ΟΙ ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ Η ΜΕΓΑΛΗ Η ΟΠΟΙΑ ΠΡΟΥΠΗΡΧΕ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΑΤΑ ΑΣΧΕΤΩΣ ΑΝ ΠΟΛΛΟΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ.

Είναι απόλυτα σωστό το γεγονός πως η αρχιτεκτονική των πυραμίδων είναι διάσπαρτη στον πλανήτη και μάλιστα χτισμένες σε εποχές που ακόμη και τώρα προβληματίζουν των ακαδημαϊκό κόσμο. Αυτό οφείλεται κυρίως στην δυσκολία χρονολόγησης που υπάρχει με βάση τις σύγχρονες τεχνικές. Αν εξαιρέσουμε την ραδιο-χρονολόγηση, μια άλλη σημαντική μέθοδος αποτελεί την εύρεση στοιχείων όπως επιγραφές κοντά στο επίμαχο σημείο.
Αν εξαιρέσουμε πάντως το εμπόδιο του ακαδημαϊκού δογματισμού, είναι εύλογο να υποθέσουμε πως ο άνθρωπος βάδιζε στον πλανήτη και κατασκεύαζε θαύματα πολύ πιο πριν από ότι οι αρχικές θεωρίες αναφέρουν.
Ένα τέτοιο  λάθος πάντως θα ήταν απόλυτα λογικό αφού οι πρώτες σοβαρές αρχαιολογικές μελέτες γίνονταν τον 19ο αιώνα όπου ο άνθρωπος προτοανακάλυπτε το παρελθόν του ενώ κουβαλούσε ήδη μέσα του τις θεωρίες κάποιον θεολόγων για την μικρή σε διάρκεια ζωής ύπαρξη της γης που την ανήγαγαν σε μερικές χιλιάδες χρόνια.
Όσον αφορά τώρα τον από μηχανής θεό που πρόσφερε το δάχτυλο του για την κατασκευή αυτών των θαυμάτων…μια προσεχτική μελέτη στην ιστορία της αρχιτεκτονικής θα δείξει πως οι δημιουργοί τους δεν έφτασαν  στο αποτέλεσμα αυτό από την μια μέρα στην άλλη, παρά μέσα από πολύχρονη μελέτη, πειραματισμό και φυσικά καλή γνώση μαθηματικών και φυσικής.
Ήταν αυτά μήπως που προσέφεραν οι αρχαίοι Θεοί-εξωγήινοι; Μήπως ήταν αυτοί που οδήγησαν τους μηχανικούς να κατασκευάσουν τους σύγχρονους ουρανοξύστες και τις κρεμαστές γέφυρες;
Αναφορικά τώρα με την πυραμιδολογία (την μελέτη δηλαδή των ιδιαίτερων στοιχείων / ικανοτήτων μιας πυραμίδας) πρέπει να γίνει κατανοητό πως και εδώ η φαντασία με την πραγματικότητα είναι αναμιγμένη. Οι μελέτες του αστρονόμου Smith την δεκαετία του 1860 ήταν αυτές που προσέφεραν τις θεωρίες πως οι διαστάσεις της μεγάλης πυραμίδας στην Γκίζα κρύβουν ιδιαίτερη σοφία όπως τις αποστάσεις γης-ήλιου, τις διαστάσεις της γης κ.α. Αυτό που όμως φαίνεται να υφίσταται είναι η ιδιαίτερη ικανότητα που παρατηρήθηκε σχετικά με την διατήρηση πτωμάτων υπό την προστασία μιας πυραμίδας. Ακολουθώντας την λογική αυτή, στην Τσεχοσλοβακία του 1959, κυκλοφόρησαν μικρές πυραμίδες από χαρτόνι όπου τοποθετώντας μέσα τους μια λεπίδα σκουριασμένου ξυραφιού, μπορούσες να την βρεις αργότερα καθαρή.
Η ξεχωριστή αυτή ιδιότητα δεν οφείλετε όμως σε καμία μαγεία παρά (όπως παρατηρεί ο βιολόγος Watson) οφείλεται στο ιδιαίτερο σχήμα της πυραμίδας η οποία μπορεί και δημιουργεί ένα εσωτερικό μαγνητικό πεδίο που ενισχύει την αναπαραγωγή των κρυστάλλων ενός μετάλλου. Μετέπειτες μελέτες με μετρητές Gauss έδειξε πως μια τέτοια ερμηνεία είναι απόλυτα πιθανή.

http://www.liako.gr/anexigito/unknown-eagypt/699-2009-12-02-17-38-00.html