Ο διεθνής Σιωνισμός και οι υπηρέτες του

Ο διεθνής Σιωνισμός και οι υπηρέτες του...Ο αρχιερέας του σιωνισμού, Moses Hess, μαζί με τους Syrkin, Borochow και άλλους, ήταν ένας από τους πρωτεργάτες του σοσιαλισμού στην Ευρώπη!

«Θα σχηματίσουμε εκεί κάτω (στην Παλαιστίνη) ένα κομμάτι του ευρωπαϊκού τείχους απέναντι στην Ασία, την πρωτοπορία του πολιτισμού απέναντι στη βαρβαρότητα». Teodor Hertzl (Benjamin Zeep), θεμελιωτής του πολιτικού σιωνισμού, Το Εβραϊκό Κράτος, 1897. «[…] Να σφάξετε όλα τα αρσενικά με τα μαχαίρια σας και τις γυναίκες και τα βρέφη και τα κτήνη και όλα όσα βρίσκονται στην πόλη (τους) να λάβετε ως λάφυρα […] Τις πόλεις των λαών αυτών, που ο Κύριος Ο Θεός σας έδωσε ως κληρονομιά, να μην αφήσετε ζωντανό ο,τιδήποτε αναπνέει αλλά να τους εξολοθρεύσετε όλους κατά κράτος, τους Χετταίους και τους Αμορραίους, τους Χαναναίους και τους Φερεζαίους, τους Ευαίους και τους Ιεβουσαίους, όπως σας πρόσταξε ο Κύριος ο Θεός σας, για να μην σας διδάξουν να κάνετε τις ίδιες βδελυρές πράξεις που έκαμαν αυτοί στους θεούς τους, και αμαρτήσετε στον Κύριο τον Θεό σας». ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟ 20: 10–18.

Έτσι, ωμά και απροσχημάτιστα πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες μεγάλες σφαγές των λαών της Χαναάν από τον «περιούσιο λαό», δηλαδή τις φυλές των Ιουδαίων που εισέβαλαν στα εδάφη της Παλαιστίνης. Τρεισήμισι χιλιάδες χρόνια μετά, τα «τέκνα του Αβραάμ και του Ισαάκ» υποστηριζόμενα από το σύνολο της παγκόσμιας κυριαρχίας απλώς ακολουθούν τις παραινέσεις των ιερών κειμένων του Ιουδαϊσμού απέναντι στους αλλόφυλους, για ένα φυλετικά «καθαρό» εβραϊκό κράτος από τον Ιορδάνη ως την Μεσόγειο.
Τα «ιερά» τους κείμενα δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρερμηνείας: «επειδή συ είσαι λαός άγιος εις Κύριον τον Θεόν σου· σε εξέλεξε Κύριος ο Θεός σου διά να είσαι εις αυτόν λαός εκλεκτός παρά πάντας τους λαούς τους επί του προσώπου της γης». (ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟ: Ζ, 1–6)
Αλλά και:
«Οι κάτοικοι του κόσμου διαιρούνται μεταξύ του Ισραήλ και των υπόλοιπων λαών. Το Ισραήλ είναι ο εκλεκτός λαός…». Ραβίνος Κοέν, Ταλμούδ, εκδ. Payot, 1986. Ούτε στις προθέσεις μας είναι αλλά και ούτε μπορεί να εξαντληθεί σ’ ένα μόνον άρθρο, η τεχνική της Κυριαρχίας για την εξαπάτηση και τον αποπροσανατολισμό των κοινωνιών με ποικίλα ιδεολογικά σκιάχτρα και προσχήματα, προκειμένου να φέρουν εις πέρας τα, γενοκτονικού χαρακτήρα, σχέδιά τους κατά πολυπληθών ομάδων ανυπότακτων ανθρώπων. Μυθοπλασίες, μπαμπούλες και σαθρά άλλοθι, σε συνδυασμό με μανιχαϊστικού τύπου διλήμματα «ή μαζί μας ή εναντίον μας», μπορεί να αποκοιμίζουν ακόμα αρκετές ναρκωμένες συνειδήσεις και να τρομάζουν τα παιδιά αλλά είναι πλέον φανερό ότι δεν μπορεί να ξεγελιούνται πολλοί για πάντα. Και ως γνωστόν το ψέμα έχει κοντά ποδάρια.
Κάθε φορά που το εβραϊκό κράτος εγκαταλείπει τα προσχήματα και προχωρά σε γενοκτονική σφαγή κατά των Παλαιστινίων, ισοπεδώνοντας τα σπίτια τους και βομβαρδίζοντας τα σχολεία τους όταν σχολούν τα παιδιά, ένας παράξενος θίασος αναλαμβάνει δράση…
Ισραηλιτικά «συμβούλια», επιτροπές για την καταπολέμηση του «ρατσισμού», παρατηρητήρια για τα «ανθρώπινα δικαιώματα», «ανεξάρτητοι» οργανισμοί και ΜΚΟ αλλά και ομάδες «αντιφασιστών» και «αυτόνομων», έρχονται για να δώσουν το απαραίτητο (αριστερό) άλλοθι στον θύτη με την επίκληση του λεγόμενου αντισημιτισμού. Ασφαλώς υπό το άγρυπνο όμμα των κατά τόπους ισραηλινών πρεσβειών και των παραρτημάτων τους. Δεν υπάρχει σφαγή Παλαιστινίων από τον σιωνιστικό ζυγό που να μην συνοδεύεται από πλημμυρίδα περισπούδαστων αναλύσεων, στις οποίες προσεκτικά διυλίζεται ο «αντισημιτικός» κώνωπας και ζυγίζεται το ξύγκι από την μύγα, που θα κάνει το θανάσιμο λάθος να περάσει την ώρα της σφαγής κοντά σε κάποια εβραϊκή συναγωγή.
Όλος αυτός ο θεσμός δεν αποτελεί παρά το ορατό κομμάτι ενός καλολαδωμένου μηχανισμού προπαγάνδας και επιβολής με απεριόριστο χρήμα και πολιτική ισχύ που τα γρανάζια του λειτουργούν με ακρίβεια ρολογιού. Οργανώνει συλλαλητήρια υπέρ των φονιάδων, συκοφαντεί, προγράφει τους αντιπάλους (όσους δεν δολοφονήσει) με πληρωμένες καταχωρήσεις στον Τύπο και συντάσσει «Μαύρες Βίβλους», ζητά λογοκριτική παρέμβαση των κυβερνήσεων σε όποια χώρα διαπιστώνει «αντισημιτικές» ενέργειες ή απόψεις και την ποινική δίωξη όσων στρέφονται ενάντια στα ισραηλινά συμφέροντα ή αρνούνται να αναγνωρίσουν το ολοκαύτωμα των εβραίων από τους Ναζί. Γιατί ένα από τα επιτεύγματα του «νομικού πολιτισμού» των «δυτικού τύπου» καθεστώτων είναι η ποινικοποίηση της άρνησης του ολοκαυτώματος των εβραίων από τους ναζί. Αλλά ακόμα και εκεί που δεν υπάρχουν κρούσματα «αντισημιτισμού» θα πρέπει να επινοηθούν καταλλήλως, ακόμα και αν δεν υπάρχουν αρκετά ντοκουμέντα, θα κατασκευαστούν. Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τις «αποκαλύψεις» ότι ραβίνοι έστελναν απειλητικές επιστολές στους …εαυτούς τους για να δημιουργηθεί το κατάλληλο κλίμα καταδίκης του «αντισημιτισμού»
Είναι οι ίδιοι απολογητές των «ανθρωπιστικών» βομβαρδισμών κατά της Σερβίας, οι υποστηρικτές των εισβολών στο Ιράκ, τη Σομαλία και το Αφγανιστάν, οι σπόνσορες των κρατών τύπου Κοσσόβου, αυτοί που σπεύδουν να διαγνώσουν το εξ ίσου επικίνδυνο σύμπτωμα του «αντιαμερικανισμού» σε όσους εξεγείρονται με την κρατική βαρβαρότητα. Καθωσπρέπει πένες που στάζουν αίμα.

Αλλά τι είναι ο «αντισημιτισμός»;

Αν ανοίξουμε οποιοδήποτε λεξικό, θα δούμε ότι είναι «η προκατάληψη ή η εχθρότητα ενάντια στους Εβραίους» Είναι όμως οι εβραίοι οι μόνοι Σημίτες; Και οι σημερινοί έποικοι, εισβολείς και σφετεριστές της Παλαιστίνης έχουν καμία σχέση με τις βιβλικές δώδεκα φυλές του Ισραήλ;
Στο δέκατο κεφάλαιο της Γένεσης, ο Νώε μοιράζει τον γνωστό τότε κόσμο (ως ο μόνος που επέζησε του Κατακλυσμού) στους τρεις γιούς του, τον Σημ, τον Χαμ και τον Ιάφεθ. Έκτοτε οι απόγονοι του Σημ, (ο μόνος που ευλογήθηκε από τον Νώε) κατοικούν στην Μεσοποταμία και Αραβία και εν γένει την Ανατολή (10:30). Ο Νώε καταράστηκε τον Χαμ (που ένιωσε κάπως περίεργα όταν είδε τον πατέρα του γυμνό!) «Και ο Νώε είπε: Κατηραμένος θα είναι ο Χαμ. Χειρότερος από δούλος θα είναι στους αδελφούς του».


Και πρόσθεσε:
«Ευλογημένος να είναι ο Γιαχβέ, ο Θεός του Σημ! Και ο Χαμ να είναι δούλος του». (εδ.24–27). Οι απόγονοι του Χαμ μετοίκησαν στην Αφρική και στην ΝΑ Ασία ενώ οι απόγονοι του Ιάφεθ στα νησιά της Μεσογείου. Εξ άλλου η κοινή —σημιτική— καταγωγή Αράβων, Συρίων, Βερβερίνων, των αρχαίων εβραίων και άλλων δεν αμφισβητείται από κανέναν.
Άρα, η καθιερωμένη ερμηνεία του όρου «αντισημιτισμός» όχι μόνο αποδεικνύεται ότι είναι μια αρλούμπα αλλά μονοπωλεί εκ του πονηρού το «πατρογονικό» δικαίωμα των «απογόνων του Αβραάμ και του Δαυίδ» σε μια περιοχή που ποτέ δεν τους άνηκε.
Οι εβραϊκές κοινότητες της διασποράς δεμένες με τεκτονικού τύπου συντεχνιακές σχέσεις, με την ρητή απαγόρευση των επιγαμιών, η ενασχόληση με επαγγέλματα μεταπρατικού τύπου όπως το εμπόριο (λόγω των απαγορεύσεων κατοχής γης), και ιδίως το απεχθές «επάγγελμα» της τοκογλυφίας από μερίδα τους, τροφοδότησαν μύθους και παραδόσεις, αλλά και πολλά λαϊκά αντιεβραϊκά ξεσπάσματα. Ως ένα σημείο, ελεγχόμενα και καθοδηγούμενα από τους εθνικούς σχηματισμούς εξουσίας που έβλεπαν ότι υπονομευόταν η ισχύς τους από το πρώτο, παγκόσμιας εμβέλειας, λόμπυ, και αξιοποίησαν την γενική αντιπάθεια προς την μεταπρατική εβραϊκή κάστα. Οι διωγμοί και οι δημεύσεις των περιουσιών επιφανών, και μη, εβραίων, σε όλη την Ευρώπη, από τον μεσαίωνα μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του σαράντα, εξυπηρέτησαν με τον καλύτερο τρόπο την «νεκρανάσταση» του «βασιλείου του Δαυίδ» στα «πατρογονικά» εδάφη.
Αν η κατασκευή ενός κράτους προϋπέθετε ιστορικά μια συμπαγή «εθνότητα», κοινή «γλώσσα» και «καταγωγή» (με εξαίρεση τα αποικιο–κρατικά μορφώματα), στην περίπτωση του σύγχρονου κράτους του Ισραήλ όλα αυτά έπρεπε να κατασκευαστούν από την αρχή. Δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο για την παγκόσμια κυριαρχία που αναζητούσε απεγνωσμένα έναν τρόπο για να υποτάξει τον ατίθασο Αραβικό πληθυσμό μιας στρατηγικής σημασίας περιοχής που γειτνιάζει με περιοχές πλούσιες σε πετρέλαιο αλλά και νερό. Η γεωπολιτική σημασία της περιοχής ανά τους αιώνες εξηγεί το γιατί μια κραταιά αυτοκρατορία της εποχής εκείνης, –όπως η Ρωμαϊκή, σπατάλησε ένα σημαντικό δυναμικό της προκειμένου να κρατήσει στον έλεγχό της αυτή την περιοχή.
Μια σειρά από κατασκευασμένους ιουδαιοχριστιανικούς μύθους, θραύσματα προφητειών και «αποκαλύψεων» από την Βίβλο μαζί με την ανεξάντλητη υπομονή των προπαγανδιστών της επιστροφής στη Σιών (αυτό το όνομα έδωσαν στην Παλαιστίνη Εβραίοι της διασποράς, όνομα που είχε ένας λόφος της Ιερουσαλήμ) μετά από είκοσι αιώνες έφερε τελικά το «επιθυμητό» αποτέλεσμα. Ένα «εβραϊκό» κρατικό μόρφωμα στα εδάφη των Αράβων που διαρκώς καταβροχθίζει τους γείτονες και τη γη τους.
Είχαν προηγηθεί αμέτρητες εθνοκαθάρσεις του αραβικού πληθυσμού από τους βρετανούς επικυρίαρχους της Παλαιστίνης και τους ένοπλους σιωνιστές τρομοκράτες της «Χαγκάνα». Δεν είναι τυχαίο ότι η αγγλική λέξη «philistine» (εκ του Φιλισταίος) χρησιμοποιείται για να περιγράψει τον «ακαλλιέργητο», τον «βάρβαρο».

Στα 61 χρόνια ζωής του, το ισραηλινό κράτος έχει καταλάβει το 85% των εδαφών της Παλαιστίνης, εξοντώνοντας και εξορίζοντας εκατομμύρια άραβες με τις ευλογίες των Μεγάλων Δυνάμεων.

Μια συνεργασία που αναβαθμίστηκε πολλαπλώς μετα την 11η Σεπτεμβρίου και τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Ένα κράτος «μη βιώσιμο» οικονομικά που όμως διαθέτει μία στρατιωτική μηχανή πολλαπλάσιας ισχύος από αυτή ισχυρών ευρωπαϊκών κρατών και που ο πληθυσμός του εξασκείται συνεχώς σε στρατιωτικά γυμνάσια. Ένα από τα σημαντικότερα φυτώρια υψηλής τεχνολογίας και αντι–«τρομοκρατικής» τεχνογνωσίας, στην υπηρεσία των αστυνομιών και των στρατών του συνασπισμού της παγκοσμιοποιημένης κυριαρχίας.
Δεν υπάρχει κανείς αξιωματούχος καριέρας που να στελέχωσε κρατική κατασταλτική υπηρεσία και να μην εκπαιδεύτηκε στο Ισραήλ, σε κάποιο από τα πάμπολλα μυστικά στρατόπεδα του. Ο Γολιάθ φορά, αυτή τη φορά, το άστρο του Δαυίδ…
Ακόμα και τις πρόσφατες ανακαλύψεις της βιολογίας με την αποκρυπτογράφηση του DNA χρησιμοποιεί το Ισραηλινό κράτος σε όσους ισχυρίζονται ότι είναι εβραίοι αλλά δεν έχουν τα …απαραίτητα έγγραφα, που να αποδεικνύουν ότι το γενεαλογικό δέντρο τους προέρχεται από τον Αβραάμ. Μόνο οι πιστοποιημένοι «απόγονοι του Αβραάμ» δικαιούνται ισραηλινό διαβατήριο, προνόμια και επιδοτήσεις. Στην «μοναδική δημοκρατία της Μέσης Ανατολής», μόνον οι «καθαροί» είναι πρώτης κατηγορίας πολίτες.
Δεν υπάρχουν όμως στην Ευρώπη και αλλού, «ναζιστικού τύπου» αντι–εβραϊκές εκδηλώσεις; Ασφαλώς ναι. Μόνο που ένας λαϊκός, πεζοδρομιακός «νεοναζισμός» των σκίνχεντς, όταν είναι περιθωριακός και ελεγχόμενος από τα καθωσπρέπει κόμματα του κοινοβουλίου όχι μόνο δεν βλάπτει τα κυριαρχικά συμφέροντα, αλλά παρέχει το καλύτερο άλλοθι για την «διασφάλιση της δημοκρατικής ομαλότητας» από τις «υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις». Ας είναι «αντισημίτες» όσο θέλουν λοιπόν. Οι πολιτικοί πάτρωνές τους είναι «πολιτικώς ορθοί» και στρατευμένοι στον αγώνα ενάντια στην τρομοκρατία.

Και ισλαμοφάγοι, όπου χρειάζεται!

Έχουν δίκιο να διαμαρτύρονται οι Ισραηλινοί όταν κατηγορούν αρκετοί τον σιωνισμό τους ως «ακροδεξιό». Άλλωστε το ναζιστικό καθεστώς της Γερμανίας έδωσε όλα τα προσχήματα για την εδραίωση του Ισραηλινού κράτους στην Παλαιστίνη. Οι σύγχρονοι ναζί του εβραϊκού κράτους υψώνουν χαρούμενοι τα γεμάτα με το αίμα των Παλαιστινίων ποτήρια τους. «Πρόζιτ», δηλώνει σηκώνοντας το δικό της και η Τζίπι Λίβνι. Άλλωστε ποιος θυμάται το ολοκαύτωμα; Πάνω στα ταλαιπωρημένα σώματα των εβραίων του Ολοκαυτώματος κτίστηκε το κράτος των σύγχρονων ολοκαυτωμάτων. Τα επιχρίσματα και οι επικλήσεις σε «ιδεώδη» δεν μπορούν να αποκρύψουν την ουσία του κρατισμού και του σιωνισμού.
Άλλωστε, ο αρχιερέας του σιωνισμού, Moses Hess, μαζί με τους Syrkin, Borochow και άλλους, ήταν ένας από τους πρωτεργάτες του σοσιαλισμού στην Ευρώπη. Το νεοσύστατο ισραηλινό κράτος βασίστηκε στον σοσιαλιστικό κοινοβιακό τρόπο ζωής και παραγωγής των «κιμπούτζ» χωρίς να βλάπτονται καθόλου οι ρατσιστικές και γενοκτονικές πρακτικές του έναντι των Αράβων, και το βασικότερο, χωρίς να βλάπτονται οι σχέσεις του με τα σοσιαλιστικά καθεστώτα και τα κομμουνιστικά κόμματα.
Το αντίθετο μάλιστα. Η αλληλεγγύη προς το Ισραήλ ήταν ένα από τα πρωταρχικά μελήματα της αριστεράς. Η ανταλλαγή εμπειριών και τεχνογνωσίας στο θέμα των μαζικών εξοντώσεων, των πογκρόμ και των στρατοπέδων συγκέντρωσης ανάμεσα στην ΕΣΣΔ και το Ισραήλ ήταν κάτι παραπάνω από γόνιμη. Αλλά και η ισραηλινή κυβέρνηση κάθε άλλο παρά αγνωμοσύνη έδειξε προς τις ανερχόμενες κομμουνιστικές δικτατορίες, όπου αυτές προέκυψαν. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι από τις χώρες της μέσης ανατολής, το Τελ Αβίβ αναγνώρισε πρώτο, το μαοϊκό καθεστώς του Πεκίνου, το 1949.
Για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, η πιο αποκρουστική και αντιανθρώπινη πλευρά της κρατικής κτηνωδίας βρίσκει τόσους πρόθυμους συνεργάτες, τόσους σπόνσορες, τόσους απολογητές και ακόμα χειρότερα, τόσους «χρήσιμους ηλίθιους». Η τελευταία πράξη γενοκτονίας κατά των Παλαιστινίων δεν είναι παρά μια σπασμωδική κίνηση του πληγωμένου Κτήνους που καταλαβαίνει ότι το τέλος του πλησιάζει. Η ακατάβλητη θέληση των ανθρώπων για ελευθερία αποδεικνύεται πιο δυνατή από τις σιδηρόφρακτες στρατιές των κατακτητών, ικανή να σαρώσει κάθε κρατικό μηχανισμό, όχι μόνο στην Μέση Ανατολή αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο. 


πηγη  ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ-ΕΛΛΑΔΑ