Οι ανελέητες σφαγές στο μαρτυρικό Δοξάτο Δράμας

Ζητούσαν από τους επιζώντες, να πληρώσουν τις σφαίρες με τις οποίες εκτέλεσαν τους συγγενείς τους!!!

Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη

Το μαρτυρικό Δοξάτο Δράμας, είναι η μοναδική πόλη στην Ελλάδα, που γνώρισε τρείς φορές το ολοκαύτωμα μέσα σε τριάντα χρόνια, από τον ίδιο εισβολέα, τους βουλγάρους. Η πρώτη το 1913, τέσσερα χρόνια μετά, το 1917, η δεύτερη, και το 1941 η τρίτη.

Στον Α΄ Βαλκανικό πόλεμο, η περιοχή της Δράμας, όπως και όλη της Ανατολικής Μακεδονίας, κατελήφθη τον Οκτώβριο του 1912 από τους Βουλγάρους, για να απελευθερωθεί εν συνεχεία από τον ελληνικό στρατό κατά τον Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο την1η Ιουλίου 1913. Όταν όμως αποχωρούσαν, στις 29 Ιουνίου, κυνηγημένοι από τον Ελληνικό Στρατό, οι υποτιθέμενοι σύμμαχοί μας – γιατί έτσι ξεκινήσαμε ένα χρόνο πριν- προκάλεσαν ολέθριες καταστροφές. Την Κυριακή 30 Ιουνίου, 120 Βούλγαροι ιππείς και πεζοπόρα τμήματα περικύκλωσαν το Δοξάτο και κατέσφαξαν χωρίς διακρίσεις, άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Στη συνέχεια έβαλαν φωτιά και το πυρπόλησαν. Ο απολογισμός ήταν τραγικός!!! Κατέσφαξαν ανηλεώς, 650 ανθρώπους (το 45% των 1500 κατοίκων) και πυρπόλησαν 240 σπίτια και 80 καταστήματα, αφού προηγουμένως τα λεηλάτησαν. Όταν έφτασε ο ελληνικός στρατός, αντίκριζε παντού καπνούς και διάσπαρτα νεκρά ανθρώπινα κορμιά.

Σα να μη έφτανε αυτό το ανοσιούργημα τους, κατά την περίοδο 1916-18, (Α΄ Παγκοσμίου πολέμου), ήρθαν να αποτελειώσουν το έργο τους. Ως σύμμαχοι των Γερμανών καταλαμβάνουν την Ανατολική Μακεδονία και επιστρέφουν στον τόπο του εγκλήματος τους. Συγκεντρώνουν το θέρος του 1917 όσους άνδρες είχαν γλυτώσει από την προηγούμενη σφαγή και τους στέλνουν ως ομήρους στη Βουλγαρία για να εργασθούν στα κάτεργα. Και σύμφωνα με την Έκθεση της Διασυμμαχικής Επιτροπής, 74 από αυτούς πεθαίνουν εκεί με φρικτά βασανιστήρια, ενώ περίπου 200 γυναικόπαιδα αφανίσθηκαν από πείνα και αρρώστιες στο Δοξάτο.

Η Τρίτη, επίσης άγρια βουλγαρική σφαγή, έγινε στις 29 Σεπτεμβρίου 1941. Τότε, τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς, η περιοχή κατελήφθη από τους γερμανούς, που την εκχώρησαν στους συμμάχους τους Βουλγάρους, οι οποίοι επέβαλαν και τον εκβουλγαρισμό της περιοχής. Όποιος δεν εγγραφόταν στα μητρώα Βούλγαρος κακομεταχειριζόταν ( εκδίωξη σε άλλη περιοχή, δήμευση περιουσίας, βασανιστήρια κ.λ.π.)

Στις 28 Σεπτεμβρίου, σημειώνεται στο Δοξάτο μία εξέγερση, όταν ένοπλη ομάδα κομμουνιστών, χτύπησε και πυρπόλησε το αστυνομικό τμήμα, σκοτώνοντας 8 βούλγαρους αστυνομικούς και έναν βουλγαρογραμμένο συνεργάτη τους. Στη σύντομη μάχη που διεξήχθη, σκοτώθηκε και ένας αντάρτης από την Χωριστή.

Σύμφωνα με επίσημες μαρτυρίες, επρόκειτο για προβοκάτσια, αφού οι Βούλγαροι ήταν εν γνώσει της επίθεσης και κατέστρωσαν τα σχέδια τους για τις σφαγές της 29 Σεπτεμβρίου. Σκηνοθέτησαν λίγες μέρες πριν, ένα ψευτοκίνημα Ελλήνων Κομμουνιστών με τη σύμπραξη Βουλγάρων και έτσι ύστερα από μερικές τουφεκιές άρχισε η εκτέλεση του προμελετημένου σχεδίου. Νωρίς το πρωί της Δευτέρας 29-9-41, δόθηκε το σύνθημα και ενώ οι χωρικοί βρίσκονταν στους δρόμους.

Σ’ όλο το νομό της Δράμας βουλγαρικά αποσπάσματα εκτελούν… Γυναίκες, γέροντες, παιδιά, κλείνονται στα σχολεία και τους στρατώνες και εκτελούνται ομαδικά με χειροβομβίδες και αυτόματα όπλα… Στο μαρτυρικό Δοξάτο εκδήλωσαν τα ζωώδη ένστικτα τους. Το βράδυ (29 προς 30 Σεπτεμβρίου) συγκέντρωσαν στην πλατεία του χωριού κι άρχισαν να εκτελούν χωρίς οίκτο 270 κατοίκους και άλλους 80 μετά, συνολικά 350!

Τις επόμενες μέρες, ο Βούλγαρος πρόεδρος του Δοξάτου Δασκάλωφ και ο εφημέριος Ν. Μπλάκιεφ, υποχρέωσαν τους εναπομείναντες κατοίκους της μαρτυρικής κωμοπόλεως να πληρώσουν από 2.000 έως 2.500 λέβα κατά οικογένεια για την αξία των φυσιγγίων με τα οποία εκτελέστηκαν τα παιδιά τους, τ’ αδέλφια τους και οι πατεράδες τους. Φαινόμενο μοναδικό στην ιστορία των βαρβάρων λαών!!!

Καμία συγγνώμη για το έγκλημα!

Η υπόμνηση των γεγονότων, δεν σημαίνει ότι ζητάμε εκδίκηση, αλλά το δικαίωμα στη μνήμη. Οι απόγονοι εκείνων που αφάνισαν 6.000 Έλληνες στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη ως στρατός κατοχής (1.124 θύματα μόνο στο Δοξάτο), οφείλουν μία ΣΥΓΓΝΩΜΗ στους συγγενείς για να αναπαυτούν οι ψυχές των νεκρών τους. Και θα επιτευχθεί αυτό, όταν κάποιος Βούλγαρος επίσημος παραστεί στις σημερινές εκδηλώσεις μνήμης. Ας μιμηθούν τους Γερμανούς όταν τον Απρίλιο του 2000, ο τότε Πρόεδρος της Γερμανίας, Γιοχάννες Ράου, επισκέφθηκε τα Καλάβρυτα και εξέφρασε τα συναισθήματά του, ντροπής και βαθιάς θλίψης, για την τραγωδία.

[tromaktiko.net]

http://greeknation.blogspot.gr/2015/09/blog-post_244.html