Παπαί Μαρδόνιε, ποίους επ' άνδρας ήγαγες μαχησομένους ημέας, οί ού περί χρημάτων τόν αγώνα ποιεύονται, αλλά περί αρετής !

Όρκος Αθηναίων Οπλιτών


Ού καταισχυνώ όπλα τά ιερά,
ούδ' εγκαταλείψω τόν παραστάτην,
 ότω άν στοιχήσω.

Αμυνώ δέ καί υπέρ ιερών καί οσίων,
 καί μόνος καί μετά πολλών.
Τήν πατρίδα δέ ούκ ελάσσω παραδώσω,
 πλείω δέ καί αρείω
 όσης άν παραδέξωμαι.
 Καί ευηκοήσω τών αεί κραινόντων εμφρόνως, 
καί τοίς θεσμοίς τοίς ιδρυμένοις πείσομαι,
καί ούς τινας άν άλλους τό πλήθος ιδρύσεται ομοφρόνως.
Καί άν τις αναιρή τούς θεσμούς
 ή μή πείθηται, ούκ επιτρέψω.
Αμυνώ δέ καί μόνος καί μετά πάντων.
 Καί ιερά τά πάτρια τιμήσω.
Ίστορες θεοί τούτων, 
Άγραυλος, Ενυάλιος Άρης,
Ζεύς, Θαλλώ, Αυξώ, Ηγεμόνη


Όρκος Ελλήνων στίς Πλαταιές


Ού ποιήσομαι περί πλείονος τό ζήν τής ελευθερίας.
 Ουδέ εγκαταλείψω τούς ηγεμόνας, ούτε ζώντας, ούτε αποθανόντας.
Αλλά τούς εν τή μάχη τελευτήσαντας τών συμμάχων άπαντας θάψω.
 Καί κρατήσας τώ πολέμω τούς βαρβάρους, τών μέν μαχεσαμένων υπέρ τής Ελλάδος πόλεων ουδεμίαν ανάστατον ποιήσω,
 τάς δέ τά τού βαρβάρου προελομένας απάσας δεκατεύσω.
Καί τών ιερών εμπρησθέντων καί καταβληθέντων υπό τών βαρβάρων ουδέν ανοικοδομήσω παντάπασιν.
 Αλλ' υπόμνημα τοις επιγιγνομένοις εάσω καταλείπεσθαι τής τών βαρβάρων ασεβείας.




Καί λίγα ενημερωτικά:
Άγραυλος : Ήταν κόρη τού κόρη τού βασιλέως τής Αττικής Κέκροπος καί τής γυναίκας του Αγραύλου, αδελφή δέ τής Έρσης καί τής Πανδρόσου. Θυσιάστηκε υπέρ τής πατρίδος της κατακρημνισθείσα από τήν Ακρόπολη κάποτε πού η Αθήνα δέχτηκε εχθρική επιδρομή. Πρός τιμήν της οι Αθηναίοι ίδρυσαν ιερόν στήν θέση πού σκοτώθηκε κάτω απ' τό βόρειο τείχος όπου ο βράχος σχηματίζει πολλά σπήλαια. Ένα απ' αυτά αφιερώθηκε στήν Άγραυλο καί θέσπισαν ώστε νά δίνεται σ' αυτό ο καταπληκτικός όρκος  τών Αθηναίων εφήβων υπέρ τής Πατρίδος.
Ηγεμόνη : Ήταν χθονία θεότης, πού αργότερα ταυτίστηκε μέ τήν Άρτεμι, η οποία έλαβε καί τό επίθετο Ηγεμόνη. Μέ αυτό τό όνομα λατρευόταν η Άρτεμις στήν Σπάρτη, στήν Αρκαδία, στήν Τεγέα , στήν Αμβρακία, στήν Αιτωλία καί αλλού. Κατ΄άλλη εκδοχή ήταν αδελφή τής χάριτος Αυξούς, η οποία οδηγεί, ηγείται καί ετιμάτο στήν Αθήνα.
Θαλλώ : Ήταν μία από τίς Ώρες  γιά τούς Αθηναίους. Προσωποποιούσε τήν βλάστηση τής ανοίξεως καί συνεπώς τό κάλλος όταν είναι στήν ακμή του. Η άλλη Ώρα γιά τούς Αθηναίους ήταν η Καρπώ πού προσωποποιούσε τήν ωρίμανση τού θέρους.
Αυξώ  : Ήταν μία από τίς Χάριτες γιά τούς Αθηναίους καί συμβόλιζε τήν αύξηση, τήν ανάπτυξη.
Αναφέρονται επίσης καί ως τρείς Ώρες οι κόρες τού Διός καί τής Θέμιδος οι οποίες ήσαν η Θαλλώ, η Αυξώ καί η Καρπώ. Πάντως λατρευόνταν στήν Αθήνα μέ εξαιρετικές τιμές.
Μάχη τών Πλαταιών : Έγινε τό 479 π.Χ. μεταξύ τών ενωμένων Ελλήνων υπό τόν Σπαρτιάτη βασιλιά Παυσανία καί τών Περσών υπό τόν Μαρδόνιο, πού ήταν καί γαμβρός τού Πέρση βασιλιά Ξέρξη. Στό πλευρό τών Περσών πολέμησαν καί οι μηδίσαντες Θηβαίοι. Νίκησαν οι Έλληνες.
Αξίζει νά αναφέρουμε αυτό πού είπαν κατάσκοποι τών Περσών, στόν Μαρδόνιο, όταν είδαν τούς Έλληνες νά αδιαφορούν καί φυσικά νά μήν φοβούνται τό πολυπληθές τών Περσών:

Παπαί Μαρδόνιε,

ποίους επ' άνδρας ήγαγες μαχησομένους ημέας,

οί ού περί χρημάτων τόν αγώνα ποιεύονται,

αλλά περί αρετής !

πηγή