ΟΥΚ ΕΙΘΙΣΤΑΙ ΤΟΙΣ ΕΛΛΗΣΙ ΠΡΟΣΚΥΝΕΕΙΝ

« Ού ποτε δουλική κεφαλή ιθεία πέφυκεν, άλλ' αιει σκολιή, καυχένα λοξόν έχει». «Ούποτε υπό ζυγόν δύσλοφον αυχένα θήσω, ούδ'εί μοι Τμώλος έπεστι κάρη». { Ελεγ. 535 και 985).

Μετάφραση:

«Όσοι γεννήθηκαν και αισθάνονται δούλοι, θα σκύβουν πάντα τα κεφάλια
τους και θα προσκυνούν. Εγώ, ο Έλληνας Θέογνις, δεν θα προσκυνήσω ποτέ, ακόμα και αν το όρος Τμώλος πέσει πάνω στο κεφάλι μου»). Ποιητής
Θέογνις ο Μεγαρεύς (ΣΤ' αι. π.Χ.).