του πολέμου περνώντας τη φρίκη,
της καρδιάς μας τη φλόγα τη φέραμε μιά!
Ως εκεί που μας πρόσμενε η Νίκη.
τ’ όνομά μας -γαλάζιο λουλούδι-
να τα πάρει ως τα πέρατα, ο θρύλος ξανά,
στους λαούς να τα κάνει τραγούδι.
το πάλι, ν’ αναστήσουμε θάμα.
Νάναι αιώνια σε τούτη τη γή Λευτεριά,
κάποιας μοίρας ορίζει το τάμα.
λες ακόμα, στης Πίνδου μια κόχη,
στους λαούς να θυμίζει, γεμάτο ψυχή,
το τρανό που ξεστόμισες «Όχι».
Στέλιος Σπεράντσας
Τον στεφανώνει η Παναγιά και γίνεται ιερός
Νέος για μας ανέτειλε δόξας χρυσός Αιώνας
Π’ απ’ όλους τους αιώνες μας γεννιέται ο πιό λαμπρός.
Πλήθος ηρώων μακρινών που τίμησαν τη γή
Του Λεωνίδα το σπαθί. του Διάκου το τουφέκι
Που η δύναμή τους τ’ όπλο μας στις νίκες οδηγεί.
Σ΄όλο τον κόσμο ν’ ακουστή παντού βροντοφωνούν
Αν ξέρη ο Έλληνας να ζή, ξέρει και πεθαίνη
Κι αυτό ας τ’ ακούνε όσοι λαοί για λευτεριά πονούν.
Δημήτριος Σ. Σούτζος
Φυλάκια Προφυλακών Τεπελενιού Απρίλης 1941
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου