ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ .(;).''ΠΑΝΤΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΣ ΜΥΘΟΣ'' .

Αν; θελουμε ..
απο παντου μπορουμε να βρουμε και να παρουμε δυναμη ..
Τα κλειδια; υπαρχουν μας εχουν δοθει .. 
Εμεις πρεπει ν ανοιξουμε μ αυτα την πορτα του ΝΟΥ ..
Για να δωσουμε απαντησεις πρωτα σ εμας ...και υστερα σ αυτους που πρεπειΕμεις ειμαστε οι ΗΝΙΟΧΟΙ στις αποφασεις μας, στην ζωη, και στα ονειρα μας !!
ΕΜΕΙΣ !!

Ο Μύθος
Kατά τον Hσίοδο (Θεογονία 276-282), ο Πήγασος ήταν καρπός της ένωσης του Ποσειδώνα με τη Γοργώ Mέδουσα και ξεπήδησε από τον λαιμό της όταν την αποκεφάλισε ο Περσέας με τη συνδρομή της Αθηνάς. Γόνος, λοιπόν, του θεού των υδάτων ο Πήγασος, επόμενο ήταν και το όνομά του να παραπέμπει στο υγρό στοιχείο, στην πηγή, αφού μάλιστα γεννήθηκε κοντά στις πηγές του Ωκεανού, του μυθικού ποταμού που περιβάλλει τον κόσμο (Θεογονία 281-283).
Άμεση σχέση και με τον δαμασμό του Πήγασου στην Kόρινθο από τον τοπικό ήρωα Bελλεροφόντη έχει η θεά Αθηνά. Eκεί, κοντά στην Kρήνη Πειρήνη, μια πηγή πλούσια σε νερά ακόμα και σήμερα, παραμόνεψε ο ήρωας το θεϊκό άλογο, κι όταν εκείνο πλησίασε να πιει νερό, το δάμασε περνώντας του - με την καθοδήγηση και συμπαράσταση της Αθηνάς - στο στόμα το χρυσό χαλινάρι, δώρο της ίδιας της θεάς των τεχνών (Πίνδ. O. XIII, 65. 78).
Bελλερεφόντης καταβάλλει τη Xίμαιρα,
τέρας με σώμα και κεφάλι λιονταριού,
κεφάλι με λαιμό τράγου στη ράχη. 4ος αι. π.X.
Eθνικό αρχαιολογικό Mουσείο του Tάραντα, Iταλία.

O μύθος του Πήγασου, όπως άλλωστε και όλοι οι ελληνικοί μύθοι, αποτελούν σύμβολα μιας παγκόσμιας γλώσσας, μιας «κοινής» κατανοητής σε όλους μέσα στη βαβέλ των γλωσσών και των αντιθέσεων. Ανήκει στα ακατάλυτα σύμβολα που προσφέρουν τη δυνατότητα στους θνητούς να επικοινωνούν με τη θεότητα αλλά και μεταξύ τους, στην εξυψωτική ατμόσφαιρα του αμοιβαίου σεβασμού και της αδελφοσύνης.

Διαβάστε περισσότερα Ἔρρωσο: Πήγασος, ένας φτερωτός μύθοςhttp://erroso.blogspot.com/2010/12/blog-post_28.html#ixzz1kxVsT2Zu

**Η Μέδουσα στην ελληνική μυθολογία αναφέρεται ως μία από τις τρεις Γοργόνες. Οι άλλες δύο ήταν η Σθενώ και η Ευρυάλη. Από τις τρεις αυτές αδελφές η Μέδουσα ήταν η θνητή αλλά και η κυρίως Γοργόνα γύρω από την οποία πλέκονται οι διαφοροι μύθοι. Αυτό γιατι το άλλο της όνομα ήταν Γοργώ, που σημαίνει άγρια ματιά.
Εγγονή του Νηρέα και Κόρη του Φόρκυ (γεν. Φόρκυνος ή Φόρκυος ή Φορκέα) και της Κητούς, αδελφή των Γοργόνων Σθενούς και Ευρυάλης, συγγένισσα με τις γραιες , ήταν στην αρχή Κενταύρισσα.


Κατά μια εκδοχή ήταν τόσο όμορφη που ο Ποσειδώνας ήθελε να ενωθεί μαζί της. Μεταμορφωμένος σε άλογο βρέθηκε σε επαφή μαζί της, στον ιερό χώρο της Αθηνάς. Η θεά, εξοργισμένη με το γεγονός, δεν μπορούσε να έρθει σε ρήξη με τον Ποσειδώνα και έτσι ξέσπασε πάνω στη Μέδουσα. Την μεταμόρφωσε σε απεχθές τέρας, που αντί για μαλλιά είχε φίδια. Η ασχήμια της ήταν τέτοια, που όποιος την κοιτούσε στο πρόσωπο πέτρωνε.
ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΔΟΥΣΑ ΕΔΩ :
http://www.stougiannidis.gr/medussa.htm

sillioe