ολόασπρο και προβατίνα μάβρη (sic)".
Κατάργηση το "ει"
Να΄ταν μόνο το "υ", όμως καλά θα ήταν. Από που κι ως που το 'δουλιά'; Κι αυτό 'σύμπτωση'; Μάλλον όχι, αφού πιο κάτω διαβάζουμε στον στίχο 131, σελίδα 283, "δουλιές (sic), που δε σ' τις βάνει ο νους, των Αχαιών και Τρώων". Και αρκετές σελίδες παρακάτω διαβάζουμε πάλι στον στίχο 427, "Δεν είναι, κόρη μου, οι δουλιές (sic) για σένα του πολέμου". Τι απέγινε το "ει"; Και δεν είναι μόνο το "δουλειά" που κακοποιείται κατά αυτόν τον τρόπο αλλά και η "αλήθεια", αφού διαβάζουμε στον στίχο 157, σελίδα 284, "Αλήθια (sic) αθάνατη θεά λες είναι σαν τη βλέπεις".
Κάπου εδώ οι αντοχές μου σε αυτήν την κακοποίηση καταρρέουν. Τελειώνοντας την αναφορά σε αυτήν την έκδοση, πάμε να δούμε τώρα μερικές φράσεις ως επιστέγασμα της αλλοίωσης που έχει υποστεί η ελληνική γλώσσα σεαυτήν. Ο στίχος 138, σελίδα 283, αποδίδεται ως εξής: "κι όπιος (sic) νικήσει, τέρι (sic) του αφτός (sic) θα σε κερδίσει". Ο στίχος 423, σελίδα 327 "κάπια (sic) απο' φτές (sic) χαϊδέβοντας (sic) τις όμορφες νυφούλες". Στην σελίδα 360, στον στίχο 497, γράφει "κι' έχυνες πικρά και μάβρα (sic) δάκρια (sic)".
Μετά από αυτά τα παραδείγματα θεωρώ σκόπιμο να υπενθυμίσω ότι το 2008 είδε το φως της δημοσιότητας μία επιστολή του Κύπριου ευρωβουλευτή Μάριου Ματσάκη, ο οποίος με σχετική εισήγηση που υπέβαλε προς τον υπουργό Παιδείας της Κύπρου Ανδρέα Δημητρίου και την οποία κοινοποίησε στους Έλληνες Ευρωβουλευτές, ζητά την απλοποίηση της ελληνικής γραφής.
Στην επιστολή του ο Κύπριος πρώην ευρωβουλευτής παραθέτει ως ʽτροφή για σκέψηʼ τις εξής προτάσεις:
1. Να καταργηθούν τα γράμματα 'η' και 'υ' και να αντικατασταθούν από το γράμμα 'ι'.
2. Να καταργηθεί το γράμμα 'ω' και να αντικατασταθεί από το γράμμα 'ο'.
3. Να καταργηθούν οι εξής συνδυασμοί γραμμάτων και να αντικατασταθούν ως εξής: 'αι'--; 'ε', 'ει'--;'ι', 'οι--;ι', 'υι'--;ι', 'αυ'--;'αβ', 'ευ'--;'εβ'.
4. Να καταργηθεί η χρήση του 'γγ' και να αντικατασταθεί από το 'γκ'.
5. Να καταργηθεί το τελικό γράμμα 'ς' και να αντικατασταθεί από το γράμμα 'σ' (Πηγή:Εφημερίδα Το ΒΗΜΑ, "Κυριακή με την Πανδώρα").
Η εφαρμογή αυτών των καταστροφικών "προτάσεων", θα αποτελέσει την ταφόπλακα της ελληνικής γραφής, αφού θα καταστήσουν την κατάργησή της και την αντικατάστασή της από την λατινική, παιχνιδάκι. Έτσι θα έχουμε την πλήρη μετατροπή από ελληνικά σε λατινικά, π.χ. αυτός-αφτος-aftos, ταίρι-τέρι-teri, μαύρο-μάβρο-mavro, ταξίδευε-ταξίδεβε-taxideve κτλ. Η Ακαδημία Αθηνών είχε προειδοποιήσει 10 χρόνια πριν για αυτήν την εξέλιξη όταν έλεγε ότι "Τον τελευταίο καιρό έχει αρχίσει να εκδηλώνεται μία τάση να αντικατασταθεί το ελληνικό αλφάβητο από το λατινικό. Η τάση αυτή γίνεται φανερή κυρίως σε κείμενα παραγόμενα από ηλεκτρονικούς υπολογιστές - με χρήστες κρατικές υπηρεσίες ακόμη και Α.Ε.Ι. - σε κείμενα προβαλλόμενα από την τηλεόραση..."
Ας δούμε τώρα ποιές από αυτές τις προτάσεις του Κύπριου, υιοθετούνται από την έκδοση του Nasional Geografic (sic!). Είδαμε το "υ" να καταργείται στις λέξεις δυο και δάκρυα σε πλήρη συμφωνία με την πρόταση νούμερο 1 παραπάνω. Επίσης είδαμε το "-οι" να καταργείται από λέξεις όπως όποιος, κάποια και τέτοιοι και το "-ει" να καταργείται στις λέξεις αλήθεια και δουλειά συμφωνώντας με την πρόταση νούμερο 3 παραπάνω. Όσον αφορά την πρόταση ν.3, την είδαμε επίσης να εφαρμόζεται στην κατάργηση του "αι" στο ταίρι, του "αυ-" στις λέξεις αυτόν, αυτοί, αφύτευτο, λατρευτό και ζηλευτά και του "αυ-" στις λέξεις ταξίδευε, μαύρος, μαύρη και χαϊδεύοντας. Κι αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα που εντόπισα σε 6 μόνο διαφορετικές σελίδες κειμένου 240 σελίδων.
Είναι τυχαία άραγε αυτή η έκδοση της Ιδιάδας και η ορθογραφία που χρησιμοποιείται, την στιγμή που υπάρχουν επίσημες προτάσεις για την κατάργηση της ελληνικής γραφής και η Ακαδημία Αθηνών έχει κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για την αυξανόμενη αντικατάσταση της ελληνικής από την λατινική γραφή, ήδη πριν μια δεκαετία; Τα συμπεράσματα δικά σας.
Τάσος Συριανός για το
anti-ntp.blogspot.com
http://mykonensis.blogspot.com/2011/10/nasional-geografic-sic.html
Κρατάω στα χέρια μου το πρώτο μέρος της Ιλιάδας του Ομήρου, της σειράς "Βιβλιοθήκη Αρχαίας Ελλάδας" του National Geographic από τις εκδόσεις 4Π (Τέσσερα Πι Α.Ε.). Η μετάφραση (sic!) του ομηρικού κειμένου είναι του Αλέξανδρου Πάλλη (1851-1935)..
Κατάργηση του "οι"
Ανοίγω τυχαία το βιβλίο. Πέφτω στις σελίδες 282-283. Πάρτε μία γεύση τι διάβασα. Στίχος 101, "Κι όπιου (sic) μας είναι εδώ απ' τους διο (sic) γραφτό του να πεθάνει, ας πέσει". Από ότι ξέρω το όπιο ανακαλύφθηκε στην Δύση πολύ αργότερα από την εποχή του Τρωικού Πολέμου, εκτός βέβαια κι αν οι Αχαιοί είχαν γνώσεις τις οποίες εμείς δεν γνωρίζουμε! Εκτός κι αν...εννοεί "όποιου". Γιατί όμως να το γράψει έτσι; Που πήγε το "οι"; Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλα χωρία, όπως στον στίχο 92 που λέει, "κι όπιος (sic) νικήσει...", ενώ στον στίχο 153, καταργεί το "οι" και σε άλλη λέξη, όπου γράφει "τέτιοι (sic) στον πύργο κάθουνταν...".
Κατάργηση του "υ"
Επίσης στον στίχο 101, σελίδα 282, αντί για 'δυο' διαβάζουμε 'διο'. O δαίμων του τυπογραφέιου χτύπησε. Η μήπως όχι; Λίγο παρακάτω στον στίχο 110 διαβάζουμε, "πως πιο καλύτερα η δουλιά (sic) να βγει και από τους διο (sic) τους" και παρακάτω στίχος 116, "Κι ο Έχτορας τότε έστειλε διο κράχτες μες στη χώρα". Σε άλλο σημείο στον στίχο 142 λέει "...στα δάκρια (sic) βουτημένη" ενώ και στον στίχο 165, στην σελίδα 284 γράφει "που μούστειλαν (sic) τον πόλεμο και τα πολλά του δάκρια (sic)". Τι απέγινε το "υ"; Το καταργήσαμε και δεν το πήραμε είδηση; Σύμπτωση που επαναλαμβάνεται παύει να είναι συμπτωση. Το "υ" όμως καταργείται και ως ήχος "φ" όπως συμβαίνει στις λέξεις "αυτός", "αυτοί" κτλ. Ας δούμε μερικά παραδείγματα. Στον στίχο 132, σελ. 283, γράφει "που πρώτα αφτοί (sic)...". Πιο πίσω στην σελίδα 280, στίχο 41, γράφει "Κάλια κι' αφτό (sic)...". Αρκετά παρακάτω, στην σελίδα 327, στίχο 405-406 γράφει "...κι εσένα σουστειλε (sic) αφτόν (sic)..." και λίγο πιο κάτω στίχος 422, "...γιατί αφτοί (sic) την έχουν μαγεμένα...". Και σε άλλες λέξεις όμως η γραφή του "υ" που ακούγεται "φ" καταργείται, όπως στην σελίδα 414, στον στίχο 580 γράφει, "τ' άλλο μισό έτσι αφύτεφτο (sic) χωράφι να διαλέξει" και λίγο πιο κάτω στον στίχο 590 λέει "Τότες με θρήνους μ' οδυρμούς το λατρεφτό (sic) του τέρι (sic)". Άλλο τρανταχτό παράδειγμα στην σελίδα 286, στον στίχο 258 όπου γράφει "...ομορφονιές και ζηλεφτά (sic) πουλάρια".
Όσο συνεχίζουμε να διαβάζουμε ανακλύπτουμε ότι το "υ" καταργείται και ως ήχος "β". Για παράδειγμα στην σελίδα 280, στον στίχο 47 διαβάζουμε "και το γιαλό ταξίδεβε (sic)...". Στην σελίδα 294, στον στίχο 454 γράφει, "τι σαν το μάβρο (sic) θάνατο τονέ μισούσαν όλοι", ενώ την ίδια λέξη συναντάμε στο θηλυκό γένος στην σελίδα 282, στον στίχο 103, όπου γράφει "Πρόβατο φέρτε ολόασπρο και προβατίνα μάβρη (sic)".
Κατάργηση το "ει"
Να΄ταν μόνο το "υ", όμως καλά θα ήταν. Από που κι ως που το 'δουλιά'; Κι αυτό 'σύμπτωση'; Μάλλον όχι, αφού πιο κάτω διαβάζουμε στον στίχο 131, σελίδα 283, "δουλιές (sic), που δε σ' τις βάνει ο νους, των Αχαιών και Τρώων". Και αρκετές σελίδες παρακάτω διαβάζουμε πάλι στον στίχο 427, "Δεν είναι, κόρη μου, οι δουλιές (sic) για σένα του πολέμου". Τι απέγινε το "ει"; Και δεν είναι μόνο το "δουλειά" που κακοποιείται κατά αυτόν τον τρόπο αλλά και η "αλήθεια", αφού διαβάζουμε στον στίχο 157, σελίδα 284, "Αλήθια (sic) αθάνατη θεά λες είναι σαν τη βλέπεις".
Κάπου εδώ οι αντοχές μου σε αυτήν την κακοποίηση καταρρέουν. Τελειώνοντας την αναφορά σε αυτήν την έκδοση, πάμε να δούμε τώρα μερικές φράσεις ως επιστέγασμα της αλλοίωσης που έχει υποστεί η ελληνική γλώσσα σεαυτήν. Ο στίχος 138, σελίδα 283, αποδίδεται ως εξής: "κι όπιος (sic) νικήσει, τέρι (sic) του αφτός (sic) θα σε κερδίσει". Ο στίχος 423, σελίδα 327 "κάπια (sic) απο' φτές (sic) χαϊδέβοντας (sic) τις όμορφες νυφούλες". Στην σελίδα 360, στον στίχο 497, γράφει "κι' έχυνες πικρά και μάβρα (sic) δάκρια (sic)".
Μετά από αυτά τα παραδείγματα θεωρώ σκόπιμο να υπενθυμίσω ότι το 2008 είδε το φως της δημοσιότητας μία επιστολή του Κύπριου ευρωβουλευτή Μάριου Ματσάκη, ο οποίος με σχετική εισήγηση που υπέβαλε προς τον υπουργό Παιδείας της Κύπρου Ανδρέα Δημητρίου και την οποία κοινοποίησε στους Έλληνες Ευρωβουλευτές, ζητά την απλοποίηση της ελληνικής γραφής.
Στην επιστολή του ο Κύπριος πρώην ευρωβουλευτής παραθέτει ως ʽτροφή για σκέψηʼ τις εξής προτάσεις:
1. Να καταργηθούν τα γράμματα 'η' και 'υ' και να αντικατασταθούν από το γράμμα 'ι'.
2. Να καταργηθεί το γράμμα 'ω' και να αντικατασταθεί από το γράμμα 'ο'.
3. Να καταργηθούν οι εξής συνδυασμοί γραμμάτων και να αντικατασταθούν ως εξής: 'αι'--; 'ε', 'ει'--;'ι', 'οι--;ι', 'υι'--;ι', 'αυ'--;'αβ', 'ευ'--;'εβ'.
4. Να καταργηθεί η χρήση του 'γγ' και να αντικατασταθεί από το 'γκ'.
5. Να καταργηθεί το τελικό γράμμα 'ς' και να αντικατασταθεί από το γράμμα 'σ' (Πηγή:Εφημερίδα Το ΒΗΜΑ, "Κυριακή με την Πανδώρα").
Ας δούμε τώρα ποιές από αυτές τις προτάσεις του Κύπριου, υιοθετούνται από την έκδοση του Nasional Geografic (sic!). Είδαμε το "υ" να καταργείται στις λέξεις δυο και δάκρυα σε πλήρη συμφωνία με την πρόταση νούμερο 1 παραπάνω. Επίσης είδαμε το "-οι" να καταργείται από λέξεις όπως όποιος, κάποια και τέτοιοι και το "-ει" να καταργείται στις λέξεις αλήθεια και δουλειά συμφωνώντας με την πρόταση νούμερο 3 παραπάνω. Όσον αφορά την πρόταση ν.3, την είδαμε επίσης να εφαρμόζεται στην κατάργηση του "αι" στο ταίρι, του "αυ-" στις λέξεις αυτόν, αυτοί, αφύτευτο, λατρευτό και ζηλευτά και του "αυ-" στις λέξεις ταξίδευε, μαύρος, μαύρη και χαϊδεύοντας. Κι αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα που εντόπισα σε 6 μόνο διαφορετικές σελίδες κειμένου 240 σελίδων.
Είναι τυχαία άραγε αυτή η έκδοση της Ιδιάδας και η ορθογραφία που χρησιμοποιείται, την στιγμή που υπάρχουν επίσημες προτάσεις για την κατάργηση της ελληνικής γραφής και η Ακαδημία Αθηνών έχει κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για την αυξανόμενη αντικατάσταση της ελληνικής από την λατινική γραφή, ήδη πριν μια δεκαετία; Τα συμπεράσματα δικά σας.
Τάσος Συριανός για το
anti-ntp.blogspot.com
http://mykonensis.blogspot.com/2011/10/nasional-geografic-sic.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου