Παρατηρώντας κάποιον να πράττει προς μια κατεύθυνση και μετά να δηλώνει υπέρ ή κατά, μας αναγκάζει να σκεφτούμε ότι αν τα λόγια του είναι διάφορα του αποτελέσματος, οι πράξεις του που το πραγματοποίησαν δεν ήταν. Έτσι αν οι λόγοι δεν είναι απαραίτητα ο καθρέφτης μιας σκέψης οι πράξεις είναι πάντα...
Κάποιες ιδεολογικές ομάδες χαρακτηρίζονται από συνέπεια έργων και λόγων. Χαρακτηρίζουν τον χριστιανό ως ακίνδυνο και αγωνίζονται να συνυπάρξουν μαζί του. Αυτοί είναι οι γνωστοί ελληνοκεντρικοί. Παρόλο που η ιδέα τους μάς είναι απεχθής αναγνωρίζουμε ότι παρουσιάζουν συνέπεια έργων και λόγων. Είναι συνεργάτες του χριστιανού και αγωνίζονται για μια καρέκλα στο τραπέζι με γεύμα το Ελληνικό Έθνος.
Κάποιες ιδεολογικές ομάδες τρώνε ήδη στο τραπέζι του χριστιανού δυνάστη. Όσο τρώνε τόσο πίνουν στην υγειά των χριστιανών ομοτράπεζών τους. Αυτοί είναι οι γνωστοί εθνοπροδότες ελληνοχριστιανοί. Είναι συνεπείς στα έργα και τα λόγια τους. Τους αναγνωρίζουμε την ταύτιση αιτίου και αποτελέσματος. Το ίδιο και αυτοί αναγνωρίζουν σε εμάς. Την υπόσχεσή μας ότι θα τιμωρηθούν μαζί με τους χριστιανούς ως ένα σώμα. Κανένας ελληνοκεντρικός λόγος καμμία ελληνοκεντρική κορώνα δεν θα μειώσει την ποινή τους...
Κάποιες άλλες ιδεολογικές ομάδες αναγνωρίζονται μόνο από την τελευταία κατηγορία. Ενώ κραυγάζουν μεγαλόφωνα την αντίθεσή τους στο χριστιανικό κατεστημένο δεν πράττουν τίποτε προς αυτήν την κατεύθυνση. Είτε παραμένουν άπραγοι προς όφελος του χριστιανού, είτε πράττουν προς το συμφέρον του χριστιανού, την ίδια στιγμή που τον χαρακτηρίζουν εθνικώς επιζήμιο. Αυτοί είναι οι παρδαλοί χριστιανοί, οι γνωστοί «εθνικοί». Σε αυτούς διακρίνουμε ασυνέπεια έργων και πράξεων. Αυτό που τελικά θα πράξουν είναι σε ανακολουθία με αυτό που λένε, και το αίτιο των πράξεών τους θα φανεί εκ των υστέρων.
Είναι παρδαλοί χριστιανοί, γιατί οι πράξεις τους, είτε ωφελούν φανερά τον χριστιανό είτε δεν τον ζημιώνουν. Όταν μιλάνε για αναβίωση του Ελληνισμού, εννοούν ανάλογα με τον βαθμό χριστιανοπληξίας, είτε την αναγνώριση από την χριστιανική ηγεσία, είτε από το χριστιανικό κοινοβούλιο!..
Όταν μιλάνε για δικαιοσύνη αναφέρονται στα χριστιανικά δικαστήρια. Μιλάνε εναντίον κάθε ιδέας για οργάνωση ωφελώντας τον ωργανωμένο χριστιανό. Συμμετέχουν σε επιτροπές και κάθονται στο ίδιο τραπέζι με τον χριστιανό. Ο χριστιανός δεν τους θέλει, αλλά αυτοί πάνε κοντά του. Τα λόγια τους εναντιώνονται στο χριστιανικό κατεστημένο, αλλά η συμπεριφορά τους επιδιώκει την συνύπαρξη. Δίνουν άφεση στον χριστιανό δυνάστη, και θάβουν το Ελληνικό Κίνημα. Εμφανίζονται αντιπρόσωποι του Κινήματος με εντολή να ακυρώσουν το Κίνημα με αντάλλαγμα μια αναγνώριση και κάποια προνόμια. Ακίνδυνοι για τον χριστιανό, επικίνδυνοι για το Έθνος κομπάζουν και περηφανεύονται για επιτυχίες.
Αυτά τα τρία είδη εποπτεύονται αυστηρά από τους Έλληνες θρησκευτές. Τα πρώτα δύο είδη των χριστιανών και των δοσίλογων είναι φανερά. Το τρίτο, των παρδαλών χριστιανών είναι καμουφλαρισμένο στα λόγια του. Στις πράξεις όμως, σε αυτές που έχουν να κάνουν με την χριστιανική τάξη, αποκαλύπτονται. Ο σκοπός τους αποκαλύπτεται από την συμπεριφορά τους, από τον τρόπο ζωής τους. Τότε μόνο, εκ του αποτελέσματος, φαίνεται η υποκρυπτομένη αιτία. Τότε μόνο εμφανίζεται καθαρά το κρυφό αίτιο, που είναι συνεπέστατο με τις πράξεις τους. Τότε εξηγείται η ασυνέπεια λόγων και πράξεων...
Ο τρόπος ζωής, η στάση τους, είναι συνεπής με τον επιδιωκόμενο σκοπό. Η ατολμία τους για πρωτοβουλία, η επιθυμία για αναγνώριση, η συμμετοχή τους σε καθεστωτικά σχήματα, η φροντίδα για την εξωτερική εικόνα δηλώνει αντιστοίχως οκνηρία, μειονεξία, περηφάνεια και ναρκισσισμό.
Η συνέπεια θα βρεθεί στο αίτιο που θα ακολουθήσει, επιθυμία για χρήμα, δόξα, τιμές, υστεροφημία, ματαιοδοξία, έπαρση κ.τ.λ. Συγκεντρώνουν στις πράξεις τους όλα τα χαρακτηριστικά του ανατολίτη εξουσιαστού. Είναι παρδαλοί χριστιανοί με Ελληνικό μανδύα. Δίνουν τεράστια σημασία σε εκδόσεις βιβλίων, περιοδικών, τελετών για να φαίνονται Έλληνες, ακριβώς όπως φτιασιδώνεται μια κοκέτα για να φαίνεται ωραία. Αυτό ονομάζουν αγώνα. Ο καλλωπισμός της κοκέτας είναι αγώνας! Ντύνονται στρατιώτες αλλά γυρνάνε από την μάχη άκαπνοι. Δεν πάνε καν στην μάχη. Ντύνονται όμως για να ποζάρουν!..
Η μάχη στον στίβο της κοινωνίας, είναι ακραία», «ο αγώνας για προστασία ψυχών από την χριστιανική δοξασία είναι μεμπτός», «η μεταστροφή του χριστιανού σε Έλληνα, είναι προσηλυτισμός», «ο αγώνας για επανάκτηση των Ελληνικών εδαφών είναι φανατισμός», «η εκδίωξη του χριστιανικού κλήρου είναι φασισμός», «η επικράτηση της Ελληνικής παιδείας σε Έλληνες αποτελεί επιβολή» κ.ο.κ., αυτά παπαγαλίζουν συνεχώς οι παρδαλοί χριστιανο-εθνικοί.
Η μοναδική τους έγνοια είναι να τους αναγνωρίσει ο χριστιανός το δικαίωμα στην θρησκευτικότητα. Θέλουν να του αρέσουν, να τους προσέξει. Και ο χριστιανός δυνάστης καλά κρατεί. Προκειμένου να αρέσουν, κάνουν εκπτώσεις σε αιτήματα, κατεβάζουν τον πήχυ, κάθονται φρόνιμα. Ο τρόπος ζωής φανερώνει τον επιδιωκόμενο σκοπό, τα λόγια ενίοτε...
Είναι απαραίτητο οι Έλληνες θρησκευτές να αναγνωρίζουν την κατηγορία των μειοδοτών, των σφετεριστών του Κινήματος από την ασυνέπεια πράξεων και λόγων. Από τις εκπτώσεις, από τους συμβιβασμούς, από την ατολμία, από τα μεγάλα λόγια και τα μικρά έργα.
Η απόσταση έργων και λόγων αποτελεί σαφή ένδειξη ότι τα κρυφά αίτια θα εμφανιστούν μετά το αποτέλεσμα. Η πληρωμή της προδοσίας αποτελεί το κρυφό αίτιο που θα αποκαλυφθεί μετά την προδοσία. Το αίτιο που ώριζε τις συμβιβαστικές πράξεις και ερχόταν σε αντίφαση με τις εξαγγελίες και τα παχιά λόγια.
Ασφαλώς υπάρχει και η περίπτωση να αποδεικνύωνται μικρότεροι των περιστάσεων, ανεπαρκείς των απαιτουμένων, λιγώτεροι των προσδοκιών. Ο νόμος της συνειδητότητος επιτάσσει κάθε ιδέα που αφομοιώνεται να τείνει στη πραγμάτωση. Έτσι η τελική πράξη θα αποδείξει ποια ιδέα είναι και η κυρίαρχη. Η ιδέα της αυτοδιάθεσης ή του συμβιβασμού;..
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΘΑΝΑΤΟΣ Δέξιππος-Αγωνιστής υπέρ Πατρώων Θεών και Μητρώων Θεαινών...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου